Ulica Łazienkowska w Warszawie
Ulica Łazienkowska – ulica na warszawskim Powiślu, biegnąca od ul. Czerniakowskiej do ronda S. Sedlaczka i ul. Rozbrat.
 Warszawa
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Łazienkowska | |||||||||||||
| Powiśle | |||||||||||||
 Ulica Łazienkowska, widok w kierunku ronda S. Sedlaczka | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy   ulica Łazienkowska | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  ulica Łazienkowska | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  ulica Łazienkowska | |||||||||||||
| 52,221546°N 21,041154°E/52,221546 21,041154 | |||||||||||||
HistoriaEdytuj
Ulica została przeprowadzona prawdopodobnie pod koniec XIX wieku wzdłuż północnej granicy zespołu koszar kawalerii rosyjskiej[1].
Na terenie dawnych koszar ok. 1930 wybudowano baseny, stadion miejski oraz korty tenisowe należące do Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego „Legia”[1]. W 1937 pod nr 7 ukończono budowę Domu Związku Harcerstwa Polskiego zaprojektowanego przez Tadeusza Koszubskiego i Stefana Putowskiego[2].
W latach 1923–1933 przy ulicy wzniesiono kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej według projektu Hugona Kudera[3]. We wrześniu 1944 świątynia została zniszczona przez Niemców[3]. Po wojnie dla potrzeb wiernych zaadaptowano kaplicę przedpogrzebową znajdującą się w nie wykończonej do 1939 kampanili[4]. Część placu kościelnego wraz z plebanią została przejęta na cele budowy Trasy Łazienkowskiej[5]. W latach 80. i 90. XX wieku zrujnowany obiekt został rozbudowany, a przebudowany z kaplicy kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Jerozolimskiej[6].
W sierpniu 1944, podczas powstania warszawskiego, na ulicy wzniesiono barykadę[7].
W 1946 zniszczoną w 45% zajezdnię autobusową znajdującą przy ul. Łazienkowskiej 8 odbudowano z przeznaczeniem na zajezdnię trolejbusową[8]. W 1953 powstało kryte lodowisko „Torwar”[9].
W latach 2008–2010 użytkowany przez Legię Warszawa Stadion Wojska Polskiego został zastąpiony nowym obiektem.
W 2008 została rozebrana nieckę basenów Legii, w 2011 funkcjonalistyczny budynek szatni a 2012 lub 2013 charakterystyczną wieżę do skoków[10].
Ważniejsze obiektyEdytuj
- Stadion Wojska Polskiego (nr 3)
- Muzeum Legii Warszawa (nr 3)
- Hala Torwar I i hala Torwar II, m.in. siedziba Centralnego Ośrodka Sportu (nr 6a)
- Kościół Matki Bożej Jerozolimskiej
- Pomnik Kazimierza Deyny
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 109.
- ↑ Grzegorz Mika. W sercu Solca. „Skarpa Warszawska”, s. 18, październik 2018.
- ↑ a b Grzegorz Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 680. ISBN 978-83-7821-118-1.
- ↑ Grzegorz Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 682. ISBN 978-83-7821-118-1.
- ↑ Grzegorz Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 685. ISBN 978-83-7821-118-1.
- ↑ Grzegorz Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 686–687. ISBN 978-83-7821-118-1.
- ↑ Ryszard Czugajewski: Na barykadach, w kanałach i gruzach Czerniakowa. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1970, s. 30.
- ↑ Marian Gajewski: Odbudowa warszawskich urządzeń komunalnych (1944–1951) [w: Warszawa stolica Polski Ludowej. Zeszyt 2]. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1972, s. 109.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 890. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Basen. Łazienkowska. warszawa1939.pl. [dostęp 2018-06-25].