Wikipedia

Them Bones

singel zespołu Alice in Chains

Them Bones – drugi singel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, promujący opublikowany we wrześniu 1992 album studyjny Dirt. Czas trwania utworu wynosi 2 minuty i 30 sekund, co czyni go, prócz „Untitled” (0:43), najkrótszą kompozycją wchodzącą w skład płyty. Autorem tekstu i kompozytorem jest Jerry Cantrell.

Them Bones
Okładka
Wykonawca singla
z albumu Dirt
Alice in Chains
Strona B

zobacz listę

Wydany

8 września 1992

Nagrywany

27 kwietnia–29 lipca 1992 w Eldorado Recording Studios, Burbank, oraz One on One Recording, Los Angeles[1]

Gatunek

heavy metal[2] • grunge[3]

Długość

2:30

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Dave Jerden

Format

singel CD • 7” • 12”

Autor

Jerry Cantrell

Singel po singlu
„Would?”
(1992) 		„Them Bones”
(1992) 		„Angry Chair”
(1992)

Singel ukazał się w dwóch formatach – na płycie winylowej (7” i 12”-calowej) oraz CD. W zależności od wersji, na stronach B zostały zamieszczone kompozycje z albumu Facelift (1990), minialbumu Sap (1992) i płyty Dirt.

Analiza edytuj

 
Tekst do utworu „Them Bones” był „muzyczną terapią” dla gitarzysty Jerry’ego Cantrella

Autor Jerry Cantrell w rozmowie z brytyjskim miesięcznikiem branżowym „Metal Hammer” odniósł się do interpretacji tekstu: „Ten utwór jest pełen emocji. Mówi o kwestii własnej śmierci oraz o tym, że trzeba sobie zdawać sprawę, iż nie żyje się wiecznie i zejście z tego świata jest nieuniknione. Śmierć jest przerażająca, ale od czasu do czasu należy z tym problemem stanąć twarzą w twarz. «Them Bones» miał mi pomóc oswoić się ze śmiercią”[4]. W wywiadzie dla „Guitar School” muzyk przyznał: „Piosenka właściwie przypomina mi brzmienie «We Die Young», jest w niej naprawdę silny riff. Wielu ludzi ma kłopoty z odbiorem naszych tekstów, bo one nie są najłatwiejsze, są szorstkie, nieprzyjemne jak właśnie «Them Bones». Numer ten tak naprawdę nie traktuje o śmierci i umieraniu, raczej o radzeniu sobie z resztą czasu, jaka pozostała ci w życiu, kiedy koniec jest już bliski. To bardzo smutna rzecz, kiedy zdajesz sobie sprawę, że nie będziesz trwał wiecznie. Powinieneś próbować zrobić tyle rzeczy, ile tylko można, w czasie, który jest ci dany. To moja recepta na życie”[5]. Cantrell podkreślił, że była to dla niego „muzyczna terapia”[6].

„Them Bones” został skomponowany w niskim strojeniu D (ang. drop D), obniżonym o pół tonu w dół[6], według schematu Db-Ab-Db-Gb-Bb-Eb[7]. Charakteryzuje się on chromatycznością i jest zagrany w metrum 7/8, z wyjątkiem refrenu, gdzie jest to 4/4[8]. Przy stosowaniu nieparzystego metrum, Cantrell na łamach pisma „Guitar World” przyznał, że nie przywiązywał do tego szczególnej wagi. Stwierdził, że po prostu przychodzi mu to w sposób naturalny[9]. Główny riff muzyk skomponował w trakcie trwania Clash of the Titans w 1991[10]. Charakterystyczne okrzyki Layne’a Staleya w początkowej sekwencji utworu, zostały zaimprowizowane przez wokalistę podczas pracy w studiu[11]. „Them Bones” cechuje się także zharmonizowanymi liniami wokalnymi Staleya i Cantrella, które występują głównie w zwrotkach, oraz agresywnym i dynamicznym brzmieniem, połączonym z solową grą Cantrella[10].

