Tułkowice (województwo podkarpackie)
Tułkowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Wiśniowa[5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
17 |
| Kod pocztowy |
38-124[4] |
| Tablice rejestracyjne |
RSR |
| SIMC |
0667589[5] |
Położenie na mapie gminy Wiśniowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu strzyżowskiego  | |
 49°53′11″N 21°42′55″E/49,886389 21,715278[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0667595 | Budy Różańskie | część wsi |
| 0667603 | Nowa Wieś | część wsi |
| 0667610 | Podlas | część wsi |
| 0667626 | Środek | część wsi |
Historia
edytujW 1279 biskup firmański Filip de Casate, legat papieski na Węgrzech i w Polsce, potwierdził w Budzie prawo opata klasztoru cystersów w Koprzywnicy do pobierania dziesięciny w Tułkowicach[8][9][10].
W 1600 wieś należała do województwa sandomierskiego i archidiecezji krakowskiej[11]. W 1629 właścicielem Tułkowic i Kożuchowa był Bartłomiej Trzecieski[12].
W 1873 Tułkowice wchodziły w skład powiatu ropczyckiego[13].
W latach 1935–1941 miejscowość należała do gminy Wiśniowa, której wójtem był wówczas Jan Zygmunt Mycielski (1901–1972)[14]. W 1939 we wsi urodził się historyk i jezuita Ludwik Grzebień.
W latach 1945–1975 i 1975–1998 Tułkowice znajdowały się w województwie rzeszowskim (do 1975 rozleglejszym). Należały do powiatu strzyżowskiego w latach 1954–1975.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 141531
- ↑ Wieś Tułkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-04-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1302 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. ksng.gugik.gov.pl. [dostęp 2018-01-06]. (pol.). (Opublikowany w: Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Franciszek Piekosiński (red.), Kodeks dyplomatyczny Małopolski, t. 2, Kraków: Akademia Umiejętności, 1886, s. 144.
- ↑ Antoni Lubelczyk, Ziemia Strzyżowska od wczesnego średniowiecza po połowę XVI wieku w świetle źródeł archeologicznych, „Strzyżowski Rocznik Muzealny”, 1, 2015, s. 65, 82.
- ↑ Andrzej Gliwa, Bogoriowie, cystersi i Gryfici. Analiza źródłowo-bibliograficzna dotycząca głównych prekursorów kolonizacji terenu pogranicza nad środkowym Wisłokiem na przełomie wczesnego i późnego średniowiecza, [w:] Antoni Lubelczyk, Grodzisko i zamek w Czudcu na terenie dawnej ziemi sandomierskiej w świetle badań archeologicznych w latach 2001–2010, Rzeszów: Zimowit, 2017, s. 396, ISBN 978-83-65627-28-5.
- ↑ Henryk Gapski, Profesi bernardyńscy konwentu krakowskiego w latach 1578–1650 na podstawie księgi profesji, „Roczniki Humanistyczne”, 23 (2), 1975, s. 106.
- ↑ Zbigniew Anusik, Struktura własności ziemskiej w powiecie pilzneńskim w roku 1629, „Przegląd Nauk Historycznych”, 10 (2), 2011, s. 102.
- ↑ Grzegorz Zamoyski, Opis powiatu ropczyckiego z 1873 roku, „Galicja. Studia i Materiały”, 4, 2018, s. 252, 260, 283, ISSN 2450-5854.
- ↑ Sławomir Wnęk, Dom Mycielskich w Wiśniowej nad Wisłokiem w latach 1867–1944, [w:] Mariusz Zemło (red.), Małe Miasta. Dom polski w refleksji badawczej, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2021, s. 367, ISBN 978-83-7431-681-1.
Linki zewnętrzne
edytuj- Tułkowice 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 619.
- Tułkowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 666.