Wikipedia

Timi Zajc

słoweński skoczek narciarski

Timi Zajc (ur. 26 kwietnia 2000 w Lublanie[2]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Ljubno BTC. Mistrz olimpijski w drużynie mieszanej oraz srebrny medalista w drużynie męskiej z 2022. Srebrny indywidualnie i złoty w drużynie medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2022. Mistrz świata indywidualnie na skoczni dużej i w zespole męskim oraz brązowy medalista w drużynie mieszanej z Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Złoty medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2019. Zwycięzca Planica 7 (2022). Medalista mistrzostw kraju.

Timi Zajc
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 2000
Lublana

Klub

SSK Ljubno BTC

Wzrost

170 cm[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile (12. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

18 listopada 2017 w Wiśle (6. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

27 stycznia 2019 w Sapporo (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

1 lutego 2019 w Oberstdorfie

Rekord życiowy

245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (11 marca 2022)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 druż. miesz.
srebro Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Planica 2023 duża
złoto Planica 2023 duża druż.
brąz Planica 2023 druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2022 drużynowo
srebro Vikersund 2022 indywidualnie
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Erzurum 2017 indywidualnie
złoto Erzurum 2017 drużynowo
złoto Erzurum 2017 druż. miesz
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2019/2020
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2021/2022
Letnie Grand Prix
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2019
Alpen Cup
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2016/2017
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg karieryEdytuj

Lata 2013–2017Edytuj

W FIS Cup zadebiutował w lipcu 2013 w Villach, zaś pierwsze punkty tego cyklu zdobył rok później w tej samej miejscowości, zajmując 6. miejsce[3]. W lutym 2016 wystąpił w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Planicy, nie zdobywając punktów[4].

W sezonie 2016/2017 dwukrotnie zajmował 3. pozycję w konkursach FIS Cup. 28 stycznia 2017 dzięki zajęciu 17. miejsca zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego. W lutym wystartował na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2017 w Erzurum. Zdobył tam złote medale w konkursach skoków narciarskich zarówno indywidualnie, w drużynie mężczyzn[5], jak i w zespole mieszanym[6].

Sezon 2017/2018Edytuj

Latem 2017 trzy razy wygrywał konkursy FIS Cup. 16 września zajął 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zaś dzień później na tej samej skoczni odniósł zwycięstwo. W kolejnych konkursach cyklu jeszcze dwukrotnie stawał na podium[7].

18 listopada 2017 zadebiutował w Pucharze Świata w zawodach drużynowych, zajmując 6. miejsce na skoczni w Wiśle[7]. Dzień później miał po raz pierwszy w karierze wystąpić w konkursie indywidualnym, ale przed oddaniem skoku został zdyskwalifikowany ze względu na nieregulaminowy kombinezon[8]. Ostatecznie indywidualnie zadebiutował w cyklu 2 grudnia w Niżnym Tagile, równocześnie zdobywając pierwsze punkty dzięki zajęciu 12. miejsca. W dalszej części sezonu regularnie występował w Pucharze Świata, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 17. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie zajął 33. miejsce na skoczni normalnej[7].

Sezon 2018/2019Edytuj

W lipcu i sierpniu 2018 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Letniego Grand Prix. Najwyżej klasyfikowany był w zawodach w Courchevel, na 4. miejscu[9].

W otwierających Puchar Świata 2018/2019 zawodach w Wiśle zajął 5. pozycję. W dalszej części sezonu w większości występów zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 27 stycznia 2019 po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata, zajmując w zawodach w Sapporo 2. miejsce[9]. W kolejnym konkursie cyklu, 1 lutego 2019 w Oberstdorfie w swoim debiucie na skoczni mamuciej odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w PŚ[10].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 10. miejsce na skoczni dużej i 50. na normalnej, a drużynowe zawody mężczyzn ukończył na 6. pozycji[9]. W zamykającym sezon turnieju Planica 7 zajął 3. miejsce[11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2018/2019 znalazł się na 9. lokacie, a Puchar Świata w lotach narciarskich 2018/2019 ukończył na 6. pozycji[12].

