Tyryns
Tyryns[1] (gr. Τίρυνθα, Tíryntha trl., Tirinta trb.) – cytadela z czasów kultury mykeńskiej, położona na Peloponezie. W miejscu tym już w III tysiącleciu p.n.e. znajdowała się osada. Achajowie zbudowali tu swoją twierdzę w XIV–XIII wiek p.n.e. Tyryns został zdobyty przez Dorów około 1100 p.n.e. Około 470 p.n.e. cytadela została zniszczona przez Argejczyków.
| ||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
| ||
| Państwo |  Grecja
| |
| Typ | kulturowy | |
| Spełniane kryterium | I, II, III, IV, VI | |
| Numer ref. | 941 | |
| Region[b] | Europa i Ameryka Północna | |
| Historia wpisania na listę | ||
| Wpisanie na listę | 1999 na 23. sesji | |
Położenie na mapie Grecji   Tyryns | ||
 37°35′56″N 22°48′01″E/37,598889 22,800278
| ||
Wykopaliska w Tyrynsie prowadzone były początkowo przez Heinricha Schliemmanna (1884–1885), na początku XX wieku kontynuowane przez Wilhelma Dörpfelda, wznowione w 1963 roku przez archeologów greckich.
W wyniku prowadzonych prac badawczych ustalono, że twierdza była trzykrotnie rozbudowywana. W ostatniej fazie, z XIII wieku p.n.e. zajmowała obszar około 20 000 m², o mocno wydłużonym obrysie (długość ok. 300 m i szerokość 80 m). Potężne mury cyklopowe otaczały położony na wzgórzu pałac oraz liczne domy, ośrodek kultowy z małą świątynią. Mury obronne zbudowane były z ogromnych bloków wapiennych o masie dochodzącej do 12 ton, ich wysokość przekraczała 8 m a szerokość dochodziła do 17 m. W nich umieszczono dwa „bastiony” z komorami służącymi jako magazyny. Komory połączone były galerią przykrytą sklepieniem pozornym. Wejście główne znajdowało się we wschodniej części murów. Przejście na dziedziniec prowadziło przez dwie warowne bramy i propyleje.
Kompleks pałacowy odgrodzony był od dziedzińca wewnętrznym murem obronnym. Dziedziniec pałacowy otaczał z trzech stron perystyl. Megaron umieszczono naprzeciwko wejścia. Jego ściany i część posadzek zdobiły freski. Pośrodku umieszczono palenisko a dach w jego pobliżu podtrzymywały cztery kolumny. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwa mniejsze megarony i łazienka, umieszczone po wschodniej stronie zabudowań, pomieszczenia gospodarcze i duża cysterna na wodę.
W 1999 roku stanowiska archeologiczne w Mykenach i Tyrynsie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2].
Malowidła z TyrynsuEdytuj
Damy na przejażdżce rydwanem – fresk z megaronu w Tyrynsie, ok. 1200 r. p.n.e.
Fresk z przedstawieniem polowania na dzika. Późniejsza faza pałacu w Tyrynsie, ok. 1300 p.n.e.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Polska nazwa urzędowa, określona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych
- ↑ UNESCO: Archaeological Sites of Mycenae and Tiryns (ang.). [dostęp 2017-03-06].