Trasa N-S (Lublin)

planowana w XX w. arteria komunikacyjna w Lublinie

Trasa N-S (Trasa Północ-Południe) – planowany w okresie Polski Ludowej korytarz komunikacyjny w Lublinie, mający przecinać miasto z północy na południe.

Według Ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego z 1959 trasa N-S miała biec al. Spółdzielczości Pracy, ul. Unicką, ul. Podzamcze, al. Unii Lubelskiej (łącznie 5,5 km), wzdłuż prawego brzegu Czerniejówki (ok. 4 km), a od wysokości ul. Głuskiejul. Abramowicką[1] (3,75 km). Jej przebieg pokrywa się w większej części z przebiegiem lubelskiego fragmentu drogi wojewódzkiej nr 835[2].

Trasa N-S była uwzględniona w „Programie Planu Zagospodarowania Miasta” z 1948[3] oraz w OPZP z 1954[4]. W OPZP z 1959 zaprojektowano ją (obok trasy W-Z) jako trasę szybkiego ruchu łączącą dzielnice Lublina. W SUiKZP z 1999 i w poprawce z 2014 jedynie al. Unii Lubelskiej jest ulicą ruchu przyspieszonego, pozostałe istniejące odcinki mają status ulic głównych, a wzdłuż prawego brzegu Czerniejówki widnieje jedynie droga rowerowa[5][6].

Połączenie istniejących odcinków trasy N-S z drogami wylotowymi spowodowało, że zaczęły one pełnić one funkcję arterii tranzytowej[7]. Najbardziej zatłoczone było jej skrzyżowanie z trasą W-Z. Oddanie do użytku północnego odcinka obwodnicy Lublina ponaddwukrotnie zmniejszyło ruch ciężarowy w tym miejscu (dane z 2015 w stosunku do 2013)[8].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Dagmara Kociuba, Lublin. Rozwój przestrzenny i funkcjonalny od średniowiecza do współczesności, Toruń: Adam Marszałek, 2011, ISBN 978-83-7780-203-8.