Sezon 2019/2020Edytuj

Na początku lipca 2019 dwukrotnie stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju. W Letnim Grand Prix 2019 zwyciężył w lipcu w Wiśle i sierpniu w Courchevel, a w dwóch innych zawodach cyklu zajął miejsca w pierwszej dziesiątce[13]. W efekcie zajął 3. pozycję w klasyfikacji generalnej cyklu; z 268 punktami o 37 przegrał z pierwszym Dawidem Kubackim[14].

Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce, między innymi 6. na inaugurację w Wiśle. W kolejnych tygodniach zaczął jednak notować gorsze wyniki – w grudniu i pierwszej połowie stycznia kilkukrotnie kończył zawody poza najlepszą trzydziestką. Do regularnego punktowania powrócił w Titisee-Neustadt, gdzie w drugim konkursie 19 stycznia 2020 zajął 3. miejsce. W lutym 2020 dwukrotnie stanął na podium zawodów na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf, zajmując kolejno 2. i 3. lokatę. 3. miejsce zajął również w ostatnim w sezonie konkursie w Lillehammer rozgrywanym w ramach Raw Air 2020[13]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się na 14. miejscu z 544 punktami. Z kolei w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2019/2020 zajął 2. pozycję ze 140 punktami[12].

Sezon 2020/2021Edytuj

W ramach Letniego Grand Prix 2020 w drugim konkursie w Wiśle zajął 4. miejsce. W początkowych konkursach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w zawodach w Niżnym Tagile. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020[15]. 11 grudnia, po pierwszym dniu zawodów indywidualnych, po którym zajmował w nich 27. miejsce, Zajc opublikował na swoim profilu na Instagramie wpis krytykujący przygotowanie reprezentacji Słowenii do sezonu przez trenera Gorazda Bertoncelja. W związku z tym Zajc został wykluczony z dalszych startów na mistrzostwach[16]. Tego samego dnia Bertoncelj został zwolniony[17].

Za zachowanie na MŚwL Zajc został upomniany przez komisję dyscyplinarną Słoweńskiego Związku Narciarskiego[18]. Do startów międzynarodowych powrócił pod koniec stycznia 2021, w zawodach Pucharu Świata w Willingen zajmując miejsca poza trzydziestką. W dalszej części sezonu najwyżej klasyfikowany w cyklu był na 18. pozycji, w lutowych zawodach w Zakopanem[15].

Sezon 2021/2022Edytuj

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. W pierwszej połowie sezonu raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 18 grudnia 2021 w Engelbergu zajął 3. pozycję. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 9. miejsce na skoczni normalnej i 6. na dużej, zaś w zawodach drużynowych stanął na podium. W konkursie zespołów mieszanych, startując wraz z Niką Križnar, Uršą Bogataj i Peterem Prevcem, zdobył złoty medal, zaś w drużynie męskiej, wraz z Lovro Kosem oraz Cene i Peterem Prevcem, zdobył srebro[19].

W marcu 2022 wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zdobył srebro, ze zwycięzcą Mariusem Lindvikiem przegrywając o 9,9 punktu, zaś w zawodach drużynowych, wraz z Domenem i Peterem Prevcem oraz Anže Laniškiem, zdobył złoty medal. W dwóch kolejnych zawodach Pucharu Świata, rozgrywanych na skoczni mamuciej w Oberstdorfie, zajął 3. oraz 1. miejsce, a następnie był dwukrotnie 4. w Planicy[19] i zwyciężył w Planica 7[20]. Sezon 2021/2022 ukończył na 8. lokacie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 711 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022 znalazł się na 2. pozycji[12].

Mistrzostwa SłoweniiEdytuj

Jest medalistą mistrzostw Słowenii w skokach narciarskich. Indywidualnie zdobył złoty medal zimą 2018[21], 2019[22] i 2022[23] oraz latem 2017[24], 2019[25] i 2020[26], a także srebrny zimą 2020[27]. W drużynie zdobył złoto w 2019[28], srebro w 2018[29], 2020[30] i 2021[31] oraz brąz w 2022[32].

