Wikipedia

Timi Zajc

słoweński skoczek narciarski

Timi Zajc (ur. 26 kwietnia 2000 w Lublanie[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Ljubno BTC. Mistrz olimpijski w drużynie mieszanej oraz srebrny medalista w drużynie męskiej z 2022. Mistrz świata indywidualnie na skoczni dużej z 2023 oraz w zespole męskim z 2023 i 2025, brązowy medalista w drużynie mieszanej z 2023. Indywidualny srebrny (2022) i brązowy (2024) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, w drużynie złoty medalista z 2022 i 2024. Trzykrotny złoty medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy. Drużynowy brązowy medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2019. Zwycięzca Planica 7 (2022). Medalista mistrzostw kraju.

Timi Zajc
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 2000
Lublana

Klub

SSK Ljubno BTC

Wzrost

170 cm[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

19 listopada 2017 w Wiśle (dyskwalifikacja)

Debiut w PŚ drużynowo

18 listopada 2017 w Wiśle (6. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

27 stycznia 2019 w Sapporo (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

1 lutego 2019 w Oberstdorfie

Rekord życiowy

245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (11 marca 2022)[1][2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 druż. miesz.
srebro Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Planica 2023 duża
złoto Planica 2023 duża druż.
złoto Trondheim 2025 duża druż.
brąz Planica 2023 druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2022 drużynowo
złoto Tauplitz 2024 drużynowo
srebro Vikersund 2022 indywidualnie
brąz Tauplitz 2024 indywidualnie
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Erzurum 2017 indywidualnie
złoto Erzurum 2017 drużynowo
złoto Erzurum 2017 druż. miesz.
Igrzyska europejskie
brąz Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach
srebro 2. miejsce
2019/2020
srebro 2. miejsce
2021/2022
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2019
Alpen Cup
srebro 2. miejsce
2016/2017
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Przebieg kariery

edytuj

Lata 2013–2017

edytuj

W FIS Cup zadebiutował w lipcu 2013 w Villach, zaś pierwsze punkty tego cyklu zdobył rok później w tej samej miejscowości, zajmując 6. miejsce[3]. W lutym 2016 wystąpił w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Planicy, nie zdobywając punktów[4].

W sezonie 2016/2017 dwukrotnie zajmował 3. pozycję w konkursach FIS Cup. 28 stycznia 2017 dzięki zajęciu 17. miejsca zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego. W lutym wystartował na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2017 w Erzurum. Zdobył tam złote medale w konkursach skoków narciarskich zarówno indywidualnie, w drużynie mężczyzn[5], jak i w zespole mieszanym[6].

Sezon 2017/2018

edytuj

Latem 2017 trzy razy wygrywał konkursy FIS Cup. 16 września zajął 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zaś dzień później na tej samej skoczni odniósł zwycięstwo. W kolejnych konkursach cyklu jeszcze dwukrotnie stawał na podium[7].

18 listopada 2017 zadebiutował w Pucharze Świata w zawodach drużynowych, zajmując 6. miejsce na skoczni w Wiśle[7]. Dzień później miał po raz pierwszy w karierze wystąpić w konkursie indywidualnym, ale przed oddaniem skoku został zdyskwalifikowany ze względu na nieregulaminowy kombinezon[8]. Ostatecznie indywidualnie zadebiutował w cyklu 2 grudnia w Niżnym Tagile, równocześnie zdobywając pierwsze punkty dzięki zajęciu 12. miejsca. W dalszej części sezonu regularnie występował w Pucharze Świata, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 17. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie zajął 33. miejsce na skoczni normalnej[7].

Sezon 2018/2019

edytuj

W lipcu i sierpniu 2018 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Letniego Grand Prix. Najwyżej klasyfikowany był w zawodach w Courchevel, na 4. miejscu[9].

