U-63 (1939)
U-63 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1939 roku.
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Deutsche Werke AG, Kilonia |
| Położenie stępki |
2 stycznia 1939 |
| Wodowanie |
6 grudnia 1939 |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby |
18 stycznia 1940 |
| Zatopiony |
25 lutego 1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
43,9 m |
| Szerokość |
4,08 m |
| Zanurzenie |
3,82 |
| Zanurzenie testowe |
100 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW) 2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW) | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
6100 km (3800 Mm) przy 8 w. (15 km/h) na powierzchni |
| Uzbrojenie | |
| 3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 działko przeciwlotnicze 20 mm | |
| Załoga |
25 |
Historia edytuj
U-63 wcielono do 1. Flotylli U-Bootów celem szkolenia załogi. Od lutego 1940 roku okręt bojowy.
Podczas swojego jedynego patrolu bojowego zatopił statek o pojemności 3.840 BRT (szwedzki frachtowiec „Santos”). 25 lutego 1940 roku na południe od Szetlandów U-63 wykrył konwój HN-14. Przygotowujący się do ataku U-Boot został dostrzeżony przez brytyjski okręt podwodny HMS „Narwhal”, którego dowódca zaalarmował pozostałe okręty eskorty. Atak czterech niszczycieli przeprowadzony przy użyciu bomb głębinowych zmusił U-Boota do wynurzenia; jego dowódca nakazał samozatopienie jednostki. W wyniku ostrzału artyleryjskiego zginął jeden członek załogi U-63.
Admiralicja przyznała zatopienie U-63 okrętowi podwodnemu HMS „Narwhal” i niszczycielom: HMS „Escort”, HMS „Imogen”, HMS „Inglefield”.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Geoffrey Jones: Submarines versus U-boats. Londyn: W. Kimber, 1986. ISBN 0-7183-0626-0.
- U-63. www.uboat.net. [dostęp 2011-06-02]. (ang.).