Teofan (Bystrow)
Teofan, imię świeckie Wasilij Dmitrijewicz Bystrow (ur. 13 stycznia 1873 w Podmoszu, zm. 19 lutego 1940 w Limeray) – rosyjski biskup prawosławny.
| ||
| ||
| arcybiskup połtawski | ||
.jpg)
| ||
| Kraj działania |  Rosja
| |
| Data i miejsce urodzenia | 13 stycznia 1873 Podmosze | |
| Data i miejsce śmierci | 19 lutego 1940 Limeray | |
| arcybiskup połtawski | ||
| Okres sprawowania | 1918–1919 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Śluby zakonne | 1898 | |
| Diakonat | 1898 | |
| Prezbiterat | 1898 | |
| Sakra biskupia | 22 lutego 1909 | |
| ||
| Data konsekracji | 22 lutego 1909 | |
| Miejscowość | Petersburg | |
| Miejsce | Ławra Aleksandra Newskiego | |
| Konsekrator | Antoni (Wadkowski) | |
ŻyciorysEdytuj
Działalność w RosjiEdytuj
Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Petersburgu, zaś w 1896 także Petersburską Akademię Duchowną. Po uzyskaniu dyplomu kandydata nauk teologicznych został zatrudniony w Akademii jako stypendysta profesorski, od 1897 pracował w katedrze historii biblijnej. W 1898 złożył wieczyste śluby mnisze, po czym został wyświęcony na hierodiakona i hieromnicha. W 1901 otrzymał godność archimandryty[1].
W 1905 uzyskał tytuł magistra teologii, został inspektorem Akademii Petersburskiej oraz uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 4 lutego 1909 do 1910 był rektorem Akademii. 22 lutego 1909 miała miejsce jego chirotonia na biskupa jamburskiego, wikariusza eparchii petersburskiej. Głównym konsekratorem w czasie ceremonii był metropolita petersburski Antoni[1].
Mistyk i asceta[2], należał do opiekunów duchownych rodziny carskiej. Na dwór został wprowadzony przez wielką księżną Rosji Milicę, która podzielała jego głębokie zainteresowania literaturą mistyczną i ascetyczną[3]. W 1903 poznał nowo przybyłego do Petersburga Grigorija Rasputina i uwierzył w jego dar przewidywania przyszłości, pozwalając mu nawet zamieszkać w swoim domu[4]. Jednak wbrew ocenom wielu historyków, powtarzanym za wspomnieniami współczesnych, Teofan nie wprowadził Rasputina na carski dwór[5].
W 1910 został biskupem taurydzkim i symferopolskim. Dwa lata później został przeniesiony na katedrę astrachańską i jenotajewską. Jego usunięcie z Petersburga miało związek ze zmianą stosunku Teofana do Rasputina. Dowiedziawszy się, iż ten ostatni prowadzi rozpustne i wystawne życie, biskup otwarcie uznał go za oszusta i wystąpił przeciwko niemu. W rezultacie stracił łaskę rodziny carskiej[6]. W 1910 doznał paraliżu nerwu twarzowego[7]. W 1913 przeniesiony na katedrę połtawską i perejasławską[1].
W 1918 otrzymał godność arcybiskupią[1].
W wojskach Białych i na emigracjiEdytuj
Brał udział w organizacji Tymczasowego wyższego zarządu cerkiewnego na południowym wschodzie Rosji[8]. W roku następnym wyemigrował z Rosji, żył kolejno w Stambule, Królestwie SHS, od 1925 w Bułgarii. Do 1926 zasiadał w Synodzie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, z którym zerwał, uznając głoszoną przez jego zwierzchnika, metropolitę Antoniego (Chrapowickiego), naukę o odkupieniu za heretycką[1]. Od 1931 żył we Francji jako pustelnik w grocie nad Loarą, pod opieką dwóch Rosjanek[9].
Zmarł w 1940 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Limeray[1].
Jego uczniem duchowym był późniejszy biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji Joazaf (Skorodumow)[10].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e f Феофан (Быстров)
- ↑ E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.54
- ↑ E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.57
- ↑ E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.56
- ↑ E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.58
- ↑ E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.117-122
- ↑ E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.124
- ↑ ВРЕМЕННОЕ ВЫСШЕЕ ЦЕРКОВНОЕ УПРАВЛЕНИЕ НА ЮГО-ВОСТОКЕ РОССИИ w Prawosławnej Encyklopedii
- ↑ Vie de l'archevêque Théophane de Poltava
- ↑ Archbishop Ioasaph (Ivan Vassilievich Skorodumov), Archbishop of Buenos Aires, Argentina and Paraguay
| Poprzednik Sergiusz (Tichomirow) |
Rektor Petersburskiej Akademii Duchownej 1909 – 1910 |
Następca Jerzy (Jaroszewski) |
| Poprzednik Aleksy (Mołczanow) |
Biskup taurydzki 1910 – 1912 |
Następca Dymitr (Abaszydze) |
| Poprzednik Jerzy (Orłow) |
Biskup astrachański 1912 – 1913 |
Następca Nikodem (Bokow) |