W otwierających Puchar Świata 2018/2019 zawodach w Wiśle zajął 5. pozycję. W dalszej części sezonu w większości występów zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 27 stycznia 2019 po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata, zajmując w zawodach w Sapporo 2. miejsce[9]. W kolejnym konkursie cyklu, 1 lutego 2019 w Oberstdorfie w swoim debiucie na skoczni mamuciej odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w PŚ[10].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 10. miejsce na skoczni dużej i 50. na normalnej, a drużynowe zawody mężczyzn ukończył na 6. pozycji[9]. W zamykającym sezon turnieju Planica 7 zajął 3. miejsce[11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2018/2019 znalazł się na 9. lokacie, a Puchar Świata w lotach narciarskich 2018/2019 ukończył na 6. pozycji[12].

Sezon 2019/2020

edytuj

Na początku lipca 2019 dwukrotnie stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju. W Letnim Grand Prix 2019 zwyciężył w lipcu w Wiśle i sierpniu w Courchevel, a w dwóch innych zawodach cyklu zajął miejsca w pierwszej dziesiątce[13]. W efekcie zajął 3. pozycję w klasyfikacji generalnej cyklu; z 268 punktami o 37 przegrał z pierwszym Dawidem Kubackim[14].

Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce, między innymi 6. na inaugurację w Wiśle. W kolejnych tygodniach zaczął jednak notować gorsze wyniki – w grudniu i pierwszej połowie stycznia kilkukrotnie kończył zawody poza najlepszą trzydziestką. Do regularnego punktowania powrócił w Titisee-Neustadt, gdzie w drugim konkursie 19 stycznia 2020 zajął 3. miejsce. W lutym 2020 dwukrotnie stanął na podium zawodów na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf, zajmując kolejno 2. i 3. lokatę. 3. miejsce zajął również w ostatnim w sezonie konkursie w Lillehammer rozgrywanym w ramach Raw Air 2020[13]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się na 14. miejscu z 544 punktami. Z kolei w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2019/2020 zajął 2. pozycję ze 140 punktami[12].

Sezon 2020/2021

edytuj

W ramach Letniego Grand Prix 2020 w drugim konkursie w Wiśle zajął 4. miejsce. W początkowych konkursach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w zawodach w Niżnym Tagile. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020[15]. 11 grudnia, po pierwszym dniu zawodów indywidualnych, po którym zajmował w nich 27. miejsce, Zajc opublikował na swoim profilu na Instagramie wpis krytykujący przygotowanie reprezentacji Słowenii do sezonu przez trenera Gorazda Bertoncelja. W związku z tym Zajc został wykluczony z dalszych startów na mistrzostwach[16]. Tego samego dnia Bertoncelj został zwolniony[17].

Za zachowanie na MŚwL Zajc został upomniany przez komisję dyscyplinarną Słoweńskiego Związku Narciarskiego[18]. Do startów międzynarodowych powrócił pod koniec stycznia 2021, w zawodach Pucharu Świata w Willingen zajmując miejsca poza trzydziestką. W dalszej części sezonu najwyżej klasyfikowany w cyklu był na 18. pozycji, w lutowych zawodach w Zakopanem[15].

Sezon 2021/2022

edytuj

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. W pierwszej połowie sezonu raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 18 grudnia 2021 w Engelbergu zajął 3. pozycję. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 9. miejsce na skoczni normalnej i 6. na dużej, zaś w zawodach drużynowych stanął na podium. W konkursie zespołów mieszanych, startując wraz z Niką Križnar, Uršą Bogataj i Peterem Prevcem, zdobył złoty medal, zaś w drużynie męskiej, wraz z Lovro Kosem oraz Cene i Peterem Prevcem, zdobył srebro[19].

W marcu 2022 wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zdobył srebro, ze zwycięzcą Mariusem Lindvikiem przegrywając o 9,9 punktu, zaś w zawodach drużynowych, wraz z Domenem i Peterem Prevcem oraz Anže Laniškiem, zdobył złoty medal. W dwóch kolejnych zawodach Pucharu Świata, rozgrywanych na skoczni mamuciej w Oberstdorfie, zajął 3. oraz 1. miejsce, a następnie był dwukrotnie 4. w Planicy[19] i zwyciężył w Planica 7[20]. Sezon 2021/2022 ukończył na 8. lokacie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 711 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022 znalazł się na 2. pozycji[12].