Teledysk edytuj

Koncept fabuły teledysku Rocky Schenck napisał 5 sierpnia 1992[12]. Przed rozpoczęciem realizacji, przeszedł on kilka modyfikacji. Zdjęcia rozpoczęto 18 sierpnia w Raleigh Studios, mieszącym się przy 5300 Melrose Avenue w Hollywood na terenie Los Angeles[12]. „Aby wizualnie podkreślić agresywność piosenki, chciałem, by ruchy kamery były ekstremalnie przyspieszone – szybciej niż można było osiągnąć przy użyciu zwykłego żurawia. Aby móc osiągnąć ten efekt, zsynchronizowałem ruchy warg muzyków i odtwarzałem ich instrumenty w zwolnionym tempie do utworu, który także był odtwarzany w zwolnionym tempie, z prędkością 12 klatek na sekundę. Następnie przenosiliśmy nagrany film z prędkością 24 klatek na sekundę, podwajając prędkość poruszania kamery i sprawiając, że występ zespołu nagrywany był z normalną prędkością” – wspominał reżyser[13]. Edycją wideoklipu zajął się Joe Torcello, a procesem produkcji David Naylor. Zdaniem Schencka teledysk do „Them Bones” był „skomplikowany i trudny technicznie” w realizacji[12].

Fabuła przedstawia członków zespołu wykonujących utwór w jaskini znajdującej się pod Ziemią. Często ukazywane są sceny kałuży, w której odbija się twarz śpiewającego Staleya, oraz walczących bądź zjadających się wzajemnie zwierząt[14]. Wideoklip dostępny jest na kompilacji Music Bank: The Videos (1999)[14].

Wydanie edytuj

„Them Bones” został opublikowany na singlu 8 września 1992 nakładem wytwórni Columbia. 8 marca 1993 singel z utworem ukazał się w rozszerzonej wersji – zawierającej dodatkowo kompozycje „We Die Young” (z debiutanckiego albumu studyjnego Facelift; 1990), „Got Me Wrong” i „Am I Inside” (pochodzące z minialbumu Sap; 1992) – na terenie Wielkiej Brytanii[15].

„Them Bones” w późniejszym czasie został zamieszczony na czterech kompilacyjnych albumach Alice in Chains – Nothing Safe: Best of the Box[16], Music Bank (oba z 1999)[17], Greatest Hits (2001)[18] oraz The Essential Alice in Chains (2006)[19]. W grudniu 2000 koncertowa wersja utworu, zarejestrowana 2 lipca 1996 w Kiel Center w Saint Louis, weszła w skład kompozycji zawartych na płycie Live[20][21].

Odbiór edytuj

Krytyczny edytuj

 
Winylowa wersja singla „Them Bones”

Ned Raggett z AllMusic przyznał, że „«Them Bones» jest to krótki utwór skoncentrowany i nieustępliwy, o potężnej mocy gitarowych riffów”. Autor porównał go do równie agresywnego i dynamicznego „We Die Young”, podkreślając przy tym, że „jeszcze bardziej imponujące było jak prowadzenie melodii wzrasta zamiast opadać, ale dzięki swej brutalnej sile i unikalnemu zduszonemu akcentowi Staleya, wciąż brzmi jak marsz śmierci”[22]. Ric Albano z magazynu „Classic Rock” wyróżnił kompozycję, pisząc: „W jednej chwili wybuchowy początek. Piosenka buduje napięcie poprzez kolejne wersy”[23]. Jeff Gilbert z „Guitar World” przyznał, że „otwierający «Them Bones» charakteryzuje się „burzącym oraz kapitalnym akordem”[24]. Don Kyle na łamach brytyjskiego „Kerrang!” opisał go jako „krótki, ostry wstrząs podobny do «We Die Young»”[25]. Chad Childers z Loudwire określił „Them Bones” mianem jednego z najlepszych utworów w dorobku zespołu, zaznaczając jednocześnie charakterystyczny śpiew Staleya i agresywne partie gitar Cantrella[26]. Michael Christopher z PopMatters napisał o kompozycji: „Dwie i pół minuty wściekłego krzyku i opatentowanej harmonizacji między Staleyem i Cantrellem oraz wręcz nieustające ciężkie riffy”[27].

