Temperatura krytyczna

Temperatura krytyczna – temperatura, powyżej której zanika różnica gęstości między stanem gazowym a ciekłym danej substancji, a w związku z tym niemożliwe jest skroplenie gazu pomimo wzrostu ciśnienia. Mówi się, że taka substancja znajduje się w stanie nadkrytycznym.

Temperaturze krytycznej odpowiada ciśnienie krytyczne. Pojęcie temperatury krytycznej odnosi się również do innych przejść fazowych.

Przykładem temperatury krytycznej jest temperatura Curie, w której układ magnetyczny przechodzi z fazy ferromagnetycznej do fazy paramagnetycznej.

Pierwiastek Temperatura krytyczna Argon -122,29 °C (150,86 K) Arsen 1400 °C (1673,15 K) Azot -146,9 °C (126,25 K) Brom 315 °C (588,15 K) Chlor 143,8 °C (416,95 K) Fluor -128,85 °C (144,3 K) Fosfor 721 °C (994,15 K) Hel -267,96 °C (5,19 K) Jod 546 °C (819,15 K) Krypton -63,7 °C (209,45 K) Ksenon 16,58 °C (289,73 K) Neon -228,75 °C (44,4 K) Tlen -118,57 °C (154,58 K) Radon 105 °C (378,15 K) Rtęć 1477 °C (1750,15 K) Selen 1493 °C (1766,15 K) Siarka 1041 °C (1314,15 K) Wodór -240,17 °C (32,98 K)

Związek Temperatura krytyczna Acetylen -36 °C (237,15 K) Alkohol etylowy 243,1 °C (516,25 K) Amoniak 132,4 °C (405,55 K) Dwutlenek węgla 31 °C (304,15 K) Eter etylowy 193,8 °C (466,95 K) Metan -82 °C (191,15 K) Woda 374,2 °C (647,35 K)

Zobacz też

• punkt krytyczny
• stan skupienia materii