Teodor Hieronim Lubomirski

Teodor Hieronim Kazimierz Lubomirski (ur. 1720, zm. 20 kwietnia 1761 w Rzeszowie[1]) – polski książę, syn Jerzego Ignacego Lubomirskiego z pierwszego małżeństwa. Żonaty z Eleonorą Małachowską (zm.1761). Pochowany w krypcie Rozwadowie.

Teodor Hieronim Lubomirski
Ilustracja
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża

Data urodzenia

1720

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 1761
Rzeszów

Ojciec

Jerzy Ignacy Lubomirski

Matka

Marianna Bielińska

Żona

Eleonora Małachowska

Odznaczenia
Order Orła Białego

W 1760 odznaczony orderem Orła Białego. Cześnik wielki koronny w 1759 roku, generał lejtnant wojsk koronnych w 1753 roku, generał major kawalerii koronnej od 1752 roku[2], szef regimentu gwardii konnej w latach 1753–1761, pułkownik gwardii koronnej w 1749 roku, starosta bohusławski.

Po śmierci ojca właściciel majątku Lubomirskich linii rzeszowsko-rozwadowskiej. Podział dóbr po Jerzym Ignacym między spadkobiercami zakończył się w 1754 r. Rzeszów i kilka wsi otrzymał Hieronim Teodor, a resztę majątku podzielono między jego przyrodnich braci. Ze względu na fakt, iż spadkobiercy byli nieletni, ich dobrami zarządzała ich matka Joanna ze Steinów[3].

Dzięki przywilejowi targowemu uzyskanemu od króla Augusta III Sasa Lubomirscy zapewnili m.in. ożywienie gospodarcze Rozwadowa i poprawę życia mieszczan rozwadowskich.

Przypisy edytuj

  1. Dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Tomasz Ciesielski, Generałowie wojska koronnego w latach 1717–1763, w: Organizacja armii w nowożytnej Europie: struktura - urzędy - prawo - finanse, Zabrze 2011, s. 469.
  3. Zespół - Szukaj w Archiwach, www.szukajwarchiwach.gov.pl [dostęp 2023-05-05].

Bibliografia edytuj

  • Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów, 1857, reprint: KAW, Kraków, 1988. TIN: T03125411