Komercyjny edytuj

17 października 1992 „Them Bones” zadebiutował na 32. lokacie w notowaniu opracowywanym przez tygodnik „Billboard” – Album Rock Tracks[28]. 21 listopada, po sześciu tygodniach obecności na wspomnianej liście przebojów, utwór uplasował się na 24. miejscu[29]. Łącznie „Them Bones” notowany był przez dziewięć tygodni[30]. 28 listopada singel osiągnął 30. lokatę na liście „Billboardu” Modern Rock Tracks[31]. Kompozycja Alice in Chains została odnotowana również na 93. pozycji australijskiej listy Top 100 Singles Chart[32]. 11 marca 1993 zadebiutowała w irlandzkim zestawieniu Top 100 Singles[33]. Singel notowany był przez cztery tygodnie, docierając do 22. lokaty[33]. 20 marca „Them Bones” uplasował się na 26. lokacie brytyjskiego notowania Official Singles Chart Top 75[34][35]. 3 kwietnia został sklasyfikowany na 76. miejscu listy European Hot 100, opracowywanej na podstawie sprzedaży singla w piętnastu krajach Europy[36].

Wykorzystanie utworu edytuj

W 1994 „Them Bones” został użyty w angielskiej wersji Street Fighter II: The Animated Movie[37]. W 2001 kompozycja weszła w skład ścieżki dźwiękowej gry wyścigowej ATV Offroad Fury[38]. Dwa lata później, wraz z „Would?”, „Them Bones” został użyty w grze True Crime: Streets of LA[39]. W 2004 kompozycja została wykorzystana w filmie dokumentalnym Ujarzmić fale w sekcji o surfingowaniu[40]. W tym samym roku „Them Bones” wszedł w skład Grand Theft Auto: San Andreas, gdzie można go usłyszeć w Radiu X[41]. Także w 2006 „Them Bones” wszedł w skład listy Guitar Hero II[42]. W 2010 kompozycja została wykorzystana w grze Madden NFL 10[43]. W październiku 2017 singel, będąc częścią zestawu Alice In Chains Pack 03, został udostępniony jako zawartość do pobrania na platformy Xbox One i PlayStation 4 dla gry Rock Band 4[44].

Zestawienia edytuj

W 2011 witryna gibson.com sklasyfikowała utwór na 39. pozycji zestawienia „50 najlepszych metalowych utworów”. Autor Sean Patrick Dooley napisał, że jest to „metalowe arcydzieło”[45]. Michael Danaher z magazynu „Paste” umieścił kompozycję na 16. lokacie w rankingu „50 najlepszych grunge’owych utworów w historii”. Swój wybór argumentował: „Skowyt Staleya z mięsistymi metalowymi riffami Cantrella, to zapowiedź czegoś wielkiego”[3].

Rok Tytuł Publikacja Pozycja Źródło
2011 „50 najlepszych metalowych utworów” gibson.com 39 [45]
2014 „50 najlepszych grunge’owych utworów w historii” „Paste” 16 [3]

Utwór na koncertach edytuj

„Them Bones” został po raz pierwszy wykonany na żywo 27 sierpnia 1992 podczas koncertu w The Evergreen State College na terenie miasta Olympia[46], w ramach przedpremierowej mini trasy Shitty Cities Tour[47], poprzedzającej tournée Down in Your Hole Tour. W trakcie jego trwania, zespół swoje występy rozpoczynał od „Them Bones”[46]. Od momentu reaktywacji zespołu w 2005, utwór regularnie prezentowany jest podczas koncertów[46].

Lista utworów na singlu edytuj

singel CD (CSK 4769):

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Jerry Cantrell2:30

singel CD (COL 658450 2):

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Cantrell2:30
2.„Bleed the Freak”Cantrell4:01
3.„It Ain’t Like That”Cantrell • Mike Starr • Sean Kinney4:37
11:08

singel CD (31-659090-7):

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Cantrell2:30
2.„We Die Young”Cantrell2:32
05:02

winyl 7” (ARIC – 157):

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Cantrell2:30

winyl 12” (XPR 1848):

Strona A:

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Cantrell2:30

Strona B:

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Down in a Hole”Cantrell5:38
2.„Would?”Cantrell3:27
09:05

singel CD (659090 2)[a]:

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Cantrell2:30
2.„We Die Young”Cantrell2:32
3.„Got Me Wrong”Cantrell4:12
4.„Am I Inside”Layne Staley • Cantrell5:09
14:23

winyl 12” (659090 6):

Strona A:

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Them Bones”Cantrell2:30
2.„We Die Young”Cantrell2:32
05:02

Strona B:

Nr Tytuł utworu AutorzyDługość
1.„Got Me Wrong”Cantrell4:12
2.„Am I Inside”Staley • Cantrell5:09
09:21

Personel edytuj

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[48]:

Notowania i certyfikaty edytuj

Interpretacje edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Singel wydany w Wielkiej Brytanii 8 marca 1993[15].
  2. ↑ Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 5 sierpnia 2022[50].

Przypisy edytuj

  1. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 168, 179.
  2. ↑ Nick Bowcott. Seattle Do Nicely. „Guitarist”, s. 123–124, 127–130, kwiecień 1993. ISSN 0953-7023. 
  3. ↑ a b c Michael Danaher. The 50 Best Grunge Songs. „Paste”. ISSN 1540-3106. [dostęp 2016-12-08]. [zarchiwizowane z adresu 2015-10-31]. (ang.). 
  4. ↑ Own Words. „Metal Hammer”, s. 20, czerwiec 1993. ISSN 0955-1190. 
  5. ↑ Jeff Kitts. Primecuts. „Guitar School”, s. 12, 40, maj 1994. ISSN 1058-0220. 
  6. ↑ a b Vic Garbarini. The Chungemaster. „Guitar”, s. 25–27, 29–32, listopad 1992. ISSN 0738-937X. 
  7. ↑ Steve Gorenberg. Man at the Top. „Guitar”, s. 76–78, 80, 82, 84, 106, marzec 1994. ISSN 0738-937X. 
  8. ↑ Nicole Biamonte: Pop-culture Pedagogy in the Music Classroom. Scarecrow Press, 2010, s. 66. ISBN 978-0810876637. (ang.).
  9. ↑ Marc Weingarten. Unchained. „Guitar World”, s. 40–42, 44, czerwiec 1998. ISSN 1045-6295. 
  10. ↑ a b Vic Garbarini. Spare Chunge. „Guitar”, s. 68–70, 72–73, 130, luty 1993. ISSN 0738-937X. 
  11. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 176.
  12. ↑ a b c de Sola 2015 ↓, s. 180.
  13. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 180–181.
  14. ↑ a b Alice in Chains – Music Bank: The Videos. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-03)]. (ang.).
  15. ↑ a b Martin C. Strong: The Great Rock Discography. Giunti, 1998, s. 87. ISBN 88-09-21522-2. (ang.).
  16. ↑ Alice in Chains – Nothing Safe: Best of the Box. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-02)]. (ang.).
  17. ↑ Alice in Chains – Music Bank. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-02)]. (ang.).
  18. ↑ Alice in Chains – Greatest Hits. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-19)]. (ang.).
  19. ↑ Poligrafia dołączona do albumu The Essential Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. 82796 92090 2.
  20. ↑ Charles R. Cross. Live. „Guitar World”, s. 37, luty 2001. ISSN 1045-6295. 
  21. ↑ Alice in Chains – Live. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-01)]. (ang.).
  22. ↑ Ned Raggett: Them Bones. AllMusic. [dostęp 2009-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-08)]. (ang.).
  23. ↑ Ric Albano. Dirt by Alice in Chains. „Classic Rock”. ISSN 1464-7834. [dostęp 2017-12-06]. [zarchiwizowane z adresu 2014-06-04]. (ang.). 
  24. ↑ Jeff Gilbert. Rain Man. „Guitar World”, s. 29–37, styczeń 1993. ISSN 1045-6295. 
  25. ↑ Don Kyle. The Brutal Truth. „Kerrang!”, s. 412, 3 października 1992. ISSN 0262-6624. 
  26. ↑ Chad Childers: 10 Best Alice in Chains Songs. Loudwire. [dostęp 2015-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-19)]. (ang.).
  27. ↑ Michael Christopher: Alice in Chains: Dirt. PopMatters. [dostęp 2015-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  28. ↑ Album Rock Tracks. „Billboard”, s. 72, 17 października 1992. ISSN 0006-2510. 
