Trzecia córka
Trzecia córka lub Córki-matki[a] (org. Дочки-матери) – melodramat produkcji radzieckiej z 1974 roku w reż. Siergieja Gierasimowa.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1974 |
| Data premiery |
27 marca 1975 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
101 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Lubow’ Poliechina, |
| Muzyka |
Swiatosław Czekin |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Piotr Paszkiewicz |
| Produkcja |
SF im. Gorkiego |
| Wytwórnia |
SF im. Gorkiego |
Opis fabuły edytuj
Pewnego dnia w moskiewskim mieszkaniu Jeleny Aleksiejewnej zjawia się dziewczyna imieniem Olga i oświadcza gospodyni, że jest jej córką. Olga przybywa z dalekiego Swierdłowska i jej wizyta jest pełnym zaskoczeniem dla wszystkich domowników, a zwłaszcza dla samej gospodyni. Olga wyjaśnia niczego nie rozumiejącej Jelenie, że jest jej porzuconym tuż po urodzeniu dzieckiem, a na dowód przedstawia list, którego autorką jest kobieta o podobnie brzmiącym co gospodyni imieniu i nazwisku. Wszystko wskazuje na to, że cała sytuacja jest nieporozumieniem. Olga spędza jednak u gościnnych gospodarzy kilka dni. Pobyt tej prostej, lecz szczerej dziewczyny w mieszkaniu inteligentów, jakimi są Jelena – nauczycielka baletu i jej mąż Wadim – wykładowca matematyki w jednym ze stołecznych uniwersytetów, staje się swoistą konfrontacją pewnych postaw życiowych i charakterów ówczesnego społeczeństwa radzieckiego. Olga to prosta i szczera dziewczyna, która mówi to, co myśli, najważniejsze są dla niej praca i nauka, jest daleka od wzorców życia wielkomiejskiej społeczności. Trudno jej odnaleźć się w blichtrze stolicy. Wprawdzie jest w stanie nawiązać dobre relacje i znaleźć zrozumienie u życzliwej Jeleny, jednak nie bardzo rozumie niespełnionego i pełnego kompleksów Wadima, zupełnie daleka jest od dwóch dorastających córek Jeleny, reprezentujących sobą postawę życiową opartą na egoizmie.
Po powrocie do macierzystego Swierdłowska Olga postanawia przed koleżankami i współpracownicami w przedszkolu odgrywać rolę spełnionej córki, która odnalazła swoją matkę. Na lewo i prawo opowiada wszystkim o odnalezionej matce – nauczycielce baletu klasycznego w Moskwie. Jej ostatnie złudzenia rozwiewają się, gdy otrzymuje od Jeleny list, w którym ta informuje ją o miejscu pobytu jej prawdziwej matki oraz jej alkoholowej przypadłości, co udało się jej ustalić dzięki moskiewskim znajomościom. Olga „nie odpuszcza” – w ostatniej scenie filmu wsiada do pociągu jadącego do miasta, w którym przebywa jej matka.
Obsada aktorska edytuj
- Lubow’ Poliechina – Olga
- Tamara Makarowa – Jelena
- Innokientij Smoktunowski – Wadim
- Siergiej Gierasimow – Piotr Worobiow
- Swietłana Smiechnowa – Ania, córka Jeleny
- Larisa Udowiczenko – Gala, córka Jeleny
- Zurab Kipiszydze – Rezo
- Boris Baczurin – kolega Olgi z zakładów „Uralmasz”
- Lubow’ Kałużnaja – koleżanka Olgi z pracy w przedszkolu
- Tatiana Parkina – koleżanka Olgi z pracy w przedszkolu
- Walientuna Chmara – koleżanka Olgi z pracy w przedszkolu
- Tatiana Nikitina – koleżanka Olgi
i inni.
Uwagi edytuj
- ↑ W prasie polskiej film był anonsowany pt. Córki-matki (zob. Zygmunt Chrzanowski, Córki-matki, „Film” 9[109], s. 18, Warszawa 1975-03-02), jednak ostatecznie na ekrany kin wszedł pod tytułem Trzecia córka (zob. Przed premierą. Trzecia córka, „Film” 50[150], s. 23, Warszawa 1972-12-14) i pod takim tytułem można go spotkać w polskiej literaturze przedmiotu (zob. Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew, Mała encyklopedia kina radzieckiego, Warszawa 1987, s. 90. i in.).
Bibliografia edytuj
- Zygmunt Chrzanowski. Córki-matki. „Film”. 9(109), s. 18, 1975-03-02. Warszawa: RWS „Prasa-Książka-Ruch”.
Linki zewnętrzne edytuj
- Radziecki plakat do filmu
- Trzecia córka w bazie IMDb (ang.)
- Trzecia córka w bazie Filmweb
- Trzecia córka w portalu „Kinopoisk” (ros.)
- Trzecia córka w portalu „Kino-Tieatr” (ros.)
- Trzecia córka w portalu „Russkino” (ros.)