Sezon 2022/2023

edytuj

W konkursie Letniego Grand Prix 2022 w Klingenthal zajął 4. miejsce. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W listopadowych zawodach cyklu najwyżej sklasyfikowany był na 10. miejscu w Ruce, a w grudniowych na 9. w Engelbergu. W styczniu 2023 raz stanął na podium – w konkursie na mamuciej skoczni Kulm zajął 2. pozycję. W lutym w Pucharze Świata najwyżej znalazł się w Lake Placid, na 4. miejscu[21].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 zdobył trzy medale, w tym dwa złote: w konkursie indywidualnym na skoczni dużej oraz w zawodach drużyn męskich, w których wystąpił wraz z Lovro Kosem, Žigą Jelarem i Anže Laniškiem. W zespole mieszanym, w którym wystartował z Niką Križnar, Emą Klinec i Laniškiem, wywalczył brąz, a indywidualnie na skoczni normalnej zajął 10. miejsce. W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 7. lokacie[21]. 2 kwietnia 2023 zwyciężył w kończącym sezon konkursie w Planicy. Zajął również 3. miejsce w turnieju Planica 7[22]. W klasyfikacji generalnej PŚ 2022/2023 znalazł się na 8. pozycji z 853 punktami. Puchar Świata w lotach narciarskich 2022/2023 ukończył na 4. miejscu[12].

Sezon 2023/2024

edytuj

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zdobył brązowy medal w drużynie mieszanej, w której wystąpił wraz z Niką Prevc, Niką Križnar i Anže Laniškiem[23].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. W listopadzie 2023 najwyżej w cyklu był klasyfikowany na 8. miejscu w Ruce, w grudniu – na 9. pozycji w Engelbergu, a w styczniu 2024 – na 10. miejscu w konkursie 72. Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku[23]. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024 po pierwszym dniu zawodów indywidualnych na Kulm zajmował pozycję lidera. Po rozegranej dzień później w zmiennych warunkach wietrznych trzeciej serii spadł na 3. pozycję, zdobywając tym samym brązowy medal[24]. Złoty medal zdobył natomiast w konkursie drużynowym, w którym wystąpił wraz z Lovro Kosem, Peterem Prevcem i Domenem Prevcem[23].

W drugiej połowie sezonu 2023/2024 dwukrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, w obu przypadkach na skoczniach mamucich. 24 lutego 2024 zwyciężył w konkursie w Oberstdorfie, a 17 marca zajął 3. miejsce w zamykających Raw Air 2024 zawodach w Vikersund[23]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 16. pozycji w klasyfikacji generalnej z 640 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2023/2024 zajął 4. miejsce[12].

Mistrzostwa Słowenii

edytuj

Wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Słowenii w skokach narciarskich. Indywidualnie zdobył złoty medal zimą 2018[25], 2019[26] i 2022[27] oraz latem 2017[28], 2019[29] i 2020[30], a także srebrny zimą 2020[31], 2023[32] i 2024[33] oraz brązowy latem 2023[34]. W drużynie zdobył złoto w 2019[35], srebro w 2018[36], 2020[37], 2021[38] i 2024[39] oraz brąz w 2022[40] i 2023[41].

Igrzyska olimpijskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2018   Pjongczang – 33. miejsce (K-98)
2022   Pekin/Zhangjiakou – 9. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2022   Pekin/Zhangjiakou – złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[a], srebrny medal[b]

Starty T. Zajca na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 97,0 m – 98,6 pkt 160,7 pkt Andreas Wellinger
9. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 104,5 m 259,3 pkt 15,7 pkt Ryōyū Kobayashi
1.  7 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[a] 97,5 m 100,0 m 1001,5 pkt (243,4 pkt) –
6. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 138,5 m 130,5 m 273,2 pkt 22,9 pkt Marius Lindvik
2.  14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 124,0 m 126,0 m 934,4 pkt (227,6 pkt) 8,3 pkt Austria

Mistrzostwa świata

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck – 10. miejsce (K-120), 50. miejsce (K-99)
2023   Planica – 10. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

