Till Lindemann

niemiecki muzyk, autor piosenek

Till Lindemann (ur. 4 stycznia 1963 w Lipsku[1]) – niemiecki muzyk metalowy, autor tekstów, wokalista zespołów Rammstein oraz Lindemann.

Till Lindemann
Ilustracja
Till Lindemann (2017)
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1963
Lipsk, Niemcy

Instrumenty

perkusja, keyboard, gitara, gitara basowa, harmonijka ustna

Gatunki

industrial metal

Zawód

muzyk, wokalista, autor tekstów

Aktywność

od 1986

Wydawnictwo

Warner Music Group

Zespoły
First Arsch (1986–1994)
Rammstein (od 1994)
Lindemann (od 2013)

W 2009 został sklasyfikowany na 50. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records[2]. W 2011 został sklasyfikowany na 25. miejscu listy 100 największych żyjących gwiazd rocka magazynu Revolver.

Dzieciństwo i młodość edytuj

Jego rodzicami są Werner Lindemann, pisarz (zm. 1993) i Brigitte „Gitta” Lindemann, dziennikarka radiowa. Ma młodszą o sześć lat siostrę Saskię. Wychował się w Wendisch Rambow, małej miejscowości położonej osiemnaście kilometrów od Schwerina w kierunku Wismaru.

Rodzice Tilla poznali się na konferencji w Bitterfeld, w 1959 r.[3] W połowie lat siedemdziesiątych, ze względu na odmienne aspekty wykonywanych profesji zmuszeni byli mieszkać osobno. Werner spędzał bardzo dużo czasu na wsi, gdzie w ciszy i spokoju oddawał się pisaniu wierszy i książek, Gitta realizowała się w tym czasie jako dziennikarka. Mimo to, małżonkowie odwiedzali się regularnie w czasie weekendów[4]. Pogłoski o ich rzekomym rozwodzie wynikają z błędnie przekształcanych informacji, bądź bardzo pobieżnej styczności ze źródłami, takimi jak książka „Mike Oldfield im Schaukenstuhl – Notizen eines Vaters”. Informacje na temat „drugiego małżonka Gitty” nie znajdują żadnego potwierdzenia w źródłach. Równie naciągane wydają się pogłoski o napiętych relacjach Tilla z ojcem. W wywiadzie udzielonym dla słuchowiska Mike Oldfield Neuerdings – Hoerspiel, sama matka muzyka wyjaśnia, iż zawsze żyli oni bardzo szczęśliwie jako rodzina, jednakże z racji tego, że byli indywidualistami, chcieli się realizować jak najlepiej, każdy w swoim zawodzie[3]. Kiedy Werner umierał w domu na raka żołądka, jego żona i Till czuwali przy nim do końca. Podczas wywiadu dla magazynu „Tylko Rock” z 2001 roku, muzyk wspomina, że bardzo przeżywał śmierć ojca. Cyt: „Widziałem i przeżywałem śmierć. Śmierć osoby najbliższej, którą bardzo kochałem.”[5] To z myślą o zmarłym ojcu powstał tekst utworu Heirate mich, jednak syn nigdy nie odwiedził jego grobu.

W młodości trenował pływanie w klubie SC Empor Rostock szkoły sportowej, do której wstąpił w 1974 roku. Trening zaowocował tytułem młodzieżowego mistrza Europy na dystansie 1500 metrów stylem dowolnym. Brany był pod uwagę jako reprezentant Niemiec w moskiewskich igrzyskach olimpijskich w 1980 roku, jednak nie doszło to do skutku. Tak mówił o tym w 2002 roku w wywiadzie udzielonym dla Ostsee-Zeitung: Właściwie nigdy nie chciałem iść do szkoły sportowej. To był taki poryw. Ale jako dziecko nie możesz sam o wszystkim decydować. W czasie podróży do Florencji na Młodzieżowe Mistrzostwa Europy (1978) młody Till wraz z kilkoma kolegami wymknął się schodami przeciwpożarowymi ze schroniska i postanowił zwiedzić miasto oraz pójść do sex shopu. Jak donosi Die Welt z 28 września 2004, to właśnie podczas tego „tournée” po Florencji napadł na niego gang i doszło do ostrej bójki, po której okazało się, że Till ma naderwany mięsień brzucha i tym samym musi zakończyć karierę pływacką.

Po tej przygodzie, w 1980 roku, Lindemann postanowił znaleźć pracę. Najpierw kopał torf, jednak już po trzech dniach zrezygnował z tego zajęcia. Następnie zaczął praktykę stolarską; dzięki manualnym zdolnościom po szkole pracował w tym zawodzie. Lindemann wyprowadził się z domu i kupił w malowniczych okolicach Schwerinu pół warsztatu. Pozostała część domu należała do pewnej starszej pani, która również tam mieszkała.

Życie prywatne edytuj

Ma siostrę Saskię, która jest od niego 6 lat młodsza. W 1985 roku na świat przyszła jego pierwsza córka, Nele, z której matką natychmiast się ożenił. Małżeństwo jednak bardzo szybko się rozpadło i Till przez następnych siedem lat sam wychowywał dziecko. Dopiero po tym czasie, z powodu dużej aktywności w Rammstein (pół roku przebywał poza domem), zaczął ponownie dzielić obowiązki rodzicielskie z jej matką. Jak powiedział w jednym z wywiadów: „Nele jest mną i wszystkim dla mnie, jest nawet ważniejsza niż Rammstein”.

