Turzyca bladozielona
Turzyca bladozielona (Carex pallidula Harmaja) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych.
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
turzyca bladozielona |
| Nazwa systematyczna | |
| Carex pallidula Harmaja Ann. Bot. Fenn. 42: 221 (2005) | |
Rozmieszczenie geograficzne edytuj
Występuje w północnej i środkowej Europie[3]. W Polsce rośnie na kilku stanowiskach na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i w Paśmie Przedborsko-Małogoskim[4].
Morfologia edytuj
Gatunek podobny do turzycy palczastej.
Biologia i ekologia edytuj
Bylina, hemikryptofit. Rośnie na skrajach ciepłolubnych buczyn i grądów i w murawach kserotermicznych.
Zagrożenia i ochrona edytuj
Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w kategorii R (rzadki - potencjalnie zagrożony). W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię NT (bliski zagrożenia)[5]. Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001) w kategorii LR (niższego ryzyka) pod nazwą "turzyca blada" (Carex pallens (Fristedt) Harmaja). W wydaniu z roku 2014 posiada kategorię NT (bliski zagrożenia)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-11-02] (ang.).
- ↑ Carex pallidula na eMonocot [dostęp 2013-11-02]
- ↑ Szeląg Z. 2001. Turzyca blada. s. 512-513. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.