Tracy Austin

amerykańska tenisistka

Tracy Austin (ur. 12 grudnia 1962 w Palos Verdes) – amerykańska tenisistka.

Tracy Austin
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1962
Palos Verdes Peninsula
Kalifornia

Wzrost

165 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

23 października 1978

Zakończenie kariery

Lipiec 1994

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

30 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (7 kwietnia 1980)

Australian Open

QF (1981)

Roland Garros

QF (1982, 1983)

Wimbledon

SF (1979,1980)

US Open

W (1979, 1981)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

41 (14 sierpnia 1989)

Wimbledon

3R (1977)

US Open

QF (1977, 1978)

Jej syn Brandon Holt również jest profesjonalnym tenisistą[1].

Kariera tenisowa

edytuj

Jako 10-latka zdobyła mistrzostwo USA w kategorii do lat 12; łącznie triumfowała w 22 krajowych turniejach mistrzowskich w różnych kategoriach juniorskich, jednak praktycznie karierę wśród juniorek zakończyła już jako 14-latka.

Od 1977 występowała w turniejach zawodowych, w tym samym roku wygrała turniej w Portland oraz dotarła do ćwierćfinału wielkoszlemowego US Open; pokonała po drodze m.in. Sue Barker oraz Virginię Ruzici, a uległa Betty Stöve. Wygrała turniej w Portland zaledwie miesiąc po swoich 14. urodzinach stając się najmłodszą triumfatorką turnieju WTA. Była również najmłodszą ćwierćfinalistką któregokolwiek z turniejów wielkoszlemowych, wynik ten poprawiła dopiero Jennifer Capriati, osiągając jako 14-latka półfinał Wimbledonu w 1990 roku.

23 października 1978 roku Austin uzyskała oficjalnie status tenisistki zawodowej. Wygrała w grze pojedynczej dwa turnieje wielkoszlemowe US Open. Najpierw w 1979 roku pokonała w finale Chris Evert 6:4, 6:3, zostając jednocześnie najmłodszą mistrzynią US Open w historii oraz najmłodszą triumfatorką turnieju wielkoszlemowego w Erze Open tenisa (wynik ten poprawiła jedenaście lat później Monica Seles wygrywając French Open 1990, a następnie Martina Hingis Australian Open 1997). Dwa lata później ponownie triumfowała w Nowym Jorku pokonując w zaciętym finale Martinę Navrátilovą 1:6, 7:6(4), 7:6(1). W 1980 roku wygrała ponadto Wimbledon w grze mieszanej (w parze z bratem Johnem Austinem), a rok później, w tej samej konkurencji, przegrali w finale.

Wygrała łącznie 30 turniejów w grze pojedynczej, ostatni z nich w sezonie 1982 w San Diego. Skutecznie przerwała dominację dwóch wieloletnich liderek kobiecego tenisa na świecie, Evert i Navrátilovej, zostając 7 kwietnia 1980 na krótko liderką rankingu WTA.

Sukcesy w bardzo młodym wieku wyczerpały organizm Austin. W 1983 roku przerwała występy trapiona licznymi kontuzjami. Kilkukrotnie próbowała wrócić do zawodowego tenisa. Pierwszy raz już w lutym 1984 roku (zagrała w sumie w dwóch turniejach). Kolejną próbę powrotu skomplikował ciężki wypadek samochodowy w 1989 roku. Ostatecznie w latach 1993-1994 przez kilka miesięcy rywalizowała ponownie w cyklu turniejów WTA Tour, występując nawet w wielkoszlemowych Australian Open i French Open. Nie odniosła jednak sukcesów, a po porażkach w pierwszych meczach na kortach French Open (z Niemką Marketą Kochtą 0:6, 1:6) oraz w Eastbourne (z Kristine Radford 3:6, 4:6) powróciła na sportową emeryturę. Tenisem zajęła się jako komentatorka.

W barwach USA zdobyła trzykrotnie Puchar Federacji (1978, 1979, 1980) oraz dwukrotnie Puchar Wightman (1979 i 1981).

