Trogontherium cuvieri

gatunek gryzonia

Trogontherium cuvieriwymarły gatunek dużego bobra (Castoridae), szeroko rozpowszechniony w pliocenie i plejstocenie na terenach Eurazji.

Trogontherium cuvieri
Fischer de Waldheim, 1809
Okres istnienia: plejstocenpliocen
2.58/2.58
2.58/2.58
Ilustracja
Szczątki Trogontherium cuvieri, Tegelen
(zbiory Teylers Museum, Haarlem)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Castorimorpha

Rodzina

bobrowate

Podrodzina

Castoroidinae

Plemię

Trogontheriini

Rodzaj

Trogontherium
Fischer de Waldheim, 1809

Gatunek

Trogontherium cuvieri

Synonimy
  • Castor trogontherium Cuvier, 1812
  • Diabroticus schmerlingi Pomel, 1848 nomen nudum
  • Conodontes boisvilletti Laugel, 1862
  • Dipoides lydekkeri Schlosser, 1902
  • Trogontherium Soergeli Rüger, 1928
  • Sinocastor andersoni Teilhard de Chardin, 1942

Historia odkrycia i badań edytuj

Książę Aleksandr Sergiejewicz Stroganow podarował Johannowi Fischer von Waldheim skamieniałe fragmenty okazu kopalnego zwierzęcia znalezione na wybrzeżu Morza Azowskiego, w okolicy Taganrog. Waldheim opisał zwierzę w liście kierowanym do księcia w 1809 roku, lecz nie nadał nazwy naukowej[1]. W tym samym roku opublikował także opis bobra na łamach „Mémoires de la Société impériale des Naturalistes de Moscou”, lecz w tej pracy także nie zaproponował nazwy[2]. Binominalna nazwa Castor trogontherium została nadana i użyta dla oznaczenia opisanego gatunku dopiero w publikacji Georges'a Cuviera „Recherches sur les ossemens fossiles” (1812)[3]. Cuvier podał nazwisko Waldheima jako autora dopiero w drugim wydaniu tej publikacji w 1824 roku. Użył wówczas już nazwy naukowej Trogontherium cuvieri. W 1862 roku Auguste Laugel zaproponował, by gatunkowi, którego kopalne szczątki znaleziono w Saint-Prest, nadano nazwę Conodontes boisvilletti[4], lecz nazwa ta została w późniejszym czasie uznana za synonim T. cuvieri. Ostatecznie – po głębszych badaniach – Antje Schreuder uznał, że jest to gatunek temporalny i zaproponował, by dla wcześniejszych okazów używać nazwy T. cuvieri boisvilletti, zaś późniejszych – T. cuvieri cuvieri[5].

Skamieniałe szczątki T. cuvieri odkryto także w Polsce. Znaleziska dokonano w jaskini w Kozim Grzbiecie w Zajączkowie, w osadach datowanych na środkowy plejstocen. Jednak przez wiele lat skamieniałości te były przechowywane przez Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN jako szczątki należące do bobra europejskiego (Castor fiber). Poprawnej identyfikacji kości dokonał polski paleontolog Mieczysław Wolsan[5].

Morfologia edytuj

T. cuvieri był dużym bobrem, ale mniejszym od przedstawicieli Castoroides i Youngofiber. Maksymalny wymiar jego czaszki to 210 mm[5].

Występowanie edytuj

W czasie maksymalnego zasięgu występowania geograficznego, na początku plejstocenu, zamieszkiwał obszar od terenu obecnej Francji na zachodzie, do Chin i północnej Syberii (rejon Kołymy) na wschodzie, zaś na południe sięgał do Morza Azowskiego. T. cuvieri wyginął w środkowym plejstocenie (Saalian)[5].

Przypisy edytuj

  1. Johann Fischer von Waldheim. Lettre à Son Excellence Monsieur le Comte Alexandre de Strogonof, sur le Trogontherium, animal fossile et inconnu, de son cabinet. „Imprimerie de l’Université, Moskwa”, s. 11, 1809. (fr.). 
  2. Johann Fischer von Waldheim. Sur l’Elasmotherium et le Trogontherium, deux animaux fossiles et inconnus de la Russie. „Mémoires de la Société impériale des Naturalistes de Moscou”. 2, s. 250-268, 1809. (fr.). 
  3. Georges Cuvier: Recherches sur les ossemens fossiles de quadrupèdes – Tome IV. 1ère édition.. Paryż: Déterville, 1812.
  4. Auguste Laugel. La faune de Saint-Prest, près de Chartres (Eure-et-Loire). „Bulletin de la Société géologique de France”. 19, s. 709-718, 1862. (fr.). 
  5. a b c d Łucja Fostowicz-Frelik. First record of Trogontherium cuvieri (Mammalia, Rodentia) from the middle Pleistocene of Poland and review of the species. „Geodiversitas”. 30 (4), s. 765-778, 2008. Publications Scientifi ques du Muséum national d’Histoire naturelle. ISSN 1280-9659. (ang.).