Uczelnia badawcza
 |
Treść tego artykułu od 2022-09 należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Uczelnia badawcza (ang. research university ’uniwersytet badawczy’) – określenie stosowane w odniesieniu do uczelni funkcjonującej w Polsce, z którą minister nauki i szkolnictwa wyższego podpisał umowę w ramach programu „Inicjatywa doskonałości – uczelnia badawcza”, prowadzonego w oparciu o ustawę z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Procedura wyboru uczelni edytuj
Program „Inicjatywa doskonałości – uczelnia badawcza” realizowany jest w celu podniesienia międzynarodowego znaczenia działalności polskich uczelni. Minister szkolnictwa wyższego i nauki ogłasza cyklicznie komunikat o konkursie, w ramach którego nie więcej niż 10 uczelni akademickich może otrzymać dodatkowe środki finansowe na swoją działalność[1].
Środki finansowe otrzymywane w danym roku przez uczelnię w ramach konkursu stanowią zwiększenie subwencji ze środków, przyznanej w roku, w którym został ogłoszony konkurs. Kwota zwiększenia nie może być mniejsza niż 10% tej subwencji, ustalonej na podstawie stosowanych algorytmów. Środki finansowe są wypłacane uczelni przez okres 6 lat[2].
Do konkursu w ramach programu „Inicjatywa doskonałości – uczelnia badawcza” może przystąpić uczelnia akademicka, która:
- prowadzi działalność naukową w co najmniej 6 dyscyplinach, w których przeprowadzona została ewaluacja jakości działalności naukowej, i posiada kategorię naukową A+ albo A w co najmniej połowie tych dyscyplin,
- nie posiada kategorii naukowej B ani C,
- prowadzi szkołę doktorską,
- nie posiada negatywnej oceny programowej,
- nie jest stroną umowy w programie[3].
Wniosek ocenia międzynarodowy zespół ekspertów powołanych przez ministra, posiadających znaczący dorobek naukowy lub artystyczny. Kandydatów na członków zespołu może zgłosić Rada Doskonałości Naukowej, Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Komitet Polityki Naukowej, rada Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, rada Narodowego Centrum Nauki oraz ogólnokrajowe stowarzyszenia naukowe[4]. Wynik oceny wniosku może być pozytywny albo negatywny. Zespół ekspertów sporządza raport zawierający ocenę wraz z uzasadnieniem lub rekomendacje dotyczące zmiany planu, a także listę rankingową wniosków ocenionych pozytywnie[5]. Minister szkolnictwa wyższego i nauki, biorąc pod uwagę listę rankingową wniosków, zawiera umowę z daną uczelnią[6].
Lista uczelni edytuj
Pierwsza lista uczelni badawczych została ogłoszona 30 października 2019[7]. Znalazły się na niej następujące uczelnie:
- Uniwersytet Warszawski,
- Politechnika Gdańska,
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
- Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie,
- Uniwersytet Jagielloński,
- Politechnika Warszawska,
- Gdański Uniwersytet Medyczny,
- Politechnika Śląska,
- Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu,
- Uniwersytet Wrocławski.
Przypisy edytuj
- ↑ Art. 387 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
- ↑ Art. 387 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
- ↑ Art. 388 ust. 1 Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
- ↑ Art. 388 ust. 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
- ↑ Art. 388 ust. 6 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
- ↑ Art. 389 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
- ↑ Ludwika Tomala, Szymon Zdziebłowski: Resort nauki ogłosił listę 10 uczelni badawczych. naukawpolsce.pap.pl, 2019-10-30. [dostęp 2020-05-20].