Tetrakaina
Tetrakaina (łac. tetracainum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu p-aminobenzoesowego. Stosowana w znieczuleniu miejscowym i dokanałowym.
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C15H24N2O2 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
264,36 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||||||||||||||
ATC | |||||||||||||||||||||||||||||||
Stosowanie w ciąży |
kategoria B[3] | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Mechanizm działania
edytujTetrakaina wywołuje miejscowe znieczulenie poprzez odwracalną blokadę przewodnictwa przez włókna nerwowe, zmniejszając lub całkowicie zapobiegając chwilowym wzrostom przepuszczalności błony komórkowej dla jonów sodowych, prawdopodobnie poprzez kompetencyjne wiązanie się z miejscem wiążącym jon wapniowy[5].
Zastosowanie
edytuj- znieczulenie powierzchniowe skóry w związku z wkłuciem igły i w przypadkach powierzchniowych zabiegów chirurgicznych na niezmienionej chorobowo, nienaruszonej skórze u osób dorosłych[6],
- znieczulenie miejscowe skóry przed zabiegami dermatologicznymi na nieuszkodzonej skórze u osób dorosłych[7],
- znieczulenie powierzchniowe skóry związane z wkłuciem igły w niezmienioną chorobowo, nienaruszoną skórę u dzieci w wieku powyżej 3 lat[6],
- ból i świąd w okolicy odbytu[4],
- stany zapalne błony śluzowej odbytnicy[4],
- zapalenie zakrzepowe guzków krwawniczych[4],
- leczenie uzupełniające po zabiegach chirurgicznych przetok okołoodbytniczych i guzków krwawniczych[4].
Tetrakaina znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2015)[8].
Tetrakaina jest dopuszczona do obrotu w Polsce (2018)[9].
Działania niepożądane
edytujTetrakaina może powodować miejscowo następujące działania niepożądane u ponad 1% pacjentów: rumień, zblednięcie skóry, wysypka oraz obrzęk[6][7][4]. Po wchłonięciu się do krwi tetrakaina jest toksyczna i może powodować ciężkie zdarzenia niepożądane[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Tetracaine (nr T7383) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-06-03]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Tetracaine SC-255645. Santa Cruz Biotechnology. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
- ↑ a b Prescribing Information Synera (lidocaine and tetracaine) Topical Patch. Agencja Żywności i Leków, 2013. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Ruskorex (25 mg+25 mg)/2 g, czopki – Charakterystyka Produktu Leczniczego. Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Rejestr Produktów Leczniczych. [dostęp 2018-06-03].
- ↑ M. Kumar, R. Chawla, M. Goyal. Topical anesthesia. „J Anaesthesiol Clin Pharmacol”. 31 (4). s. 450–456. DOI: 10.4103/0970-9185.169049. PMID: 26702198.
- ↑ a b c Rapydan, 70 mg + 70 mg, plaster leczniczy – Charakterystyka Produktu Leczniczego. Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Rejestr Produktów Leczniczych. [dostęp 2018-06-03].
- ↑ a b Pliaglis, 70 mg/g + 70 mg/g, krem – Charakterystyka Produktu Leczniczego. Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Rejestr Produktów Leczniczych. [dostęp 2018-06-03].
- ↑ WHO Model List of Essential Medicines 19th List. Światowa Organizacja Zdrowia, 2015. s. 38. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 16 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2018-04-16. [dostęp 2018-06-03].
- ↑ Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. T. 2. Warszawa: Medical Tribune, 2010, s. 812–813. ISBN 978-83-60135-95-2.