Teodebert I
Teodebert I – dzielnicowy król frankijski z dynastii Merowingów, panował w Reims i Metzu w l. 534-548. Był synem i następcą Teuderyka I, nieślubnego syna Chlodwiga I.
| ||
![]() | ||
król Franków salickich (Metz, Reims) | ||
Okres | od 534 do 548 | |
Poprzednik | Teuderyk I | |
Następca | Teudebald | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Merowingowie | |
Ojciec | Teuderyk I | |
Żona | Deuteria od 533 do 536 | |
Dzieci | Teudebald, Bertoara | |
Żona | Wizygarda | |
Moneta | ||
![]() |
Kiedy Cesarstwo Bizantyńskie prowadziło wojnę z Ostrogotami w Italii, Frankowie zachowali neutralność, za co odstąpiono im Prowansję.
Teodeberta I urażało, że cesarz bizantyjski używa przydomka „frankijski”. Przeprawił się więc przez Alpy i walczył po stronie Ostrogotów przeciw Belizariuszowi. Planował też podbić Bizancjum, ale zmarł na polowaniu raniony przez tura.
Kazał jako pierwszy król frankijski bić złote monety z własnym wizerunkiem jako wyraz opozycji wobec cesarza.
Jego pierwsza żona Deuteria zabiła swą córkę, gdyż zainteresował się nią Teodebert. Teodebert oddalił ją i poślubił Longobardkę – Wizygardę.
Kronikarze określali tego króla mianem: elegans et utilis [wytworny i użyteczny].
BibliografiaEdytuj
- Gustav Faber, Merowingowie i Karolingowie, PWN, Warszawa 1994, ISBN 83-06-02407-9
Poprzednik Teuderyk I |
król Franków salickich (Metz, Reims) 534–548 |
Następca Teudebald |