Tomáš Halík (ur. 1 czerwca 1948 w Pradze) – czeski duchowny rzymskokatolicki, nawrócony w wieku dorosłym[1], profesor doktor habilitowany socjologii, doktor habilitowany teologii, doktor filozofii[2], prałat honorowy Jego Świątobliwości. Pracujący między innymi jako duszpasterz akademicki i wykładowca Uniwersytetu Karola w Pradze; autor kilku książek teologicznych.

Tomáš Halík
Prałat honorowy Jego Świątobliwości
Ilustracja
Tomáš Halík (2007)
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1948
Praga

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

czerwiec 1977

Prezbiterat

21 października 1978

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
Strona internetowa

Życie edytuj

Ukończył studia socjologii i filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze, był uczniem Jana Patočki. Komunistyczne władze odmówiły mu prawa wykładów na uniwersytecie i został skierowany do pracy jako środowiskowy psychoterapeuta alkoholików i narkomanów.

21 października 1978 został tajnie wyświęcony przez biskupa w Erfurcie na katolickiego księdza, a do roku 1989 był jedną z ważniejszych postaci podziemnego Kościoła katolickiego i bliskim współpracownikiem kard. Františka Tomáška.

Od roku 1990 jest rektorem uniwersyteckiego kościoła pw. Najświętszego Salwatora w Pradze i przewodniczącym Czeskiej Akademii Chrześcijańskiej (po śmierci jej założyciela ks. Josefa Zvěřiny). W tym samym roku papież Jan Paweł II mianował Halíka konsultantem Papieskiej Rady do dialogu z niewierzącymi na okres dwóch lat. Od roku 1993 wykłada religioznawstwo na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola. Głosił również wykłady w Oxfordzie i Cambridge oraz był jednym z ekspertów czeskiego prezydenta Václava Havla.

W roku 2008 został mianowany przez papieża Benedykta XVI prałatem honorowym Jego Świątobliwości[3].

Jest znany ze swego zaangażowania w życiu społecznym, publicznych wypowiedzi na temat problemów dyskryminacji rasowej, tematy polityczne i religijne oraz procesu sekularyzacji i integracji europejskiej. Jego myśli są często przywoływane na internetowych stronach nierzymskokatolickich biskupów czeskich np. Antonína Jelínka[4].

Odznaczenia edytuj

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2011)[5] oraz Krzyżem Oficerskim niemieckiego Orderu Zasługi RFN (2019)[6]. W 2014 otrzymał Nagrodę Templetona[7][8]. W 2016 roku otrzymał nagrodę Nagrodę „Pontifici” warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. W 2019 roku otrzymał Medal świętego Jerzego przyznawany przez Tygodnik Powszechny[9], w 2021 Nagrodę im. ks. Józefa Tichnera[10].

Twórczość edytuj

Halík w swoich publikacjach często przedstawia Boga dynamicznego, podobnie jak ogień płonącego krzewu, towarzyszącego wędrowcom i wędrującego razem z nimi, dlatego w „kryzysie religii” dopatruje się szansy dla rozwoju właśnie dynamicznej wiary.

Publikacje w języku polskim edytuj

Uwagi edytuj

  1. Tytuł oryginału: Vzdáleným nablízku. Vášeň a trpělivost v setkání víry s nevírou. Książka otrzymała nagrodę Europejskiego Towarzystwa Teologii Katolickiej[11]

Przypisy edytuj

  1. Tomáš Halik, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2018-12-01] (ang.).
  2. Tomáš Halík. (cz. • ang. • niem. • wł. • hiszp. • pol.).
  3. Meldungen vom 21.6.2008. Radio Vaticana. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (niem.).
  4. Biskup Antonín Jelínek. [dostęp 2007-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-03)]. (cz.).
  5. M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1105
  6. Tomáš Halík obdržel od prezidenta Spolkové republiky Německo nejvyšší státní vyznamenání. halik.cz, 2019-10-21. [dostęp 2019-10-21]. (cz.).
  7. Ks. Halik laureatem Nagrody Templetona 2014. deon.pl, 2014-03-13. [dostęp 2015-01-20].
  8. Tomáš Halík získal "nobelovku" za náboženství, Templetonovu cenu. idnes.cz, 2014-03-13. [dostęp 2015-01-20]. (cz.).
  9. Medal św. Jerzego A.D. 2019. Tygodnik Powszechny, 2019-11-18.
  10. Nagroda Tischnera: Laureaci
  11. Czech philosopher Halík wins „best theological book” prize. Czechposition.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-02)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj