Twierdzenie Sobczyka

Twierdzenie Sobczyka – twierdzenie teorii przestrzeni Banacha mówiące, że każda izometryczna kopia przestrzeni c0 zanurzona w ośrodkowej przestrzeni Banacha jest obrazem pewnego rzutowania o normie nie przekraczającej 2 (tj. jest 2-komplementarna)[1].

Twierdzenie Sobczyka kontrastuje z wynikiem Ralpha S. Phillipsa mówiącym, że żadna kopia przestrzeni zanurzona w przestrzeni nie ma dopełnienia komplementarnego[2]. Rezultat ten otrzymał także Sobczyk[3].

Nazwa twierdzenia pochodzi od nazwiska amerykańskiego matematyka, Andrew Sobczyka, który opublikował jego dowód w 1944 roku[4]. Twierdzenie to doczekało się od tego czasu wielu różnych dowodów podanych m.in. przez Aleksandra Pełczyńskiego[5], Williama A. Veecha[6], Saymoura Goldberga[7], André Martineau[8] Dirka Wernera[9] czy Félixa Cabello Sáncheza[10].

Istnieją także uogólnienia zaproponowane przez V.S. Hasanowa[11], Aníbala Moltó[12] czy Félixa Cabello Sáncheza i Jesusa M. Castillo[13].

Dowód Veecha edytuj

Niech   będzie ośrodkową przestrzenią Banacha oraz niech   będzie podprzestrzenią izometryczną z   Z ośrodkowości   wynika metryzowalność w słabej topologii   kuli jednostkowej przestrzeni   Niech   będzie metryką na   wyznaczającą słabą topologię.

Utożsamiając   z   dla każdego   odwzorowanie

 

jest funkcjonałem liniowym na   o normie 1. Z twierdzenia Hahna-Banacha wynika istnienie funkcjonałów   w   również o normie 1, które rozszerzają   Niech

 

Każdy *-słaby punkt skupienia ciągu   należy do   a zatem

 

Istnieje zatem taki ciąg   w zbiorze   że

 

Z powyższego wynika, że ciąg   (mający normę co najwyżej 2) jest *-słabo zbieżny do 0. Ostatecznie, odwzorowanie

 

jest rzutem na   o normie co najwyżej 2[14].

Przypisy edytuj

  1. Lindenstrauss i Tzafriri 1977 ↓, s. 78.
  2. R.S. Phillips, On linear transformations, „Trans. Amer. Math. Soc.”, 48 (1940), s. 516–541.
  3. A. Sobczyk, Projection of the space (m) on its subspace c0, „Bull. Amer. Math. Soc.”, 47 (1941), s. 938–947.
  4. A. Sobczyk, On the extension of linear transformations, „Trans. Amer. Math. Soc.”, 55 (1944), s. 153–169.
  5. A. Pełczyński, Projections in certain Banach spaces, „Stud. Math.”, 19 (1960), s. 209–228.
  6. W.A. Veech, Short proof of Sobczyk’s theorem, „Proc. Amer. Math. Soc.”, 28 (1971), s. 627–628.
  7. S. Goldberg, On Sobczyk’s projection theorem, „Amer. Math. Monthly”, 76 (1969), s. 523–526.
  8. A. Martineau, Propriété de prolongement et de relevement de certaines classes d’applications linéaires et bilinéaires, „Séminaire d’Analyse Fonctionnelle”, 1963–1964, Faculté des Sciences de Montpellier, Montpellier 1964, s. 3–47.
  9. D. Werner, De nouveau: M-ideaux des espaces d’operateurs compacts, „Séminaire d’Initiation à l’Analyse”, Exp. No. 17, Publ. Math. Univ. Pierre et Marie Curie, 94, Univ. Paris VI, Paris, 1989.
  10. F. Cabello Sánchez, Yet another proof of Sobczyk’s theorem. „Methods in Banach space theory”, London Math. Soc. Lecture Notes 337. Cambridge Univ. Press 2006, s. 133–138.
  11. V.S. Hasanov, Some universally complemented subspaces in m('Γ'), „Math. Zametki”, 27 (1980), s. 105–108.
  12. A. Moltó, On a theorem of Sobczyk, „Bull. Aust. Math. Soc.”, 43 (1991), s. 123–130.
  13. F. Cabello Sáanchez, J.M.F. Castillo, Banach space techniques underpinning a theory for nearly additive mappings, „Dissertationes Math. (Rozprawy Mat.)”, 404 (2002).
  14. Dales et al. 2016 ↓, s. 78.

Bibliografia edytuj

  • H.G. Dales i inni, Banach Spaces of Continuous Functions as Dual Spaces, Springer, 2016 (CMS Books in Mathematics), ISBN 978-3-319-32349-7..
  • F. Cabello Sánchez, J.M.F. Castillo, D. Yost, Sobczyk’s Theorems from A to B, „Extracta Mathematicae” 15, Num. 2 (2000), s. 391–420.
  • J. Lindenstrauss, L. Tzafriri, Classical Banach Spaces I. Sequence Spaces, Berlin, Heidelberg: Springer-Verlag, 1977..