Tomasz Majeran
Tomasz Majeran (ur. 1971 we Wrocławiu) – polski poeta, pisarz i podróżnik.
 Tomasz Majeran (2022) | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujStudiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz filozofię na Uniwersytecie Wiedeńskim[1][2][3]. W latach 1996–1998 był sekretarzem redakcji miesięcznika „Odra”[4], a w latach 1996–2009 prowadził autorskie Wydawnictwo Pomona, w którym publikował polską poezję współczesną[5].
W 2009 przeszedł pieszo szlakami Karpat i Sudetów wzdłuż południowej granicy Polski, a relację z tej podróży opublikował w miesięczniku „Twórczość”[6]. W 2017 roku przeszedł pieszo trasę z Wrocławia do Santiago de Compostela i przylądka Finisterra - fragmenty dziennika podróży ukazały się w „Dużym Formacie” – magazynie reporterów „Gazety Wyborczej”[7].
Prowadzi na Facebooku profil Wikipedia jako źródło cierpień (i wielu przyjemności)[8].
Twórczość
edytujJego teksty stanowią rodzaj swoistej zabawy literackiej, miesza w nich elementy kultury wysokiej i popularnej. Na kanwie wierszy z tomu „Koty. Podręcznik użytkownika” powstał recital prezentowany w ramach Przeglądu Piosenki Aktorskiej w 2017 roku[2]. Tłumaczony na kilka języków, m.in. na angielski, niemiecki, hiszpański oraz ukraiński.[3].
Poezja:
- Elegia na dwa głosy (1994)
- Ruchome święta (2001)
- Koty. Podręcznik użytkownika, rys. Adam Wiedemann (2002)
- Koty. Podręcznik użytkownika, rys. Eugeniusz Get-Stankiewicz (2006)
- Koty. Podręcznik użytkownika, rys. Pola Dwurnik (Wydawnictwo Wolno, 2017)
Proza:
- Xięga przysłów. Prolegomena do słownika Nowej Ery (1997)
- Pierre Menard, autor Don Kichota (powieść w jednym rękopiśmiennym egzemplarzu, podarowana Eugeniuszowi Getowi-Stankiewiczowi, 2006)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Tomasz Majeran - Dolnośląskość.pl - Odkrywamy Dolny Śląsk [online], dolnoslaskosc.pl [dostęp 2022-09-06].
- ↑ a b c Tomasz Majeran - Biogram na stronie Międzynarodowego Festiwalu Kryminału [online], festiwal.portalkryminalny.pl [dostęp 2024-08-31].
- ↑ a b c Tomasz Majeran - biogram na stronie autorskiej [online], majeran.pl [dostęp 2024-08-31].
- ↑ Aleksandra Boćkowska, Obcowanie z czymś solidnym. Rozmowa z Martą Mizuro i Mirosławem Ratajczakiem [online], dwutygodnik.pl, wrzesień 2021 [dostęp 2024-09-01].
- ↑ Bartosz Sadulski, Jak wam się wydaje? [online], dwutygodnik.pl, listopad 2014 [dostęp 2024-08-30].
- ↑ Tomasz Majeran: Latem 2009, w: Twórczość, nr 6/2022 (931), s. 9–28
- ↑ Tomasz Majeran: Ucieczka: poeta idzie przez Europę, w: „Duży Format : czwartkowiec Gazety Wyborczej”. 2017, nr 27[28], s. 14-15
- ↑ Wikipedia jako źródło cierpień (i wielu przyjemności) [online], zrzutka.pl [dostęp 2023-03-28].
Bibliografia
edytuj- Jacek Gutorow, Koniec poezji? (Tomasz Majeran) [w:] Jacek Gutorow, Niepodległość głosu. Szkice o poezji polskiej po 1968 roku, Kraków 2003, ISBN 83-240-0273-1
- Marzena Woźniak-Łabieniec, Poeta ludens. Zabawy intertekstualne i językowe Tomasza Majerana w: Nowa poezja polska. Twórcy-tematy-motywy, red. T. Cieślak i K. Pietrych, Kraków 2009.
- Jakub Skurtys, Orfeusz idzie na wojnę. O poezji Tomasza Majerana [w:] Dwadzieścia lat literatury Dolnego Śląska po 1989 roku, red. J. Bierut, W. Browarny, G. Czekański, Wrocław 2012, ISBN 978-83-932267-4-0
Linki zewnętrzne
edytuj- Tomasz Majeran [online], majeran.pl [dostęp 2023-03-28].
- Internetowa wersja Xięgi przysłów
- Tomasz Majeran w bazie filmpolski.pl