Tomasz Reutt, ps. „Tarnawa” (ur. 1899 w Anielówce, zm. 1963 w Middlesex) – oficer piechoty Wojska Polskiego II RP, Armii Krajowej i Polskich Sił Zbrojnych. W 1955 awansowany przez władze emigracyjne do stopnia majora piechoty.

Tomasz Reutt
Tarnawa
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

1899
Anielówka

Data i miejsce śmierci

1963
Middlesex

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

78 Pułk Piechoty,
Batalion KOP „Ostróg”,
45 Pułk Piechoty,
Okręg Warszawa AK: Wojskowa Służba Ochrony Powstania, I Obwód „Radwan” (Śródmieście)

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 11 października[1] lub 21 października[2] bądź 12 listopada[3] 1899[4][1] w kolonii Anielówka[5] na Wołyniu (późniejsza gmina Derażne, powiat kostopolski), w rodzinie Stefana i Stefanii z Bożeniec-Jełowickich[1][4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia podporucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem 78 pułku piechoty w Baranowiczach[8][9]. Następnie został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[10]. W 1928 jako oficer 78 pułku piechoty, był przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza i pełnił służbę jako oficer wywiadowczy batalionu KOP „Ostróg”[11][12]. W latach służył w 45 pułku piechoty w Równem[13][14].

Podczas II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej został oficerem Armii Krajowej używając pseudonimu „Tarnawa”[1]. W stopniu kapitana uczestniczył w powstaniu warszawskim przynależny do Okręgu Warszawa AK jako inspektor prawobrzeżny Wojskowej Służby Ochrony Powstania[1]. Był oficerem kompanii sztabowej odcinka wschodniego „Bogumił” w Podobwodzie „Sławbor” w ramach I Obwodu „Radwan” (Śródmieście)[1]. Działał w dzielnicy Śródmieście Południe[1]. Odniósł ciężkie rany w dniu 16 września 1944[1]. Po upadku powstania został wzięty przez Niemców do niewoli (nr jeniecki 305253)[1].

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był przypisany do Lancashire[15]. W 1955 został awansowany do stopnia majora piechoty[16]. Zmarł w 1963 w Middlesex[17][4].

Jego żoną była Halina z domu Konopko (1914–1969), z którą miał syna Zbigniewa (1934–1996) i córkę Danutę (1940–)[4].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Powstańcze biogramy. Tomasz Reutt. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-04-07].
  2. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 153, 273, 1036.
  3. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 105, 575, 995.
  4. a b c d Tomasz Reutt. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-04-08].
  5. Anielówka. wolyn.ovh.org. [dostęp 2017-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-30)].
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 465.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 407.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 349.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 305.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 273.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 153.
  12. Obsada oficerska bg „Ostróg” ↓.
  13. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 575.
  14. Obwieszczenie starosty powiatu Rówieńskiego. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 109, Nr 3 z 21 stycznia 1936. 
  15. Eugeniusz D Gintowt. ancestry.ca. [dostęp 2017-04-07].
  16. Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 3, Nr 4 z 30 czerwca 1969. 
  17. Tomasz Reutt. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-04-08]. (ang.).
  18. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2017-04-08].
  19. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 50, Nr 5 z 31 grudnia 1963.  „za czyny męstwa i odwagi w akcjach bojowych Armii Krajowej”.
  20. M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 508 „za zasługi w służbie granicznej”.

Bibliografia edytuj