Terapia Castillo Moralesa

Terapia Castillo Moralesa (także: ustno-twarzowa terapia regulacyjna według Castillo-Moralesa, skr. Uttr^[1]) – neurofizjologiczna metoda terapeutyczna adresowana do dzieci i dorosłych z hipo- i hipertonią mięśniową, opracowana przez argentyńskiego lekarza i fizjoterapeutę, Rodolfo Castillo Moralesa, założyciela Centrum Rehabilitacyjnego w Córdobie^[2].

Geneza i historia edytuj

Twórca metody, znawca metod Bobath i Vojty, opracował swój system począwszy od lat 70. XX wieku^[1], na podstawie własnej wiedzy praktycznej, jak i obserwacji argentyńskich plemion indiańskich, u których zauważył bardzo intensywny kontakt dotykowy i wzrokowy między rodzicami (głównie matkami), a dziećmi. Według Moralesa wpływało to pozytywnie na neurologiczny rozwój dzieci, przyspieszało zdobywanie przez nie różnorakich kompetencji i usamodzielnianie. Wiedzę o obyczajach Indian wykorzystał we własnej działalności terapeutycznej^[2].

Pierwszymi adresatami tej odmiany terapii były dzieci z zespołem Downa i dzieci z rozszczepieniem podniebienia. W drodze rozwoju metody stosuje się ją obecnie także w procesie leczenia zespołu Pradera-Williego, zespołu Möbiusa, zespołu Pierre'a Robina, porażenia nerwu twarzowego i urazów czaszkowo-mózgowych^[2].

Charakterystyka edytuj

Zadaniem terapii jest przede wszystkim stymulowanie i usprawnianie motoryki dziecka niepełnosprawnego, jak również zmierza ona do regulacji symetrii twarzy i ustawienia żuchwy, eliminacji problemów z połykaniem, ssaniem, gryzieniem, żuciem i oddychaniem, polepszenia mowy i możliwości spostrzegania, kompetencji komunikacyjnych, a także poprawienia pionizacji ciała. Terapia stanowi syntezę dwóch składowych: neuroruchowej terapii rozwojowej (wsparcie zdolności czuciowych i ruchowych) oraz ustno-twarzowej terapii regulacyjnej^[2].

Metody edytuj

Najważniejsze techniki stosowane w trakcie terapii to: rozciąganie, ugniatanie, głaskanie i wibracje. Stymulowanie organizmu chorego odbywa się w siedmiu punktach neuromotorycznych, które Morales wyznaczył w obrębie kompleksu ustno-twarzowego:

punkt gładzizny (centralna część nasady nosa)
punkt kąta oka (zewnętrzny kąt oka, dokładnie na skrzyżowaniu włókien powiek górnej i dolnej)
punkt skrzydełka nosa (po obu stronach skrzydełek nosa, na wysokości punktu wcięcia nosa)
punkt wargi górnej (cała powierzchnia tej wargi)
punkt kąta ust (kąciki ust – oba)
punkt bródki
punkt dna jamy ustnej (środkowa część jej dna)^[2].

Uzupełnieniem jest gimnastyka muskulatury całego ciała. Jednym z istotnych zaleceń jest manualna kontrola głowy i żuchwy w celu uzyskania tzw. spokoju motorycznego (lepszy kontakt z podopiecznym i łatwiejsze koncentrowanie jego uwagi). Stosowany jest też masaż w obrębie jamy ustnej (głównie dziąsła, język i podniebienie), co ma poprawiać przełykanie oraz redukować ślinienie, a także poprawiać ułożenie języka. Podczas działań terapeutycznych używa się niekiedy pomocy mechanicznych, np. płytek stymulacyjnych i aparatów ortodontycznych^[2].

Ocena edytuj

Według twórców i praktyków stosowanie metody poprawia wyraz twarzy, optymalizuje ułożenie języka i ust, polepsza przełykanie i żucie u dzieci, koordynację ruchów języka i warg, a także artykulację. Trwała poprawa deklarowana jest u około ⅔ dzieci. Zaletą metody ma być jej prostota i brak zaawansowanych narzędzi, co ma pozwalać na łatwą implikację do warunków domowych i stosowania przez samych rodziców^[2].

Wprowadzenie metody w pierwszym roku życia dziecka ma pozwalać zaoszczędzić długotrwałych ćwiczeń logopedycznych, które są częstokroć mało skuteczne w okresie w pełni utrwalonych nieprawidłowości^[1].

