Transit 5BN-1
Transit 5BN-1 – amerykański technologiczny satelita wojskowy, działający prototyp, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Misję finansowało Naval Research Laboratory (NRL) z ramienia US Navy. Statek zbudowało NRL i Johns Hopkins University. Wraz z nim wyniesiono satelitę Transit 5E-1.
| Inne nazwy |
Transit VBN-1, Transit 8, S00670 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1963-038B |
| Państwo | |
| Zaangażowani |
US Navy (Naval Research Laboratory), Johns Hopkins University |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
1067 km |
| Apogeum |
1126 km |
| Okres obiegu |
107,2 min |
| Nachylenie |
89,8° |
| Mimośród |
0,003944 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
28 września 1963 20:22 UTC |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
70 kg |
Pierwszy działający prototyp z generatorem RTG typu SNAP 9A[1].
Statek osiągnął stabilizację gradientem grawitacji, z tym, że ustawił się „do góry nogami”. Spowodowało to niemożność odbioru słabego sygnału przez użytkowników z antenami o małym zysku. Satelita przesyłał jednak dane geodezyjne i nawigacyjne służące do testów i badań.
Statek pozostaje na orbicie, której trwałość szacuje się na 1000 lat.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Według Encyclopedia Astronautica. NSSDC Master Catalog odnotował satelitę Transit 5A3 jako pierwszego.
Bibliografia edytuj
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)