W 1992 została przyjęta w poczet członków Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985-1987 1988 1989 1990-1992 1993 1994 Tytuły Z-P
Australian Open A A A A A QF A A A Koniec kariery A A Koniec kariery A 2R 0 / 2 3 – 2
French Open A A A A A QF QF A Koniec kariery A A Koniec kariery A 1R 0 / 3 7 – 3
Wimbledon 3R 4R SF SF QF QF A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 0 / 6 20 – 6
US Open QF QF W SF W QF A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 2 / 6 31 – 4
Ranking na koniec roku 12 6 3 2 2 4 4 115 2 / 17 61 – 15

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985-1987 1988 1989 1990-1992 1993 1994 Tytuły Z-P
Australian Open A A A A A A A A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon 3R A A A A A A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 0 / 1 2 – 1
US Open 2R QF QF A A A A A Koniec kariery 2R A Koniec kariery A A 0 / 4 7 – 3
Ranking na koniec roku Nie był publikowany 47 0 / 5 9 – 4

Występy w grze mieszanej

edytuj
Turniej 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985-1987 1988 1989 1990-1992 1993 1994 Tytuły Z-P
Australian Open A A A A A A A A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A 3R 1R W F 1R A A Koniec kariery A A Koniec kariery A A 1 / 5 12 – 4
US Open 2R A A A A A A A Koniec kariery SF A Koniec kariery A A 0 / 2 3 – 2
1 / 7 15 – 6

Występy w grze podwójnej w turniejach legend

edytuj
Turniej 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 Tytuły
Australian Open turnieju nie rozgrywano A RR NH A A A A 0 / 1
French Open NH NH A A A A A A RR W RR A 1 / 3
Wimbledon A RR F RR RR RR RR RR RR RR RR RR 0 / 9
US Open turnieju nie rozgrywano SF F W[2] SF SF NH F 3 / 6

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
Toyota Series Championships
1971

1987
Virginia Slims Circuit
Grand Prix Series
Colgate Series

Gra pojedyncza 44 (30–14)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 16 stycznia 1977 Portland Dywanowa (hala)   Stacy Margolin 6:7, 6:3, 4:1 krecz
Finalistka 1. 12 marca 1978 Dallas Dywanowa (hala)   Evonne Goolagong Cawley 6:4, 0:6, 2:6
Finalistka 2. 8 października 1978 Phoenix Twarda   Martina Navrátilová 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 29 października 1978 Filderstadt Dywanowa (hala)   Betty Stöve 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 3. 26 listopada 1978 Tokio Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 4. 7 stycznia 1979 Waszyngton Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 6:3, 6:2
Finalistka 3. 4 lutego 1979 Chicago Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 3:6, 4:6
Finalistka 4. 25 marca 1979 Nowy Jork Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 3:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 5. 15 kwietnia 1979 Amelia Island Ceglana   Kerry Reid 7:6(3), 7:6(7)
Zwyciężczyni 6. 13 maja 1979 Rzym Ceglana   Sylvia Hanika 6:4, 1:6, 6:3
Zwyciężczyni 7. 5 sierpnia 1979 San Diego Twarda   Martina Navrátilová 6:4, 6:2
Finalistka 5. 26 sierpnia 1979 Mahwah Twarda   Chris Evert-Lloyd 7:6(2), 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 8. 8 września 1979 US Open Twarda   Chris Evert-Lloyd 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 9. 11 października 1979 Filderstadt Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 10. 16 grudnia 1979 Tokio Twarda (hala)   Martina Navrátilová 6:2, 6:1
Finalistka 6. 7 stycznia 1980 Landover Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 2:6, 1:6
Zwyciężczyni 11. 13 stycznia 1980 Cincinnati Dywanowa (hala)   Chris Evert-Lloyd 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 12. 3 lutego 1980 Seattle Dywanowa (hala)   Virginia Wade 6:2, 7:6(1)
Finalistka 7. 10 lutego 1980 Los Angeles Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 2:6, 0:6
Zwyciężczyni 13. 16 marca 1980 Boston Dywanowa (hala)   Virginia Wade 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 14. 23 marca 1980 Nowy Jork Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 6:2, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni 15. 25 marca 1980 Carlsbad Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 16. 13 kwietnia 1980 Hilton Head Ceglana   Regina Maršíková 3:6, 6:1, 6:0
Finalistka 8. 4 maja 1980 Orlando Ceglana   Martina Navrátilová 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 17. 21 czerwca 1980 Eastbourne Trawiasta   Wendy Turnbull 7:6(3), 6:2
Zwyciężczyni 18. 3 sierpnia 1980 San Diego Twarda   Wendy Turnbull 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 19. 5 października 1980 Minneapolis Dywanowa (hala)   Dianne Fromholtz 6:1, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni 20. 9 listopada 1980 Filderstadt Dywanowa (hala)   Sherry Acker 6:2, 7:5
Finalistka 9. 16 listopada 1980 Tampa Twarda   Andrea Jaeger walkower
Finalistka 10. 20 listopada 1980 Tokio Twarda (hala)   Martina Navrátilová 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 21. 21 grudnia 1980 Tucson Dywanowa (hala)   Mareen Louie Harper 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 22. 11 stycznia 1981 East Rutherford Dywanowa (hala)   Andrea Jaeger 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 23. 20 czerwca 1981 Eastbourne Trawiasta   Andrea Jaeger 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 24. 2 sierpnia 1981 San Diego Twarda   Pam Shriver 6:2, 5:7, 6:2
Zwyciężczyni 25. 23 sierpnia 1981 Toronto Twarda   Chris Evert-Lloyd 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 26. 13 września 1981 US Open Twarda   Martina Navrátilová 1:6, 7:6(4), 7:6(1)
Zwyciężczyni 27. 27 września 1981 Atlanta Twarda   Mary-Lou Daniels 4:6, 6:3, 6:3
Finalistka 11. 4 października 1981 Minneapolis Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 0:6, 2:6
Zwyciężczyni 28. 2 listopada 1981 Filderstadt Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 4:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 29. 20 grudnia 1981 East Rutherford Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 2:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 30. 1 sierpnia 1982 San Diego Twarda   Kathy Rinaldi 7:6, 6:3
Finalistka 12. 24 października 1982 Filderstadt Dywanowa (hala)   Martina Navrátilová 3:6, 3:6
Finalistka 13. 12 grudnia 1982 Richmond Dywanowa (hala)   Wendy Turnbull 7:6(3), 2:6, 4:6
Finalistka 14. 10 kwietnia 1983 Hilton Head Ceglana   Martina Navrátilová 7:5, 1:6, 0:6