Igrzyska olimpijskieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2018   Pjongczang – 33. miejsce (K-98)
2022   Pekin/Zhangjiakou – 9. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-125)

DrużynowoEdytuj

2022   Pekin/Zhangjiakou – złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[a], srebrny medal[b]

Starty T. Zajca na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 97,0 m – 98,6 pkt 160,7 pkt Andreas Wellinger
9. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 104,5 m 259,3 pkt 15,7 pkt Ryōyū Kobayashi
1.  7 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. mix.[a] 97,5 m 100,0 m 1001,5 pkt (243,4 pkt) –
6. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 138,5 m 130,5 m 273,2 pkt 22,9 pkt Marius Lindvik
2.  14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 124,0 m 126,0 m 934,4 pkt (227,6 pkt) 8,3 pkt Austria

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 10. miejsce (K-120), 50. miejsce (K-99)
2023   Planica – 10. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

DrużynowoEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 6. miejsce (K-120)[c]
2023   Planica – brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[d], złoty medal (K-125)[e]

Starty T. Zajca na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
10. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 127,0 m 124,0 m 245,5 pkt 33,9 pkt Markus Eisenbichler
6. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 121,0 m 117,0 m 858,7 pkt (219,8 pkt) 128,8 pkt Niemcy
50. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 80,0 m – 62,6 pkt 155,7 pkt Dawid Kubacki
10. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 99,0 m 101,0 m 251,7 pkt 10,1 pkt Piotr Żyła
3.  26 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. mix.[d] 96,5 m 103,0 m 1000,4 pkt (265,9 pkt) 16,8 pkt Niemcy
1.  3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 137,5 m 137,0 m 287,5 pkt –
1.  4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[e] 132,0 m 136,0 m 1178,9 pkt (307,7 pkt) –

Mistrzostwa świata w lotach narciarskichEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2020   Planica – 30. miejsce
2022   Vikersund – srebrny medal

DrużynowoEdytuj

2022   Vikersund – złoty medal[f]

Starty T. Zajca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
30. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 205,0 m 199,0 m DNS 339,3 pkt 537,9 pkt Karl Geiger
2.  11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 242,5 m 218,0 m 243,5 m 235,5 m 844,3 pkt 9,9 pkt Marius Lindvik
1.  13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[f] 229,5 m 228,5 m 1711,5 pkt (442,9 pkt) –

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży EuropyEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2017   Erzurum – złoty medal

DrużynowoEdytuj

2017   Erzurum – złoty medal[g], złoty medal (drużyna mieszana)[h]

Starty T. Zajca na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.  14 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 107,0 m 100,0 m 261,3 pkt –
1.  16 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[g] 110,0 m 114,5 m 936,2 pkt (287,3 pkt) –
1.  17 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż. mix[h] 117,5 m 98,5 m 836,6 pkt (247,3 pkt) –

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[12]
2017/2018 32.
2018/2019 9.
2019/2020 14.
2020/2021 46.
2021/2022 8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Uwagi
1. 1 lutego 2019   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 220,0 m 233,5 m 430,1 pkt * Loty 2018/2019
2. 20 marca 2022   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 211,5 m 232,0 m 407,9 pkt * Loty 2021/2022

Miejsca na podiumEdytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2017/2018 – – – –
2018/2019 1 1 – 2
2019/2020 – 1 3 4
2020/2021 – – – –
2021/2022 1 – 2 3
2022/2023 – 1 – 1
Suma 2 3 5 10

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 138,5 m 125,0 m 238,4 pkt 2. 9,8 pkt Stefan Kraft
2. 1 lutego 2019   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 220,0 m 233,5 m 430,1 pkt 1. —
3. 19 stycznia 2020   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,0 m 134,0 m 271,6 pkt 3. 11,7 pkt Dawid Kubacki
4. 15 lutego 2020   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 222,5 m 225,0 m 418,2 pkt 2. 0,3 pkt Piotr Żyła
5. 16 lutego 2020   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 228,5 m – 230,1 pkt 3. 2,5 pkt Stefan Kraft
6. 10 marca 2020   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 130,5 m 257,6 pkt 3. 6,7 pkt Kamil Stoch
7. 18 grudnia 2021   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,0 m 137,0 m 282,6 pkt 3. 4,8 pkt Karl Geiger
8. 19 marca 2022   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 222,5 m 207,0 m 400,0 pkt 3. 13,0 pkt Stefan Kraft
9. 20 marca 2022   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 211,5 m 232,0 m 407,9 pkt 1. —
10. 29 stycznia 2023   Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 234,0 m 230,5 m 451,4 pkt 2. 4,1 pkt Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan na 19 marca 2023

