Traktat o Bezpieczeństwie Kolektywnym[1] (Traktat taszkencki) ros. Договор о Коллективной Безопасностиtraktat międzynarodowy zawarty 15 maja 1992 roku w Taszkencie między Rosją, Uzbekistanem, Kazachstanem, Tadżykistanem, Armenią i Kirgistanem, mający na celu współdziałanie państw-sygnatariuszy w kwestiach obronności. W zamyśle inicjatora – Federacji Rosyjskiej – traktat tworzy mechanizm bezpieczeństwa dla członków Wspólnoty Niepodległych Państw[2]. Nie objął on ostatecznie swym zasięgiem wszystkich państw członkowskich WNP, jednak w 1993 przyłączyły się do niego jeszcze trzy państwa – Azerbejdżan (24 września), Gruzja (9 grudnia) i Białoruś (31 grudnia)[3].

Traktat taszkencki
Traktat o Bezpieczeństwie Kolektywnym
Inne określenia

Układ taszkencki

Przedmiot regulacji

bezpieczeństwo międzynarodowe, współpraca wojskowa

Podpisanie

15 maja 1992
Taszkent

Wejście w życie

20 kwietnia 1994

Liczba sygnatariuszy

9

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Traktat o Bezpieczeństwie Kolektywnym stanowi podstawę prawną Organizacji Traktatu o Bezpieczeństwie Kolektywnym.

Z założenia tzw. traktat taszkencki ma dwoisty charakter – tworzy zarówno systemem bezpieczeństwa zbiorowego, jak i sojusz wojskowy[4]. 2 kwietnia 1999 roku zawarto Protokół o przedłużeniu Traktatu o Bezpieczeństwie Zbiorowym, jednak jego sygnatariuszami została część państw WNP – Armenia, Białoruś, Kazachstan, Kirgistan, Rosja i Tadżykistan[3].

Przypisy

edytuj
  1. Często w polskim piśmiennictwie zwany Układem o bezpieczeństwie zbiorowym WNP.
  2. Maciej Raś, Agata Włodkowska: Bezpieczeństwo obszaru WNP. W: Ryszard Zięba: Bezpieczeństwo międzynarodowe po zimnej wojnie. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 2008, s. 349. ISBN 978-83-60501-92-4.
  3. a b Maciej Raś, Agata Włodkowska: Bezpieczeństwo obszaru WNP. W: Ryszard Zięba: Bezpieczeństwo międzynarodowe po zimnej wojnie. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 2008, s. 350. ISBN 978-83-60501-92-4.
  4. Maciej Raś, Agata Włodkowska: Bezpieczeństwo obszaru WNP. W: Ryszard Zięba: Bezpieczeństwo międzynarodowe po zimnej wojnie. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 2008, s. 351–352. ISBN 978-83-60501-92-4.

Bibliografia

edytuj