Tomasz Wituch

polski historyk

Tomasz Wituch (ur. 17 listopada 1942 w Warszawie[1]) – polski historyk i nauczyciel akademicki. Specjalizuje się w historii Włoch i historii Turcji oraz najnowszej historii Europy.

Tomasz Wituch
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1942
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1972
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1982
Uniwersytet Warszawski

Profesura

2002

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1966

Życiorys edytuj

W 1966 ukończył studia magisterskie w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tam też obronił pracę doktorską w 1972 oraz habilitował się w 1982. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych otrzymał 2 stycznia 2002.

Od 1966 zatrudniony w IH UW, od 1991 do 2009 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 1996-1999 członek kolegium redakcyjnego Dziejów Najnowszych. W latach 1999-2002 wiceprzewodniczący Rady Naukowej IH UW. Od 1990 członek Komitetu Badań Orientalistycznych Polskiej Akademii Nauk. Obecnie profesor zwyczajny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (od 2009) i kierownik Katedry Europeistyki Wydziału Historycznego Akademii Humanistycznej w Pułtusku.

Został członkiem władz Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego[2].

Najważniejsze prace edytuj

  • Galeazzo Ciano, Dziennik 1937-1943 (tłum. i oprac. naukowe)
  • Garibaldi (Cykl biograficzny Ossolineum), 1983
  • Historia Portugalii w XX wieku, 2000
  • Kanał Sueski
  • Od Trypolisu do Lozanny. Polityka Włoch wobec Turcji i Bliskiego Wschodu w latach 1912-1922
  • Terytoria sporne w Europie po roku 1815
  • Tureckie przemiany. Dzieje Turcji 1878-1923
  • Zjednoczenie Włoch, 1987

Przypisy edytuj

  1. Tomasz Wituch Terytoria sporne w Europie po roku 1815, wyd. 2001, okładka s. IV
  2. Przemysław Witkowski: Prawicowi monterzy historii. tygodnikprzeglad.pl, 11 lutego 2019. [dostęp 2019-12-14].

Bibliografia edytuj