Drużynowo

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck – 6. miejsce (K-120)[c]
2023   Planica – brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[d], złoty medal (K-125)[e]

Starty T. Zajca na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
10. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 127,0 m 124,0 m 245,5 pkt 33,9 pkt Markus Eisenbichler
6. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 121,0 m 117,0 m 858,7 pkt (219,8 pkt) 128,8 pkt Niemcy
50. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 80,0 m – 62,6 pkt 155,7 pkt Dawid Kubacki
10. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 99,0 m 101,0 m 251,7 pkt 10,1 pkt Piotr Żyła
3.  26 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[d] 96,5 m 103,0 m 1000,4 pkt (265,9 pkt) 16,8 pkt Niemcy
1.  3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 137,5 m 137,0 m 287,5 pkt –
1.  4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[e] 132,0 m 136,0 m 1178,9 pkt (307,7 pkt) –

Mistrzostwa świata w lotach

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2020   Planica – 30. miejsce
2022   Vikersund – srebrny medal
2024   Tauplitz – brązowy medal

Drużynowo

edytuj
2022   Vikersund – złoty medal[f]
2024   Tauplitz – złoty medal[g]

Starty T. Zajca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
30. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 205,0 m 199,0 m DNS 339,3 pkt 537,9 pkt Karl Geiger
2.  11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 242,5 m 218,0 m 243,5 m 235,5 m 844,3 pkt 9,9 pkt Marius Lindvik
1.  13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[f] 229,5 m 228,5 m 1711,5 pkt (442,9 pkt) –
3.  26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 228,5 m 227,0 m 209,5 m –[h] 642,7 pkt 4,7 pkt Stefan Kraft
1.  28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[g] 226,5 m 202,0 m 1615,4 pkt (391,5 pkt) –

Igrzyska europejskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[i] – 9. miejsce (K-95), 14. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[i] – brązowy medal (drużyna mieszana)[j]

Starty T. Zajca na igrzyskach europejskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
9. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 98,5 m 100,5 m 243,9 pkt 26,4 pkt Daniel Tschofenig
3.  29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[j] 92,5 m 97,5 m 872,0 pkt (200,8 pkt) 67,3 pkt Austria
14. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 121,5 m 134,5 m 237,7 pkt 41,4 pkt Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2017   Erzurum – złoty medal

Drużynowo

edytuj
2017   Erzurum – złoty medal[k], złoty medal (drużyna mieszana)[l]

Starty T. Zajca na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.  14 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 107,0 m 100,0 m 261,3 pkt –
1.  16 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[k] 110,0 m 114,5 m 936,2 pkt (287,3 pkt) –
1.  17 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż. miesz.[l] 117,5 m 98,5 m 836,6 pkt (247,3 pkt) –

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2017/2018 32.
2018/2019 9.
2019/2020 14.
2020/2021 46.
2021/2022 8.
2022/2023 8.
2023/2024 16.
2024/2025 16.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Uwagi
1. 1 lutego 2019   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 220,0 m 233,5 m 430,1 pkt * Loty 2018/2019
2. 20 marca 2022   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 211,5 m 232,0 m 407,9 pkt * Loty 2021/2022
3. 2 kwietnia 2023   Planica Letalnica K-200 HS-240 232,5 m 234,0 m 455,1 pkt * Loty 2022/2023
4. 24 lutego 2024   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 230,0 m 230,0 m 449,3 pkt * Loty 2023/2024
5. 25 stycznia 2025   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 222,0 m 233,0 m 453,7 pkt * Loty 2024/2025

Miejsca na podium

edytuj
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2017/2018 – – – –
2018/2019 1 1 – 2
2019/2020 – 1 3 4
2020/2021 – – – –
2021/2022 1 – 2 3
2022/2023 1 1 – 2
2023/2024 1 – 1 2
2024/2025 1 1 – 2
Suma 5 4 6 15