Sezon 2017/2018
                                            punkty
dq - 12 22 q 24 q 26 22 17 27 - 47 17 41 - 43 35 27 - - - 88
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
5 7 11 8 24 12 18 9 8 10 43 12 21 7 6 2 1 9 13 - 9 8 14 39 4 25 4 5 833
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
6 8 q 10 42 31 57 24 18 20 40 29 32 10 3 26 17 7 13 2 3 - - 7 24 22 3 544
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
23 q 39 22 10 - - - - - - - - - - 42 43 36 29 18 35 - 29 35 - 60
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
q 4 9 20 16 19 48 3 17 q 9 14 16 20 9 18 6 36 9 20 24 17 13 11 3 1 4 4 711
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
20 10 22 22 12 32 9 33 18 14 11 9 37 7 12 10 6 2 12 10 4 6 - 12 10 10 13 16 7 677
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan na 3 lutego 2023

Sezon
2017/2018 		               
6 - - 6 - - - -
Sezon
2018/2019 		             
7 4 - 3 6 1 3
Sezon
2019/2020 		         
4 5 3 2 3
Sezon
2020/2021 		         
6 - - - -
Sezon
2021/2022 		             
3 4 1 - 2 1 1
Sezon
2022/2023 		             
4 4 5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[12]
2017/2018 16.
2018/2019 20.
2019/2020 23.
2021/2022 23.
2022/2023 14.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[12]
2018 47.
2019 16.
2020 9.
2022 15.

Willingen SixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 27. [33]
2019 6. [34]
2020 9. [35]
2021 44. [36]

Planica 7Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce Źr.
2019 3. [37]
2021 48. [38]
2022 1. [20]

Titisee-Neustadt FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce Źr.
2020 14. [39]

Puchar Świata w lotachEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[12]
2018/2019 6.
2019/2020 2.
2020/2021 40.
2021/2022 2.

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[14]
2018 13.
2019 3.
2020 9.
2021 49.
2022 25.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 21 lipca 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 128,5 m 277,9 pkt
2. 10 sierpnia 2019   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 131,5 m 133,5 m 277,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 lipca 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 128,5 m 277,9 pkt 1. –
2. 10 sierpnia 2019   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 131,5 m 133,5 m 277,6 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2018
                  punkty
9 12 10 4 - - - - 16 142
2019
                punkty
1 - 1 7 - - - 8 268
2020
    punkty
33 4 50
2021
                punkty
25 22 18 - - - 44 40 28
2022
            punkty
- - - - 23 4 58
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2018    
4 -
2019      
2 - 5
2022      
- - 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[40]
2016/2017 69.
2020/2021 74.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 44 56 - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - 17 dq 10 11 - - - - - - - - - - - - 64
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 16 27 - - 19
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[41]
2017 4.
2018 54.
2019 24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 137,5 m 142,0 m 278,5 pkt
2. 5 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 103,0 m 107,0 m 294,4 pkt[i]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 130,0 m 131,5 m 255,7 pkt 3. 4,9 pkt Pius Paschke
2. 17 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 137,5 m 142,0 m 278,5 pkt 1. —
3. 23 września 2017   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 93,5 m 95,0 m 247,4 pkt 2. 2,2 pkt Pius Paschke
4. 1 października 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,5 m 143,0 m 289,6 pkt 2. 18,4 pkt Tilen Bartol
5. 5 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 103,0 m 107,0 m 294,4 pkt 1.[i] —
6. 6 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 112,5 m 105,5 m 258,0 pkt 2. 0,4 pkt Jewgienij Klimow

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu letniego 2021

2017
                          punkty
15 6 - - - 14 12 3 1 2 7 8 2 484
2018
                          punkty
33 6 - - - - - - - - - - - 40
2019
                                punkty
1 2 - - - - - - - - - - - - - - 180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodnik nie wystartował

