Tomasz Nałęcz

Tomasz Nałęcz (ur. 29 października 1949 w Gołyminie) – polski historyk, publicysta i polityk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Tomasz Nałęcz
Data i miejsce urodzenia	29 października 1949 Gołymin
Wicemarszałek Sejmu IV kadencji
Okres	od 19 października 2001 do 18 października 2005
Przynależność polityczna	Socjaldemokracja Polska
Odznaczenia

Poseł na Sejm II i IV kadencji (1993–1997, 2001–2005), wicemarszałek Sejmu IV kadencji, w latach 2010–2015 doradca prezydenta RP.

Spis treści

Życiorys

Ukończył w 1972 studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, na tej samej uczelni doktoryzował się. Został następnie doktorem habilitowanym nauk humanistycznych. Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz stanowisko profesora w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku na Wydziale Nauk Politycznych. W pracy naukowej zajmuje się historią polityczną Polski XIX i XX wieku z uwzględnieniem historii ruchu robotniczego.

W latach 1970–1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pod koniec lat 80. był wśród działaczy tzw. reformistycznego Ruchu 8 Lipca. W 1990 został jednym z wiceprzewodniczących Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Wystąpił z SdRP po ujawnieniu afery tzw. moskiewskiej pożyczki.

Podczas wyborów prezydenckich w 1990 był szefem sztabu kandydata SdRP na prezydenta Włodzimierza Cimoszewicza, który w I turze zajął 4. miejsce. Od 1990 do 1994 wykonywał mandat radnego Mokotowa. W latach 1993–1997 zasiadał w Sejmie II kadencji z listy Unii Pracy (w wyborach uzyskał w okręgu warszawskim 1314 głosów). W latach 2000–2001 był recenzentem historycznym na planie serialu Marszałek Piłsudski. W wyborach parlamentarnych w 2001 po raz drugi uzyskał mandat poselski z okręgu radomskiego z listy koalicji SLD-UP. W Sejmie IV kadencji wybrano go na stanowisko wicemarszałka. Do końca marca 2004 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Unii Pracy. W latach 2003–2004 przewodniczył sejmowej komisji śledczej badającej „aferę Rywina”. 1 kwietnia 2004 przystąpił do zakładanej przez Marka Borowskiego Socjaldemokracji Polskiej. W czerwcu 2005 został szefem sztabu wyborczego kandydata na prezydenta Marka Borowskiego, jednak w sierpniu otwarcie opowiedział się za kandydaturą Włodzimierza Cimoszewicza i 17 sierpnia 2005 został jego rzecznikiem, za co dzień później wykluczono go z SDPL i skreślono z listy wyborczej kandydatów na posłów w wyborach parlamentarnych.

Po zakończeniu działalności w Sejmie powrócił do pracy naukowej na Uniwersytecie Warszawskim. Przez kilka lat pisywał felietony do tygodnika „Wprost”. zatytułowane Widziane z lewej strony.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 bez powodzenia ubiegał się o mandat z ramienia koalicji Porozumienie dla Przyszłości, uzyskując 4691 głosów (1,21%). 5 lipca tego samego roku ponownie został członkiem Socjaldemokracji Polskiej.

W grudniu 2009 zadeklarował ubieganie się w 2010 o urząd Prezydenta RP z ramienia PD i SDPL, jednak w kwietniu 2010 wycofał się z udziału w wyborach, udzielając następnie poparcia kandydaturze Bronisława Komorowskiego. 27 września tego samego roku został doradcą prezydenta Bronisława Komorowskiego do spraw historii i dziedzictwa narodowego. Pełnił tę funkcję do 5 sierpnia 2015. W 2018 zasiadł w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego, następnie został członkiem rady programowej tej fundacji.

Członek Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015).

Życie prywatne

Mąż Darii Nałęcz.

Publikacje

Jako autor:

• II Rzeczpospolita – nadzieje i rzeczywistość (1978)
• 60-lecie odzyskania niepodległości: program dla uniwersytetów powszechnych (1978)
• Wiedza o Polsce współczesnej: zestaw tematyczny (1979)
• Sprawa polska w I wojnie światowej: materiał pomocniczy dla nauczycieli historii (1982)
• Dzieje narodu i państwa polskiego: program studium (1983)
• Najnowsza historia polski: program studium (1983)
• Polska Organizacja Wojskowa 1914–1918 (1984)
• Józef Piłsudski w legendzie historycznej (1984)
• Irredenta polska (1987)
• Rządy Sejmu 1921–1926 (1991)
• Spór o kształt demokracji i parlamentaryzmu w Polsce w latach 1921–1926 (1994)
• Historia XX wieku (2000)

Jako współautor:

• z Darią Nałęcz:
  • ...zemsty grom, ludu gniew (1984)
  • Józef Piłsudski – legendy i fakty (1986)
  • Pogrzeb marszałka Józefa Piłsudskiego: zmarł 12 maja 1935 (1988)
• z Henrykiem Samsonowiczem, Januszem Tazbirem i Tadeuszem Łepkowskim:
  • Polska. Losy państwa i narodu do 1939 roku (wyd. 6. 2003)
• z Tomaszem Kizwalterem:
  • Polska 1831–1939 (2007)

Bibliografia

• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 3 kwietnia 2011].
• Tomasz Nałęcz w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 3 kwietnia 2011].

Linki zewnętrzne

• Tomasz Nałęcz – wykaz publikacji w Litdok – Europa Środkowo-Wschodnia, Instytut Herdera w Marburgu. [dostęp 3 kwietnia 2011].