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 138,5 m 125,0 m 238,4 pkt 2. 9,8 pkt Stefan Kraft
2. 1 lutego 2019   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 220,0 m 233,5 m 430,1 pkt 1. —
3. 19 stycznia 2020   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,0 m 134,0 m 271,6 pkt 3. 11,7 pkt Dawid Kubacki
4. 15 lutego 2020   Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 222,5 m 225,0 m 418,2 pkt 2. 0,3 pkt Piotr Żyła
5. 16 lutego 2020   Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 228,5 m – 230,1 pkt 3. 2,5 pkt Stefan Kraft
6. 10 marca 2020   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 130,5 m 257,6 pkt 3. 6,7 pkt Kamil Stoch
7. 18 grudnia 2021   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,0 m 137,0 m 282,6 pkt 3. 4,8 pkt Karl Geiger
8. 19 marca 2022   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 222,5 m 207,0 m 400,0 pkt 3. 13,0 pkt Stefan Kraft
9. 20 marca 2022   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 211,5 m 232,0 m 407,9 pkt 1. —
10. 29 stycznia 2023   Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 234,0 m 230,5 m 451,4 pkt 2. 4,1 pkt Halvor Egner Granerud
11. 2 kwietnia 2023   Planica Letalnica K-200 HS-240 232,5 m 234,0 m 455,1 pkt 1. —
12. 24 lutego 2024   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 230,0 m 230,0 m 449,3 pkt 1. —
13. 17 marca 2024   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 219,0 m ‧ 235,5 m ‧ 225,5 m[m] 633,0 pkt 3. 56,2 pkt Daniel Huber
14. 25 stycznia 2025   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 222,0 m 233,0 m 453,7 pkt 1. —
15. 15 marca 2025   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 234,0 m 208,0 m 427,8 pkt 2. 8,3 pkt Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[42][43]
Sezon 2017/2018
                                            punkty
dq - 12 22 q 24 q 26 22 17 27 - 47 17 41 - 43 35 27 - - - 88
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
5 7 11 8 24 12 18 9 8 10 43 12 21 7 6 2 1 9 13 - 9 8 14 39 4 25 4 5 833
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
6 8 q 10 42 31 57 24 18 20 40 29 32 10 3 26 17 7 13 2 3 - - 7 24 22 3 544
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
23 q 39 22 10 - - - - - - - - - - 42 43 36 29 18 35 - 29 35 - 60
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
q 4 9 20 16 19 48 3 17 q 9 14 16 20 9 18 6 36 9 20 24 17 13 11 3 1 4 4 711
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
20 10 22 22 12 32 9 33 18 14 11 9 37 7 12 10 6 2 12 10 4 6 - 12 10 10 13 16 7 7 6 1 853
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
8 8 18 15 18 17 9 31 14 11 10 22 dq - 47 7 39 20 31 dq 1 4 - - 7 20 21 17 7 3 4 - 640
Sezon 2024/2025
                                                          punkty
44 16 9 39 20 5 5 27 28 10 25 47 17 26 14 1 12 13 16 - - 39 10 21 2 13 19 12 11 572
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[42][43]
Sezon
2017/2018 		               
6 - - 6 - - - -
Sezon
2018/2019 		             
7 4 - 3 6 1 3
Sezon
2019/2020 		         
4 5 3 2 3
Sezon
2020/2021 		         
6 - - - -
Sezon
2021/2022 		             
3 4 1 - 2 1 1
Sezon
2022/2023 		             
4 4 5 5 - 2 2
Sezon
2023/2024 		           
- - - 1 - 2
Sezon
2024/2025 		             
4 7 2 5 - - 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2018/2019 6.
2019/2020 2.
2020/2021 40.
2021/2022 2.
2022/2023 4.
2023/2024 4.
2024/2025 5.

Turniej Czterech Skoczni

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2017/2018 16.
2018/2019 20.
2019/2020 23.
2021/2022 23.
2022/2023 14.
2023/2024 10.
2024/2025 25.

Raw Air

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2018 47.
2019 16.
2020 9.
2022 15.
2023 6.
2024 4.
2025 6.

Willingen Six

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[43]
2018 27.
2019 6.
2020 9.
2021 44.

Planica 7

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[43]
2019 3.
2021 48.
2022 1.
2023 3.
2024 25.
2025 9.

Titisee-Neustadt Five

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[43]
2020 14.

