USS Dogfish (SS-350)

USS Dogfish (SS-350)
	; USS Dogfish (SS-350)
	Historia
Stocznia	Electric Boat Company, Groton
Położenie stępki	22 czerwca 1944
Wodowanie	27 października 1945
	US Navy
Nazwa	USS Dogfish
Wejście do służby	29 kwietnia 1946
Wycofanie ze służby	28 lipca 1972
	Brazylia
Nazwa	Guanabara
Wejście do służby	28 lipca 1972
Los okrętu	złomowany w 1983
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	patrz tabela

USS Dogfish (SS-350) – amerykański okręt podwodny typu Balao, jedyny okręt United States Navy noszący taką nazwę (od gatunku niewielkiego, pospolitego rekina).

Stępkę okrętu położono 22 czerwca 1944 w stoczni Electric Boat Company w Groton. Został zwodowany 27 października 1945, matką chrzestną była pani A. M. Morgan. Wszedł do służby 29 kwietnia 1946 z komandorem porucznikiem T. S. Baskettem jako dowódcą.

„Dogfish” wypłynął z New London, by pełnić zadania lokalne, a następnie w rejs na Morze Karaibskie i Bermudy w celu przeprowadzenia ćwiczeń. Przeszedł przegląd i znaczącą modernizację w stoczni Philadelphia Naval Shipyard od sierpnia 1947 do kwietnia 1948. Następnie służył zarówno w projektach eksperymentalnych, jak i w normalnej służbie operacyjnej. Od 31 października do 19 listopada 1948 wziął udział w zorganizowanych na dużą skalę ćwiczeniach floty, odbywających się na obszarze od Florydy do Cieśniny Davisa pomiędzy Labradorem i Grenlandią.

Pomiędzy 4 lutego a 3 kwietnia 1949 okręt odbył rejs do Szkocji, Anglii i Francji, a także odbył ćwiczenia konwojowe w pobliżu Przylądka Hatteras w lutym i marcu 1952. Przez następne trzy lata operował u wschodniego wybrzeża USA i na Morzu Karaibskim.

„Dogfish” wypłynął z New London 1 marca 1955 na pierwszą turę służby w ramach amerykańskiej 6 Floty na Morzu Śródziemnym. Z rejsu tego wrócił do portu macierzystego 6 czerwca. Przebywał w Halifaksie pomiędzy 4 a 14 czerwca 1956 podczas operacji „New Broom”, przeprowadzanej przez siły NATO. 8 listopada, gdy przeprowadzał ćwiczenia w pobliżu New London, zatrzymał się w pobliżu trawlera „Agda” i pomagał gasić pożar, który wybuchł na pokładzie statku. Pomiędzy 31 stycznia i 12 kwietnia odbył rejs do Zatoki Faslane w Szkocji, gdzie testował nowo zainstalowany sprzęt. Od 23 maja do 8 sierpnia 1959 służył na Morzu Śródziemnym. W październiku i listopadzie wziął udział w ćwiczeniach ZOP przeprowadzanych przez NATO. Po gruntownym przeglądzie wznowił operacje w pobliżu New London, gdzie służył w latach 60. XX wieku.

„Dogfish” został skreślony z rejestru floty i sprzedany Brazylii 28 lipca 1972. Służył w Brazylijskiej Marynarce Wojennej jako „Guanabara” (S-10) do momentu wycofania w 1983.

Dane techniczne edytuj

	Po zbudowaniu^[2]	Po modernizacji GUPPY II^[3]
Dane techniczne USS „Dogfish” (SS-350) przed i po modernizacji
Wyporność (wynurzony)	1526 (long) ton (1550 t)^[2]	1870 ton (1900 t)
Wyporność (zanurzony)	2424 (long) ton (2460 t)	2440 ton (2480 t)
Długość	95 metrów	93,6 m^[4]
Szerokość	8,3 metra	7,4 m^[4]
Zanurzenie	5,1 metra	5,2 m^[4]
Napęd	4 silniki dieslowskie V16 typu General Motors Model 16-278A napędzające generatory elektryczne 2 akumulatory 126-komórkowe typu Sargo 4 szybkoobrotowe silniki elektryczne General Electric wraz z przekładniami redukcyjnymi dwie śruby 5400 shp (4,0 MW) wynurzony 2740 shp (2,0 MW) zanurzony	chrapy akumulatory ulepszone do typu GUPPY, pojemność zwiększona do 504 komórek (1 × 184, 1 × 68 i 2 × 126) 2 wolnoobrotowe silniki elektryczne o napędzie bezpośrednim
Prędkość (wynurzony)	20,25 węzła wynurzony^[5]	18,0 węzłów(33,3 km/h) maksymalna 13,5 węzłów (25,0 km/h) podróżna
Prędkość (zanurzony)	8,75 węzła zanurzony^[5]	16,0 węzłów(29,6 km/h) na ½ godziny 9,0 węzłów (16,7 km/h) na chrapach 3,5 węzła (6,5 km/h) podróżna
Zasięg	11 000 mil przy prędkości 10 węzłów^[5]	15 000 mil (28 000 km) przy prędkości 11 węzłów (20 km/h)^[4]
Długotrwałość rejsu	48 godzin przy prędkości 2 węzłów 75 dni na patrolu	48 godzin przy prędkości 4 węzłów (7,4 km/h) zanurzony^[4]
Załoga	10 oficerów 70-71 marynarzy^[5]	9–10 oficerów 5 podoficerów 70 marynarzy^[4]
Sensory	?	sonar aktywny WFA sonar pasywny JT system kierowania ogniem torpedowym Mk 106^[4]
Uzbrojenie torpedowe	10 wyrzutni torpedowych 533 mm (sześć przednich, cztery tylne) 24 torpedy	10 wyrzutni torpedowych 533 mm (sześć przednich, cztery tylne)^[4]
Uzbrojenie artyleryjskie	1 × 127 mm /25 kalibrów 4 karabiny maszynowe	brak

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Norman Friedman: U.S. Submarines Through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, s. 285–304. 1-55750-263-3.
↑ ^a ^b K. Jack Bauer: Register of Ships of the U.S. Navy, 1775-1990: Major Combatants. Roberts, Stephen S.. Westport, Connecticut: Greenwood Press, s. 275–280. ISBN 0-313-26202-0.
↑ Norman Friedman: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, s. 11–43. 1-55750-260-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h U.S. Submarines Since 1945 s. 242.
↑ ^a ^b ^c ^d U.S. Submarines Through 1945 s. 305–311.

Bibliografia edytuj

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.

[FriedmanSubs1-dates-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Norman Friedman: U.S. Submarines Through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, s. 285–304. 1-55750-263-3.

[Register-2] K. Jack Bauer: Register of Ships of the U.S. Navy, 1775-1990: Major Combatants. Roberts, Stephen S.. Westport, Connecticut: Greenwood Press, s. 275–280. ISBN 0-313-26202-0.

[FriedmanSubs2-chap2-3] Norman Friedman: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, s. 11–43. 1-55750-260-9.

[FriedmanSubs2-specs-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h U.S. Submarines Since 1945 s. 242.

[FriedmanSubs1-specs-5] U.S. Submarines Through 1945 s. 305–311.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]