The Artist Is Present
The Artist Is Present – performance Mariny Abramović, zorganizowany w 2010 w Museum of Modern Art w Nowym Jorku jako część retrospektywnej wystawy artystki. The Artist Is Present trwało od 14 marca do 31 maja 2010 roku i było najdłużej trwającym performancem Abramović[1], w czasie jego trwania artystka spędziła w bezruchu ok. 700 godzin[2].
Performance odbywał się w atrium MoMA. Przez sześć dni w tygodniu w godzinach otwarcia muzeum artystka siedziała nieruchomo na krześle ustawionym pośrodku sali. Ubrana była w jedną z trzech długich sukni (białą, niebieską lub czerwoną), zaprojektowanych na tę okazję przez projektanta Givenchy, Roberta Tisci[3], włosy miała uczesane w prosty warkocz, przerzucony przez lewe ramię[2]. Naprzeciwko artystki znajdowało się krzesło, na którym siadali kolejni widzowie, z którymi nieruchoma artystka w milczeniu wymieniała spojrzenia. Każdy z odwiedzających mógł spędzić z artystką tyle czasu, ile chciał – wskutek czego widzowie siedzieli z Abramović od kilku minut do kilku godzin. Reakcje widzów były zróżnicowane – część z nich płakała, inni próbowali włączyć się z własnym performancem; jeden z widzów zaproponował artystce małżeństwo, inny napluł jej w twarz[2][3][4]. Kolejki chętnych do udziału w performance ustawiały się przed muzeum już w nocy[5]. Wśród osób, które odwiedziły wystawę Abramović były m.in. Lady Gaga (nie wzięła udziału w performance z powodu zbyt długiej kolejki, jednak jej pojawienie się, nagłośnione na Twitterze, bardzo spopularyzowało wydarzenie)[6], Björk, Lou Reed, Marisa Tomei, Isabella Rossellini, Rufus Wainwright[2] oraz Sharon Stone[7]. Naprzeciwko artystki usiadł także Ulay, jej dawny współpracownik i kochanek, z którym nie utrzymywała kontaktu od ponad 20 lat[3].
Jednocześnie w trakcie trwania The Artist Is Present na stronie internetowej MoMA można było obejrzeć transmisję na żywo z wystawy oraz galerię w serwisie Flickr, w której znalazły się zdjęcia wszystkich, którzy wymieniali spojrzenia z artystką, a także można było sprawdzić ile czasu z nią spędzili. W maju 2010 transmisja na żywo miała 800 tys. wejść, a galeria zdjęć – 600 tys.[2]
Performance stał się głównym tematem filmu dokumentalnego Matthew Akersa pt. Marina Abramović: Artystka obecna (2012)[4]. Pippin Barr, duński programista, stworzył z kolei grę komputerową, odtwarzającą doświadczenie performance’u – długie oczekiwanie w kolejce, a następnie siedzenie naprzeciwko Mariny Abramović[8].
Przypisy edytuj
- ↑ MoMA: Marina Abramović: The Artist Is Present. [dostęp 2013-01-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e Holland Cotter: 700-Hour Silent Opera Reaches Finale at MoMA. [dostęp 2013-01-21].
- ↑ a b c Karolina Sulej: Marina Abramović: Sztuka cierpienia. s. 3. [dostęp 2013-01-21].
- ↑ a b „Marina Abramović: artystka obecna” – tresura do granic. [dostęp 2013-01-21].
- ↑ Karolina Sulej: Marina Abramović: Sztuka cierpienia. s. 1. [dostęp 2013-01-21].
- ↑ Wywiad z Mariną Abramović. [dostęp 2013-01-21]. (ang.).
- ↑ Alastair Sooke: Marina Abramovic: 'It takes strong willpower to do what I do’. [dostęp 2013-01-21]. (ang.).
- ↑ Pippin Barr, Man Behind the Marina Abramovic Video Game, Weighs In On His Creation. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-30)]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Portrety osób, które wzięły udział w performansie. [dostęp 2013-01-21].