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[14]
2018 13.
2019 3.
2020 9.
2021 49.
2022 25.
2023 74.
2024 24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 21 lipca 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 128,5 m 277,9 pkt
2. 10 sierpnia 2019   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 131,5 m 133,5 m 277,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 lipca 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 128,5 m 277,9 pkt 1. –
2. 10 sierpnia 2019   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 131,5 m 133,5 m 277,6 pkt 1. –
3. 5 października 2024   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,0 m 136,0 m 271,7 pkt 2. 3,2 pkt Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[42][43]
2018
                  punkty
9 12 10 4 - - - - 16 142
2019
                punkty
1 - 1 7 - - - 8 268
2020
    punkty
33 4 50
2021
                punkty
25 22 18 - - - 44 40 28
2022
            punkty
- - - - 23 4 58
2023
                  punkty
- - - - - - 28 dq 23 11
2024
                  punkty
- - - - - - 21 13 2 110
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[42][43]
2018    
4 -
2019      
2 - 5
2022      
- - 3
2023  
4
2024  
5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[44]
2016/2017 69.
2020/2021 74.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[42][43]
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 44 56 - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - 17 dq 10 11 - - - - - - - - - - - - 64
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 16 27 - - 19
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[44]
2017 4.
2018 54.
2019 24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 137,5 m 142,0 m 278,5 pkt
2. 5 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 103,0 m 107,0 m 294,4 pkt[n]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 130,0 m 131,5 m 255,7 pkt 3. 4,9 pkt Pius Paschke
2. 17 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 137,5 m 142,0 m 278,5 pkt 1. –
3. 23 września 2017   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 93,5 m 95,0 m 247,4 pkt 2. 2,2 pkt Pius Paschke
4. 1 października 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,5 m 143,0 m 289,6 pkt 2. 18,4 pkt Tilen Bartol
5. 5 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 103,0 m 107,0 m 294,4 pkt 1.[n] –
6. 6 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 112,5 m 105,5 m 258,0 pkt 2. 0,4 pkt Jewgienij Klimow

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[42][43]
2017
                          punkty
15 6 - - - 14 12 3 1 2 7 8 2 484
2018
                          punkty
33 6 - - - - - - - - - - - 40
2019
                                punkty
1 2 - - - - - - - - - - - - - - 180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[45]
2014/2015 116.
2015/2016 192.
2016/2017 15.
2017/2018 11.
2022/2023 88.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 1 lipca 2017   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 96,0 m 242,0 pkt
2. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,5 m 120,5 m 233,9 pkt
3. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 117,5 m 109,5 m 200,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 września 2016   Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 102,5 m 105,0 m 256,0 pkt 3. 10,0 pkt Yūken Iwasa
2. 8 stycznia 2017   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 132,5 m 127,0 m 262,6 pkt 3. 7,6 pkt Ulrich Wohlgenannt
3. 1 lipca 2017   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 96,0 m 242,0 pkt 1. –
4. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,5 m 120,5 m 233,9 pkt 1. –
5. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 117,5 m 109,5 m 200,6 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[42][43]
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- 69 70 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- 6 - - - - - - - - - - - - - - - - - 51 48 - - - - - 40
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 38 26 - - 5
Sezon 2016/2017
                                        punkty
53 14 41 72 - - 8 16 9 3 - - - - 22 3 - - - - 223
Sezon 2017/2018
                                          punkty
1 14 1 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - 318
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - 8 - - - - - - - - - - - - - 32
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

edytuj
  1. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Urša Bogataj i Peter Prevc
  2. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos, Cene Prevc, Timi Zajc i Peter Prevc
  3. ↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc, Žiga Jelar i Timi Zajc
  4. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Ema Klinec i Anže Lanišek
  5. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos, Žiga Jelar, Timi Zajc i Anže Lanišek
  6. ↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Timi Zajc i Anže Lanišek
  7. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos, Peter Prevc, Domen Prevc i Timi Zajc
  8. ↑ Ostatnia seria nie została rozegrana.
  9. ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  10. ↑ a b Skład zespołu: Nika Prevc, Timi Zajc, Nika Križnar i Anže Lanišek
  11. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Vodušek, Bernard Dobre, Tomi Jovan i Timi Zajc
  12. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Tomi Jovan, Katra Komar i Timi Zajc
  13. ↑ Konkurs trzyseryjny.
  14. ↑ a b Ex aequo z Jewgienijem Klimowem

