Wikipedia

Tomasz Chłoń

polski dyplomata

Tomasz Marek Chłoń[1] (ur. 29 października 1961 w Warszawie[2]) – polski dyplomata, ambasador RP w Estonii (2005–2010) oraz Słowacji (2013–2015).

Tomasz Chłoń
Ilustracja
Tomasz Chłoń (2024)
Data i miejsce urodzenia

29 października 1961
Warszawa

Ambasador RP w Estonii
Okres

od 25 lipca 2005
do 31 sierpnia 2010

Poprzednik

Wojciech Wróblewski

Następca

Grzegorz Marek Poznański

Ambasador RP w Słowacji
Okres

od 8 stycznia 2013
do 17 kwietnia 2015

Poprzednik

Andrzej Krawczyk

Następca

Leszek Soczewica

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Medal Prezydenta Republiki Słowackiej
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Ukończył studia w zakresie filologii węgierskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1987), podyplomowe studia politologiczne w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych oraz studia w zakresie integracji europejskiej na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Maastricht[2].

W 1987 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Członek korpusu służby cywilnej. W latach 1990–1991 wchodził w skład zespołu realizującego wprowadzenie ruchu bezwizowego z państwami zachodnimi. Od 1991 pełnił funkcję sekretarza ds. politycznych i prasowych Ambasady RP w Helsinkach, a w latach 1996–1997 był zastępcą ambasadora tamże. Od 1997 kierował wydziałem w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa MSZ. Brał udział w pracach zespołu negocjującego zmiany w Traktacie o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie.

Od 1998 do 2003 pracował w Stałym Przedstawicielstwie RP przy NATO. Reprezentował Polskę w Komitecie Politycznym Sojuszu. Był jednym z negocjatorów porozumienia powołującego Radę NATO-Rosja. Po powrocie do kraju ponownie kierował wydziałem w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, a od 2004 pełnił obowiązki wicedyrektora Departamentu Systemu Narodów Zjednoczonych i Problemów Globalnych.

Od 2005[3] do 2010[4] pełnił funkcję ambasadora RP w Estonii. W listopadzie 2011 otrzymał nominację na ambasadora ad personam[5]. Do 2013 kierował Sekretariatem Ministra w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 8 stycznia 2013 został mianowany ambasadorem RP w Słowacji[6], którym był do 17 kwietnia 2015[7]. Po zjechaniu z Bratysławy był pełnomocnikiem ministra przygotowującym szczyt NATO w Warszawie (odwołany cztery miesiące przed szczytem). Od 2017 do 2020 kierował z siedziby w Brukseli biurem NATO w Moskwie[8][9][10]. Od kwietnia 2024 dyrektor Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ[11]. 14 maja 2024 został dodatkowo powołany na pełnomocnika Ministra Spraw Zagranicznych ds. przeciwdziałania dezinformacji międzynarodowej[12]. Od sierpnia do listopada 2024 był dyrektorem Departamentu Komunikacji Strategicznej i Przeciwdziałania Dezinformacji Międzynarodowej MSZ[13]. W grudniu 2024 objął kierownictwo Ambasady RP w Helsinkach jako chargé d’affaires[1]. Jednocześnie pozostawał pełnomocnikiem ds. przeciwdziałania dezinformacji międzynarodowej.

Pracował naukowo w Centrum Diagnostyki Populacyjnej Polskiego Ośrodku Rozwoju Technologii[12][14].

Biegle włada językami: angielskim, fińskim i węgierskim. Posługuje się także estońskim, francuskim i rosyjskim[15]. Ojciec trzech córek.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Embassy of Poland, Helsinki, finlandabroad.fi [zarchiwizowane 2024-12-05] (ang.).
  2. ↑ a b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 49/ [online], sejm.gov.pl, 23 października 2012 [dostęp 2018-08-14].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 lipca 2005 r. nr Z. 110-59-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 48, poz. 649).
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2010 r. nr 110-33-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 875).
  5. ↑ Ordery i odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16 listopada 2011 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-04].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 2013 r. nr 110-4-2013 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 85).
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 maja 2015 r. nr 110.16.2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 675).
  8. ↑ Niebezpiecznie w Bezpieczeństwie, „Przegląd”, 17 kwietnia 2017 [dostęp 2018-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-14].
  9. ↑ Андрей Серенко, Представительство НАТО в Москве откроет для себя Facebook [online], www.ng.ru, 24 października 2019 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-25] (ros.).
  10. ↑ Tomasz Chłoń [online], Warsaw Security Forum [dostęp 2024-04-09] (ang.).
  11. ↑ Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej, Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [zarchiwizowane 2024-04-09].
  12. ↑ a b Tomasz Chłoń appointed Foreign Minister's plenipotentiary for countering international disinformation, Ministry of Foreign Affairs Republic of Poland - Gov.pl website, 14 maja 2024 [dostęp 2024-05-16] [zarchiwizowane 2024-05-15] (ang.).
  13. ↑ Departament Komunikacji Strategicznej i Przeciwdziałania Dezinformacji Międzynarodowej, Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [zarchiwizowane 2024-08-19].
  14. ↑ Piotr Doczekalski, Wrocław/ Łukasiewicz – PORT liderem konsorcjum w projekcie dot. walki z dezinformacją w UE [online], Nauka w Polsce, 15 lutego 2024 [dostęp 2024-11-28].
  15. ↑ Zapis posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 254/ Biuletyn nr: 4728/IV [online], orka.sejm.gov.pl, 15 czerwca 2005 [dostęp 2021-05-05].
  16. ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-29)]. (est.).
  17. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 listopada 2010 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 196).
  18. ↑ Vyznamenania. prezident.sk. [dostęp 2015-10-15]. (słow.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Chłoń&oldid=75481820”