Układy sygnałów
Układy sygnałów (ros. сигнальные системы) – system związków warunkowych, łączący pierwszy i drugi układ sygnałów. Termin wprowadzony został przez Iwana Pawłowa w 1932 roku[1]. Układy sygnałów stanowią przedmiot badania w fizjologii wyższych czynności nerwowych. Pierwszy układ sygnałów, istniejący zarówno u człowieka, jak i u zwierząt, polega na tym, że przy oddziaływaniu przedmiotów świata zewnętrznego na narządy zmysłowe powstaje pobudzenie nerwowe, które z tych narządów przenosi się do centralnego układu nerwowego i jest dla niego sygnałem[2]. Drugi układ sygnałów, gdzie bodźcem są słowa, obecny jest tylko u ludzi[3]. Oba układy sygnałów u człowieka są nieodłączne[4]. Pojęcie „układy sygnałów” ma obecnie znaczenie historyczne[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Сигнальные системы. W: Большая медицинская энциклопедия: в 30 т.. гл. ред. акад. Б. В. Петровский; Акад. мед. наук СССР. Wyd. 3. T. 23. Moskwa: Сов. энциклопедия, 1984.
- ↑ Rutkiewicz 1969 ↓, s. 688.
- ↑ a b układy sygnałów, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-09-24].
- ↑ Физиология человека / Под ред. Г. И. Косицкого. — 3-е изд., перераб. и доп.— М.: Медицина, 1985. 544 с.
Bibliografia edytuj
- Michaił Rutkiewicz: Mózg i myślenie. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- UKŁADY SYGNAŁÓW. [w:] Inne [on-line]. Encyklopedia w INTERIA.PL. [dostęp 2022-10-08]. (pol.).