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Timi ZAJC - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-10-27].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-10-27].
  3. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  4. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  5. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  6. ↑ Ski Jumping Kiremitliktepe Mixed Team. weyof2017.sportresult.com. [dostęp 2017-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-18)]. (ang.).
  7. ↑ a b c ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  8. ↑ Prevc najboljši Slovenec, šok za Zajca. zurnal24.si, 2017-11-19. [dostęp 2017-11-20]. (słoweń.).
  9. ↑ a b c ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-30]. (ang.).
  10. ↑ Andrzej Mysiak: Zajc: Trochę się bałem, ale później czerpałem radość z bycia w powietrzu. skokinarciarskie.pl, 2019-02-01. [dostęp 2019-02-02].
  11. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: R. Kobayashi zwycięża w konkursie, lotach i Planica 7. Piotr Żyła tuż za podium. skijumping.pl, 2019-03-24. [dostęp 2019-04-30].
  12. ↑ a b c d e f g h i ZAJC Timi - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-27]. (ang.).
  13. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-02]. (ang.).
  14. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  15. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: Timi Zajc wykluczony z reprezentacji Słowenii! Peter Prevc rusza na ratunek drużynie. skijumping.pl, 2020-12-12. [dostęp 2021-05-16].
  17. ↑ Dominik Formela: Bertoncelj kończy pracę ze Słoweńcami, Hrgota tymczasowym trenerem!. skijumping.pl, 2020-12-12. [dostęp 2021-05-16].
  18. ↑ Adrian Dworakowski: Najniższy wymiar kary dla Timiego Zajca. skijumping.pl, 2020-12-17. [dostęp 2021-05-16].
  19. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-15]. (ang.).
  20. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Finał sezonu dla Lindvika, Kobayashi z Kryształową Kulą. skijumping.pl, 2022-03-27. [dostęp 2022-04-15].
  21. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-27]. (ang.).
  22. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Finał sezonu dla Zajca, Żyła czternasty, Zniszczoł z rekordem życiowym. skijumping.pl, 2023-04-02. [dostęp 2023-05-27].
  23. ↑ a b c d ZAJC Timi - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-27]. (ang.).
  24. ↑ Adam Bucholz: MŚwL w Bad Mitterndorf: Stefan Kraft ze złotym medalem! Piotr Żyła szósty. skijumping.pl, 2024-01-27. [dostęp 2024-04-27].
  25. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-12-23]. (słoweń.).
  26. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2019-04-30]. (słoweń.).
  27. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2021-12-22. [dostęp 2022-04-15]. (słoweń.).
  28. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-10-09]. (słoweń.).
  29. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-05-16]. (słoweń.).
  30. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-05-16]. (słoweń.).
  31. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2020-05-02]. (słoweń.).
  32. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-27]. (słoweń.).
  33. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2023-12-21. [dostęp 2024-04-27]. (słoweń.).
  34. ↑ Državno prvenstvo, Kranj. skoki.sloski.si, 2023-10-11. [dostęp 2024-04-27]. (słoweń.).
  35. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2019-04-30]. (słoweń.).
  36. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-12-23]. (słoweń.).
  37. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2020-05-02]. (słoweń.).
  38. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-05-16]. (słoweń.).
  39. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2023-12-21. [dostęp 2024-04-27]. (słoweń.).
  40. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2021-12-22. [dostęp 2022-04-15]. (słoweń.).
  41. ↑ Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-27]. (słoweń.).
  42. ↑ a b c d e f g ZAJC Timi - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-10-27]. (ang.).
  43. ↑ a b c d e f g h i j Adam Kwieciński: ZAJC Timi 2000.04.26 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-10-27].
  44. ↑ a b ZAJC Timi - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).
  45. ↑ ZAJC Timi - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Timi_Zajc&oldid=76511691”