Wikipedia

Trey Gunn

Trey Gunn (ur. 13 grudnia 1960 w San Antonio[1]) – amerykański muzyk i kompozytor, wirtuoz gitary basowej, chapman stick oraz warr guitar. Absolwent University of Oregon[4]. Trey Gunn znany jest przede wszystkim z występów w brytyjskim zespole rocka progresywnego King Crimson, którego był członkiem w latach 1994−2003[3][5]. Od 1985 roku prowadzi solową działalność artystyczną. Muzyk współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Robert Fripp, David Sylvian, Vernon Reid, John Paul Jones, Eric Johnson, Michael Brook, David Hykes, Gordian Knot, Quodia, KTU, TU oraz UKZ[2].

Trey Gunn
Ilustracja
Trey Gunn, 2006
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1960
San Antonio

Instrumenty

warr guitar, chapman stick, bezprogowa gitara basowa

Gatunki

rock eksperymentalny[1][2], ambient eksperymentalny[1], art rock[1][3], rock alternatywny[1][2], indie rock[1][2], rock progresywny[2][3], rock albumowy[3], avant-prog[2]

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Discipline Global Mobile

Zespoły
King Crimson (1994−2003)
TU (od 2002)
KTU (od 2004)
UKZ (od 2007)
Strona internetowa

Instrumentarium edytuj

Dyskografia edytuj

  • Toyah Willcox – Ophelia's Shadow (1991, EG)[9]
  • Trey Gunn – One Thousand Years (1993, Discipline Global Mobile)
  • Toni Childs – The Woman's Boat (1994, Geffen Records)[10]
  • Alice – Charade (1995, WEA)[11]
  • King Crimson – THRAK (1995, Discipline Global Mobile)[12]
  • California Guitar Trio – Invitation (1995, Discipline Global Mobile)[13]
  • Trey Gunn – The Third Star (1996, Discipline Global Mobile)
  • Gordian Knot – Gordian Knot (1998, Sensory Records)[14]
  • Trey Gunn – Raw Power (1999, First World Music)
  • The Trey Gunn Band – The Joy Of Molybdenum (2000, Discipline Global Mobile)
  • The Trey Gunn Band – Live Encounter (2001, First World Music)
  • King Crimson – The ConstruKction of Light (2001, Discipline Global Mobile)[15]
  • King Crimson – The Power to Believe (2003, Sanctuary Records)[16]
  • Sean Malone – Cortlandt (2007, AudioImage Records)[17]
  • Trey Gunn, Marco Minnemann – Modulator (2010, 7d Media)
  • Morgan Ågren, Henry Kaiser, Trey Gunn – Invisible Rays (2011, Gonzo Multimedia)
  • Trey Gunn – I'll Tell What I Saw (2010, 7d Media)
  • Trey Gunn – The Waters They Are Rising (2010, 7d Media)

Filmografia edytuj

  • "Soundbreaker" (jako on sam, 2012, film dokumentalny, reżyseria: Kimmo Koskela)[18]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f Steve Huey: Trey Gunn Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Alex Henderson: KTU Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Bruce Eder: King Crimson Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  4. ↑ About Trey Gunn. tcelectronic.com. [dostęp 2016-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  5. ↑ Kevin Holm-Hudson: Progressive rock reconsidered. Routledge, s. 238. ISBN 978-0815337157.
  6. ↑ Warr Guitars: Trey Gunn. warrguitars.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  7. ↑ GEAR I CAN'T SEEM TO LIVE WITHOUT. treygunn.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  8. ↑ Winston Barclay: Gunning for Warr. premierguitar.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  9. ↑ Toyah – Ophelia's Shadow. discogs.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  10. ↑ Toni Childs – The Woman's Boat. discogs.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  11. ↑ Alice – Charade. discogs.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  12. ↑ King Crimson – THRAK. discogs.com. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  13. ↑ California Guitar Trio – Invitation. discogs.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  14. ↑ Gordian Knot – Gordian Knot. discogs.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  15. ↑ King Crimson – The ConstruKction Of Light. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  16. ↑ King Crimson – The Power To Believe. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  17. ↑ Sean Malone – Cortlandt. discogs.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  18. ↑ Dzwiekolamacz (2012) Soundbreaker (original title). imdb.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trey_Gunn&oldid=71968438”