Teleskop Horyzontu Zdarzeń

Teleskop Horyzontu Zdarzeń (ang. Event Horizon Telescope, EHT) – międzynarodowy program naukowy, którego zadaniem jest obserwacja przestrzeni kosmicznej znajdującej się w bezpośredniej bliskości czarnej dziury z rozdzielczością kątową porównywalną do rozmiarów horyzontu zdarzeń czarnej dziury[1].

Teleskop Horyzontu Zdarzeń
Ilustracja
Lokalizacja teleskopów projektu
Państwo

 świat

Zakres widma

fale milimetrowe i submilimetrowe

Typ

VLBI

Strona internetowa
Obraz M87* w jądrze galaktyki Panny A, wykonany w ramach EHT (widoczny jest dysk akrecyjny czarnej dziury)

Badania

edytuj

Celem obserwacji jest najbliższe otoczenie dwóch supermasywnych czarnych dziur znajdujących się w centrach galaktyk – położonej w galaktyce Panna A czarnej dziury M87* i znajdującej się w Drodze Mlecznej czarnej dziury Sagittarius A*[1]. Sagittarius A* jest przynajmniej 30 razy większa od Słońca, ale widziana z Ziemi ma rozmiary kątowe takie same jak pomarańcza na Księżycu oglądana z Ziemi. Obserwacje tak niewielkiego obiektu w zakresie fal milimetrowych i submilimetrowych wymagają niespotykanej jak dotąd precyzji i koordynacji obserwacji[1].

10 kwietnia 2019 zespół programu opublikował pierwsze w historii zdjęcie czarnej dziury, położonej w centrum galaktyki M87[2].

Cele programu

edytuj

Program ma następujące cele naukowe:

  • Weryfikacja niektórych założeń ogólnej teorii względności (OTW). Według OTW horyzont czarnej dziury rzuca okrągły „cień” na otaczającą czarną dziurę plazmę. Naukowcy mają nadzieję sfotografować ten „cień” i wyznaczyć masę czarnej dziury.
  • Lepsze zrozumienie procesu akrecji materii wokół czarnej dziury.
  • Lepsze zrozumienie procesu powstawania i kolimacji dżetów powstających wokół czarnej dziury[1].

Sieć radioteleskopów

edytuj

W programie bierze udział szereg radioteleskopów z całego świata pracujących na falach milimetrowych i submilimetrowych przy pomocy techniki znanej jako interferometria wielkobazowa[1]. Do 2017 roku w programie brały udział następujące obserwatoria i radioteleskopy[3]:

W latach 2018–2020 do sieci dołączyły[3]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Key science objectives. eventhorizontelescope.org. [dostęp 2012-01-14]. (ang.).
  2. The Event Horizon Telescope Collaboration, et. al. First M87 Event Horizon Telescope Results. I. The Shadow of the Supermassive Black Hole. „The Astrophysical Journal Letters”. 875 (1), s. L1, 2019-04-10. The American Astronomical Society. DOI: 10.3847/2041-8213/ab0ec7. ISSN 1538-4357. (ang.). 
  3. a b Array/Telescopes. eventhorizontelescope.org. [dostęp 2016-02-15]. (ang.).