Następnie związał się z kolejną kobietą – eksmodelką Anją Koeseling. Z tego związku pochodzi jego druga córka, Marie-Louise (1993). Anja Koeseling oskarżyła później Tilla na łamach niemieckiego tygodnika, że nigdy nie interesował się ani ich małżeństwem, ani córką: „Kiedy wracał po tournée do domu, rozkładał się tylko leniwie na łóżku. Dla naszej córeczki nigdy nie miał czasu. Teraz muszę walczyć przed sądem o alimenty”. Do tego doszła jeszcze sprawa o pobicie. Jak mówi Anja Koeseling: To zdarzyło się w październiku 1997 roku w Dreźnie po koncercie Udo Lindenberga. Till był pijany. W hotelu Hilton uderzył mnie pięścią w nos. Diagnoza: złamanie. Till został skazany i musiał zapłacić 1200 marek odszkodowania. Anja po rozwodzie zachowała nazwisko Lindemann. Zaraz po rozstaniu z Tillem miała romans z kolegą Tilla z zespołu, Richardem Kruspem. Z tego właśnie związku pochodzi Khira „Li” Lindemann, którą można było zobaczyć podczas koncertu Live aus Berlin w czasie wykonywania utworu Tier.

Kariera muzyczna edytuj

 
Lindemann podczas koncertu zespołu Rammstein (2012)

Till Lindemann swoją muzyczną karierę zaczął jeszcze w czasach NRD. Na początku zadebiutował w grupie First Arsch, gdzie był perkusistą. Działalność ta nie przynosiła jednak dochodów (mimo że dawali dość sporo koncertów), więc Lindemann nadal musiał zajmować się wyplataniem koszyków. Dopiero gdy w 1994 roku został członkiem grupy Rammstein, opuścił swój wiejski warsztat i przeprowadził się do Berlina. W 2013 roku wspólnie z Peterem Tägtgrenem założył zespół Lindemann. 22 czerwca 2015 roku ukazał się debiutancki album formacji, Skills in Pills, na którym Lindemann śpiewa wszystkie piosenki w języku angielskim.

Inna twórczość edytuj

W 2002 roku wydał, wspólnie ze swoim wieloletnim przyjacielem Gertem Hofem, tom poezji Messer (ISBN 978-3-8218-0927-4), który zadedykował swojemu własnemu ojcu[3]. Wiersze zaczął pisać w wieku 28–29 lat. Na początku nie były to wiersze w pełnym tego słowa znaczeniu, a pojedyncze słowa, zdania i wersy, dopiero później przybrały one pewną strukturę. Dwa z nich noszą tytuł Nele. Treść wierszy jest podobna tematycznie do tekstów piosenek Rammsteina. Traktują o ciemnych stronach życia, strachu, samotności, starości, końcu świata. W 2013 roku, już w pojedynkę wydał 149-stronnicowy tom poezji zatytułowany In stillen Nächten (ISBN 978-3462045246).

Dyskografia edytuj

Zobacz więcej w artykule Lindemann (zespół muzyczny), w sekcji Dyskografia.
  • 2000: Puhdys – Wut will nicht sterben (gościnnie)[6]
  • 2003: Till Lindemann & Richard Kruspe – Schtiel[7]
  • 2003: Hanzel und Gretyl – Intermission (gościnnie)
  • 2007: Apocalyptica – Helden (gościnnie)[8]
  • 2023: Till Lindemann - Zunge

Filmografia edytuj

  • 1999: Pola X (jako muzyk, dramat romantyczny, reżyseria: Leos Carax)[9]
  • 2002: xXx (jako on sam, film fabularny, reżyseria: Rob Cohen)[10]
  • 2003: Amundsen der Pinguin (jako Victor, film familijny, reżyseria: Stephen Manuel)[11]
  • 2004: Vinzent (jako Tierschutzer, horror, reżyseria: Ayassi)
  • 2006: Anakonda im Netz (jako on sam, film dokumentalny, reżyseria: Mathilde Bonnefoy)[12]

Przypisy edytuj

  1. Michele Bettendorf: Ursprung Punkszene oder Rammstein hätte es im Westen nie gegeben. BoD – Books on Demand, 2002, s. 73. ISBN 978-3-8311-4493-8.
  2. The 50 Greatest Metal Front-men of all Time!. roadrunnerrecords.com. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  3. a b c Irgendein Mike Oldfield Neuerdings – ein Vater – Sohn Geschichte (Słuchowisko Radiowe) rok 2011.
  4. Mike Oldfield im Schaukenstuhl – Notizen eines Vaters.
  5. Marsz nieporozumień – Wywiad z Tillem Lindemannem dla magazynu „Tylko Rock”, rok 2001.
  6. Puhdys – Wut Will Nicht Sterben [online], Discogs [dostęp 2017-09-01] (niem.).
  7. Till Lindemann & Richard Kruspe* – Schtiel (2003, CD) | Discogs [online], discogs.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  8. Apocalyptica – Worlds Collide [online], discogs.com [dostęp 2017-09-01] (ang.).
  9. Pola X. [dostęp 2017-09-01].
  10. xXx (2002) – Filmweb [online], filmweb.pl [dostęp 2017-11-27].
  11. Pingwin Amundsen / Amundsen der Pinguin. [dostęp 2017-09-01].
  12. Anakonda im Netz (2006) – Filmweb [online], filmweb.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).