Gra podwójna 7 (5–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 8 października 1978 Phoenix Twarda   Betty Stöve   Martina Navrátilová
  Anne Smith
6:4, 6:7, 6:2
Zwyciężczyni 2. 29 października 1978 Filderstadt Dywanowa (hala)   Betty Stöve   Mima Jaušovec
  Virginia Ruzici
6:3, 6:2
Finalistka 3. 26 listopada 1978 Tokio Dywanowa (hala)   Kathy May   Martina Navrátilová
  Betty Stöve
6:4, 6:7, 3:6
Finalistka 2. 14 stycznia 1979 Oakland Dywanowa (hala)   Betty Stöve   Rosie Casals
  Chris Evert
6:3, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 28 stycznia 1979 Hollywood Twarda   Betty Stöve   Rosie Casals
  Wendy Turnbull
6:2, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni 4. 26 sierpnia 1979 Mahwah Dywanowa (hala)   Betty Stöve   Mima Jaušovec
  Regina Maršíková
7:6(4), 2:6, 6:4
Zwyciężczyni 5. 3 sierpnia 1980 San Diego Twarda   Ann Kiyomura   Rosie Casals
  Wendy Turnbull
3:6, 6:4, 6:3

Gra mieszana 2 (1–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 6 lipca 1980 Wimbledon Trawiasta   John Austin   Dianne Fromholtz
  Mark Edmondson
6:4, 5:7, 6:4
Finalistka 1. 4 lipca 1981 Wimbledon Trawiasta   John Austin   Betty Stöve
  Frew McMillan
6:4, 6:7(2), 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

edytuj

W grze pojedynczej

edytuj
Rok Rezultat Rywalka Wynik
1979 Finał   Martina Navrátilová 3:6, 6:3, 2:6
1979
Toyota
Finał   Martina Navrátilová 2:6, 1:6
1980 Zwycięstwo   Martina Navrátilová 6:2, 2:6, 6:2
1980
Toyota
Zwycięstwo   Andrea Jaeger 6:2, 6:2
1981
Toyota
Zwycięstwo   Martina Navrátilová 2:6, 6:4, 6:2
1982
Toyota
Półfinał   Chris Evert-Lloyd 0:6, 0:6
1983 Ćwierćfinał   Sylvia Hanika 4:6, 5:7

Występy w turnieju WTA Doubles Championships

edytuj
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1993 Ćwierćfinał   Elna Reinach   Gigi Fernández
  Natalla Zwierawa
2:6, 6:2, 5:7
1994 Półfinał   Pam Shriver   Jana Novotná
  Arantxa Sánchez Vicario
2:6, 2:6

Przypisy

edytuj
  1. Former World No. 1 Tracy Austin’s son Brandon Holt decides to turn pro. tennisworldusa.org, 2020-06-03. [dostęp 2022-09-04]. (ang.).
  2. Mecz nie został rozegrany.

Bibliografia

edytuj