  29. ↑ Mainstream Rock Songs Chart – November 21, 1992. Billboard. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)]. (ang.).
  30. ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Mainstream Rock Songs. Billboard. [dostęp 2015-01-15]. (ang.).
  31. ↑ Alternative Songs Chart – November 28, 1992. Billboard. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)]. (ang.).
  32. ↑ a b Ryan Gavin: Australia’s Music Charts 1988–2010. Moonlight Publishing, 2011. (ang.).
  33. ↑ a b c The Irish Charts – Alice in Chains. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)]. (ang.).
  34. ↑ a b David Roberts: Guinness Book of British Hit Singles & Albums, 19th edition. HIT Entertainment, 2006. ISBN 1-904994-10-5. (ang.).
  35. ↑ a b Official Singles Chart Top 75 – 14 March 1993–20 March 1993. Official Charts Company. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-20)]. (ang.).
  36. ↑ a b Eurochart Hot 100 Singles. „Music & Media”, s. 19, 3 kwietnia 1993. OCLC 29800226. 
  37. ↑ Chris McGovan. ‘Laserdisc Spectacular’ to Celebrate Format in L.A. „Billboard”, s. 58, 24 lutego 1996. ISSN 0006-2510. 
  38. ↑ ATV Offroad Fury Soundtrack. [dostęp 2018-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-07)]. (ang.).
  39. ↑ Buzzcuts. „Los Angeles”, s. 27, lipiec 2004. ISSN 1522-9149. 
  40. ↑ Riding Giants – Original Soundtrack. AllMusic. [dostęp 2018-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-26)]. (ang.).
  41. ↑ GTA San Andreas: Soundtrack. [dostęp 2011-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)]. (ang.).
  42. ↑ Lamb of God, Avenged Sevenfold, Alice in Chains Added to Guitar Hero II. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-07)]. (ang.).
  43. ↑ Black Sabbath, Iron Maiden, Judas Priest Featured on Madden NFL 10 Soundtrack. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-07)]. (ang.).
  44. ↑ Buy Alice in Chains Pack 03. Microsoft. [dostęp 2019-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-07)]. (ang.).
  45. ↑ a b Gibson.com’s Top 50 Metal Songs of All Time. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)]. (ang.).
  46. ↑ a b c Them Bones by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2011-05-12]. (ang.).
  47. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 182.
  48. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Dirt; wyd. Columbia, nr kat. CK 52475.
  49. ↑ Alice in Chains – Chart History – Alternative Songs. Billboard. [dostęp 2015-01-15]. (ang.).
  50. ↑ a b Gold & Platinum – RIAA. Recording Industry Association of America. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
  51. ↑ Scott Alisoglu: CD Reviews – As Rapture Comes. Blabbermouth.net. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-22)]. (ang.).
  52. ↑ Oceans of Sadness: Cover of Alice in Chains’ ‘Them Bones’ Posted Online. Blabbermouth.net. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)]. (ang.).
  53. ↑ Poligrafia dołączona do minialbumu Clawing; wyd. Deathwish Inc., nr kat. DWI61.
  54. ↑ Axl Rosenberg: Suicide Silence Gonna end Up a Big Ole Pile of „Them Bones”. [dostęp 2015-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-05)]. (ang.).
  55. ↑ Poligrafia dołączona do singla Them Bones & This Inner Soil; wyd. Lupus Lounge, nr kat. WOLF 039.
  56. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Lions & Lambs; wyd. Heart of Steel Records, nr kat. MCCD233.
  57. ↑ Watch Linkin Park’s Chester Bennington Sing Alice in Chains, Guns N’ Roses, Black Sabbath Classics. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-08)]. (ang.).
  58. ↑ Watch Metallica, Korn, Mastodon, Others Perform Alice in Chains Covers at Museum of Pop Culture Ceremony. Blabbermouth.net. [dostęp 2020-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-09)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Them_Bones&oldid=72059144”