Krytyka edytuj

Brakuje badań o wysokiej jakości metodologicznej potwierdzających skuteczność metody. Pojedyncze, dostępne mają jedynie charakter obserwacyjny, przeprowadzane były bez grupy kontrolnej i bez wykorzystania testów statystycznych^[3]^[4] lub były retrospektywne^[5]^[6] – co nie daje solidnych podstaw do ustalania związków przyczynowo-skutkowych (terapia vs brak interwencji, a skutki zdrowotne) i oceny rzeczywistej efektywności metody^[7]^[8]^[9].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Agnieszka Nęcka, Anna Regner, Teresa Matthews-Brzozowska, Ustno−twarzowa terapia regulacyjna (Uttr) według koncepcji Castillo Moralesa u pacjentów z zespołem Downa, w: Dental and Medical Problems, nr 3(41)/2004, s.537–542, ISSN 1644-387X
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g praca zbiorowa, Dlaczego warto propagować ustno-twarzową metodę regulacyjną według Castillo-Moralesa, w: Na Temat, nr 2/2013, s.9-11, ISSN 1507-2746
↑ H.H. Fischer-Brandies H.H., C.C. Avalle C.C., G.J.G.J. Limbrock G.J.G.J., Therapy of orofacial dysfunctions in cerebral palsy according to Castillo-Morales: first results of a new treatment concept, „European Journal of Orthodontics”, 9 (2), 1987, s. 139–143, DOI: 10.1093/ejo/9.2.139, ISSN 0141-5387, PMID: 3472892 .
↑ G.J.G.J. Limbrock G.J.G.J., H.H. Fischer-Brandies H.H., C.C. Avalle C.C., Castillo-Morales' orofacial therapy: treatment of 67 children with Down syndrome, „Developmental Medicine and Child Neurology”, 33 (4), 1991, s. 296–303, DOI: 10.1111/j.1469-8749.1991.tb14880.x, ISSN 0012-1622, PMID: 1828445 .
↑ SilviaS. Marinone SilviaS. i inni, Castillo Morales Appliance Therapy in the treatment of drooling children, „International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology”, 103, 2017, s. 129–132, DOI: 10.1016/j.ijporl.2017.10.020, ISSN 1872-8464, PMID: 29224753 .
↑ G.G. Schuster G.G., R.R. Giese R.R., Retrospective clinical investigation of the impact of early treatment of children with Down's syndrome according to Castillo-Morales, „Journal of Orofacial Orthopedics = Fortschritte Der Kieferorthopadie”, 62 (4), 2001, s. 255–263, DOI: 10.1007/pl00001933, ISSN 1434-5293, PMID: 11508102 .
↑ Takane i inni, Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 163-254, 257-271, ISBN 83-01-14042-9, OCLC 749146981 .
↑ Frederick J.F.J. Gravetter Frederick J.F.J., Lori-Ann B.L.A.B. Forzano Lori-Ann B.L.A.B., Research methods for the behavioral sciences, wyd. 4, Australia: Wadsworth, 2012, s. 281-308, ISBN 978-1-111-34225-8, OCLC 731822961 .
↑ John W.J.W. Creswell John W.J.W., Projektowanie badań naukowych: metody jakościowe, ilościowe i mieszane, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 29-47, 189-218, ISBN 978-83-233-3539-9, OCLC 863087942 .

Linki zewnętrzne edytuj

Stowarzyszenie Castillo-Moralesa (Polska) – dostęp 13.6.2018

[damp-1] Agnieszka Nęcka, Anna Regner, Teresa Matthews-Brzozowska, Ustno−twarzowa terapia regulacyjna (Uttr) według koncepcji Castillo Moralesa u pacjentów z zespołem Downa, w: Dental and Medical Problems, nr 3(41)/2004, s.537–542, ISSN 1644-387X

[castill-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g praca zbiorowa, Dlaczego warto propagować ustno-twarzową metodę regulacyjną według Castillo-Moralesa, w: Na Temat, nr 2/2013, s.9-11, ISSN 1507-2746

[3] H.H. Fischer-Brandies H.H., C.C. Avalle C.C., G.J.G.J. Limbrock G.J.G.J., Therapy of orofacial dysfunctions in cerebral palsy according to Castillo-Morales: first results of a new treatment concept, „European Journal of Orthodontics”, 9 (2), 1987, s. 139–143, DOI: 10.1093/ejo/9.2.139, ISSN 0141-5387, PMID: 3472892 .

[4] G.J.G.J. Limbrock G.J.G.J., H.H. Fischer-Brandies H.H., C.C. Avalle C.C., Castillo-Morales' orofacial therapy: treatment of 67 children with Down syndrome, „Developmental Medicine and Child Neurology”, 33 (4), 1991, s. 296–303, DOI: 10.1111/j.1469-8749.1991.tb14880.x, ISSN 0012-1622, PMID: 1828445 .

[5] SilviaS. Marinone SilviaS. i inni, Castillo Morales Appliance Therapy in the treatment of drooling children, „International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology”, 103, 2017, s. 129–132, DOI: 10.1016/j.ijporl.2017.10.020, ISSN 1872-8464, PMID: 29224753 .

[6] G.G. Schuster G.G., R.R. Giese R.R., Retrospective clinical investigation of the impact of early treatment of children with Down's syndrome according to Castillo-Morales, „Journal of Orofacial Orthopedics = Fortschritte Der Kieferorthopadie”, 62 (4), 2001, s. 255–263, DOI: 10.1007/pl00001933, ISSN 1434-5293, PMID: 11508102 .

[7] Takane i inni, Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 163-254, 257-271, ISBN 83-01-14042-9, OCLC 749146981 .

[8] Frederick J.F.J. Gravetter Frederick J.F.J., Lori-Ann B.L.A.B. Forzano Lori-Ann B.L.A.B., Research methods for the behavioral sciences, wyd. 4, Australia: Wadsworth, 2012, s. 281-308, ISBN 978-1-111-34225-8, OCLC 731822961 .

[9] John W.J.W. Creswell John W.J.W., Projektowanie badań naukowych: metody jakościowe, ilościowe i mieszane, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 29-47, 189-218, ISBN 978-83-233-3539-9, OCLC 863087942 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]