FIS CupEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[42]
2014/2015 116.
2015/2016 192.
2016/2017 15.
2017/2018 11.
2022/2023 88.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 1 lipca 2017   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 96,0 m 242,0 pkt
2. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,5 m 120,5 m 233,9 pkt
3. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 117,5 m 109,5 m 200,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 września 2016   Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 102,5 m 105,0 m 256,0 pkt 3. 10,0 pkt Yūken Iwasa
2. 8 stycznia 2017   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 132,5 m 127,0 m 262,6 pkt 3. 7,6 pkt Ulrich Wohlgenannt
3. 1 lipca 2017   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 96,0 m 242,0 pkt 1. –
4. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,5 m 120,5 m 233,9 pkt 1. –
5. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 117,5 m 109,5 m 200,6 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS CupuEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2013/2014
                                                punkty
- 69 70 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- 6 - - - - - - - - - - - - - - - - - 51 48 - - - - - 40
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 38 26 - - 5
Sezon 2016/2017
                                        punkty
53 14 41 72 - - 8 16 9 3 - - - - 22 3 - - - - 223
Sezon 2017/2018
                                          punkty
1 14 1 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - 318
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - 8 - - - - - - - - - - - - - 32
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Urša Bogataj i Peter Prevc
  2. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos, Cene Prevc, Timi Zajc, Peter Prevc
  3. ↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc, Žiga Jelar i Timi Zajc
  4. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Ema Klinec i Anže Lanišek
  5. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos, Žiga Jelar, Timi Zajc i Anže Lanišek
  6. ↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Timi Zajc, Anže Lanišek
  7. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Vodušek, Bernard Dobre, Tomi Jovan, Timi Zajc
  8. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Tomi Jovan, Katra Komar, Timi Zajc
  9. ↑ a b Ex aequo z Jewgienijem Klimowem

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ https://www.eurosport.com/ski-jumping/timi-zajc_prs493816/person.shtml
  2. ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  3. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  4. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  5. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  6. ↑ Ski Jumping Kiremitliktepe Mixed Team. weyof2017.sportresult.com. [dostęp 2017-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-18)]. (ang.).
  7. ↑ a b c ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  8. ↑ Prevc najboljši Slovenec, šok za Zajca. zurnal24.si, 2017-11-19. [dostęp 2017-11-20]. (słoweń.).
  9. ↑ a b c ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  10. ↑ Andrzej Mysiak: Zajc: Trochę się bałem, ale później czerpałem radość z bycia w powietrzu. skokinarciarskie.pl, 2019-02-01. [dostęp 2019-02-02].
  11. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: R. Kobayashi zwycięża w konkursie, lotach i Planica 7. Piotr Żyła tuż za podium. skijumping.pl, 2019-03-24. [dostęp 2019-04-30].
  12. ↑ a b c d e f g ZAJC Timi - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-15]. (ang.).
  13. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-02]. (ang.).
  14. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2021-11-03]. (ang.).
  15. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: Timi Zajc wykluczony z reprezentacji Słowenii! Peter Prevc rusza na ratunek drużynie. skijumping.pl, 2020-12-12. [dostęp 2021-05-16].
  17. ↑ Dominik Formela: Bertoncelj kończy pracę ze Słoweńcami, Hrgota tymczasowym trenerem!. skijumping.pl, 2020-12-12. [dostęp 2021-05-16].
  18. ↑ Adrian Dworakowski: Najniższy wymiar kary dla Timiego Zajca. skijumping.pl, 2020-12-17. [dostęp 2021-05-16].
  19. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-15]. (ang.).
  20. ↑ a b Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Finał sezonu dla Lindvika, Kobayashi z Kryształową Kulą. skijumping.pl, 2022-03-27. [dostęp 2022-04-15].
  21. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-12-23]. (słoweń.).
  22. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2019-04-30]. (słoweń.).
  23. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2021-12-22. [dostęp 2022-04-15]. (słoweń.).
  24. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-10-09]. (słoweń.).
  25. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-05-16]. (słoweń.).
  26. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-05-16]. (słoweń.).
  27. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2020-05-02]. (słoweń.).
  28. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2019-04-30]. (słoweń.).
  29. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-12-23]. (słoweń.).
  30. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2020-05-02]. (słoweń.).
  31. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-05-16]. (słoweń.).
  32. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2021-12-22. [dostęp 2022-04-15]. (słoweń.).
  33. ↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  34. ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  35. ↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  36. ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  37. ↑ Season 2018/2019 - Planica Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  38. ↑ Planica Seven 2021. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)].
  39. ↑ Titisee - Neustadt 5 - Season 2019/2020. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2021-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  40. ↑ Puchar Kontynentalny - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-11-03].
  41. ↑ Letni Puchar Kontynentalny - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-11-03].
  42. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2021-11-03]. (ang.).

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Timi_Zajc&oldid=69969850”