Teoria proporcji

Teoria proporcji – jedna z teorii dotyczących zjawiska interwałów harmonicznych w muzyce. Została ona przedstawiona w V wieku p.n.e. przez greckiego uczonego Pitagorasa. Według teorii interwał jest tym bardziej konsonansowy (zgodnie brzmiący) im prostszy jest stosunek częstotliwości par dźwięków.

Przeciwnicy teorii proporcji przedstawiają skomplikowane proporcje częstotliwości dźwięków występujących w ramach stroju równomiernie temperowego (np. konsonansowa kwinta 293:439).

Zobacz też

• Teoria pokrewieństw dźwiękowych
• Teoria stopniowości dźwięków
• Teoria usznych tonów harmonicznych i rezydualnych

Bibliografia

• Ulrich Michels: Atlas muzyki Tom I. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 21. ISBN 83-7255-085-9.