Tomasz Strózik
Tomasz Strózik (ur. 10 września 1893 w Wrzępi, zm. 26 stycznia 1922 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 września 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 stycznia 1922 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1922 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 10 września 1893 roku w Wrzępi, pow. Bochnia, w rodzinie Franciszka i Józefy z domu Pradel[1]. Po ukończeniu gimnazjum w Bochni podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Był członkiem Związku Strzeleckiego. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. 29 września 1914 roku został mianowany chorążym, a 11 listopada 1915 roku - podporucznikiem[3]. Walczył w szeregach 3, a następnie 6 pułku piechoty, m.in. w Karpatach i na Wołyniu. 18 lutego 1915 roku zachorował. Przebywał na leczeniu w Allgemeine Wiener Krankenhaus w Wiedniu[4]. Pełnił funkcję komendanta plutonu w 10. kompanii 6 pułku piechoty[2].
Jako porucznik byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 31 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia[5]. W 1919 roku został przeniesiony do Stanisławowa, gdzie otrzymał rangę kapitana. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[6]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych[7]. W dniach 3–5 października 1921 roku złożył egzamin wstępny (segregacyjny) na dwuletni Kurs Sztabu Generalnego 1921/23. W chwili powołania do złożenia egzaminu (15 lipca 1921 roku) pełnił służbę w batalionie zapasowym 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych[8]. 14 listopada 1921 roku został powołany do Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1921–1923[9].
Zmarł w czwartek 26 stycznia 1922 roku w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. Przyczyną zgonu był wrzód w uchu po „hiszpance”. W sobotę 28 stycznia 1922 roku został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A14-6-7)[10][11][12][13].
Od 1919 roku był mężem Adelajdy. Mieli córkę Zofię (ur. 1921)[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6320[14][15]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16]
- Krzyż Walecznych[1]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[17]
- Pierścień Oficerski 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich[18]
- Medal Zasługi Wojskowej – 20 listopada 1916[19]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kwestionariusz [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-12-29].
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 14.
- ↑ I Lista strat 1915 ↓, s. 57.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 2, nr 2, Warszawa 1918, s. 16.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 598.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 156, 893.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku. Dodatek. Powołanie do egzaminu wstępnego (segregacyjnego) na dwuletni Kurs Sztabu Generalnego 1921/23.
- ↑ Wszendyrówny 2017 ↓, s. 106.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Ś.p. mjr. Tomasza Strózika. „Polska Zbrojna”. 27, s. 3, 1922-01-28. Warszawa.
- ↑ Nekrolog ś.p. mjr. Tomasza Strózika. „Polska Zbrojna”. 28, s. 4, 1922-01-29. Warszawa.
- ↑ Wszendyrówny 2017 ↓, s. 106 wg autora major Strózik zmarł w środę 25 stycznia 1922 roku.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 153.
- ↑ Skarbek 1929 ↓, s. 40.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 213.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 348.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 197.
Bibliografia edytuj
- Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Edward Skarbek: Zarys historii wojennej 6-go Pułku Piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Andrzej Wszendyrówny. III kurs Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego (II kurs Wyższej Szkoły Wojennej) w budowie bezpieczeństwa państwa (1921–1923). „Bellona”. 1 (688), 2017. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1897-7065.
- Tomasz Strózik. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].