Wikipedia

Ulica Świętego Czesława w Poznaniu

ulica w Poznaniu

Ulica Świętego Czesława – ulica w Poznaniu, na Wildzie, na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Wilda, odwołująca się w nazwie do Czesława Odrowąża, błogosławionego Kościoła katolickiego, który jednak nigdy nie został uznany za świętego.

ulica Świętego Czesława
Wilda
Ilustracja
Widok ulicy w kierunku wschodnim, maj 2014
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

360 m

Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
0 m ↖ ul. Robocza,
← ul. Przemysłowa →
165 m ul. Wierzbięcice
250 m ul. Poplińskich
360 m ul. Różana
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Świętego Czesława”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica Świętego Czesława”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Świętego Czesława”
Ziemia52°23′49,4″N 16°55′16,8″E/52,397060 16,921336
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia i obiekty edytuj

W czasie zaborów ulica ta nosiła nazwę „Capriviego”. Błąd w nazwie ulicy został popełniony w 1920, kiedy oznaczono ją jako „Świętego Czesława”. W czasie II wojny światowej ulica nosiła nazwę „Gudrunstrasse”[1]. Po wojnie przywrócono wcześniejszą, polską nazwę, ale bez określenia sakralizującego. Podobny błąd jak w 1920 popełniła Rada Miasta Poznania, która po 1990 przywracała tradycyjne nazwy ulic, m.in.:

  • ulicy „Jerzego” nazwę „Świętego Jerzego”,
  • ulicy „Michała” nazwę „Świętego Michała”,
  • ulicy „Czesława” nazwę „Świętego Czesława”.

Na ulicy znajdują się pozostałości pierwszego osiedla spółdzielczego w mieście, zbudowanego w latach 1894–1897 przez pierwszą poznańską spółdzielnię mieszkaniową – Spar- und Bauverein. Na rogu ul. Różanej stoi ponadto okazała kamienica spółdzielcza, zaprojektowana przez Josepha Leimbacha (1911). W okresie międzywojennym, w jednym z lokali, odbywały się cykliczne spotkania kółka samokształceniowego młodzieży komunistycznej[2].

W Poznaniu zwykło się mówić, że: Na świętego Czesława najlepsza jest zabawa[3].

Komunikacja miejska edytuj

Dojazd do ulicy umożliwia linia tramwajowa nr 10 Dębiec ↔ Błażeja oraz nocna linia autobusowa nr 243 Osiedle Dębina ↔ Rondo Kaponiera kursujące ulicą Wierzbięcice. Obie linie posiadają przystanek Świętego Czesława, zlokalizowany przy skrzyżowaniu ulic Świętego Czesława i Wierzbięcice[4][5].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Stadtischen Vermessungsamt, Plan der Stadt Posen Massstab 1:20 000, 1939 (niem.).
  2. ↑ Tadeusz Becela, Lata górne i chmurne, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1965, s.155-157
  3. ↑ Wilda : dzielnica Poznania 1253-1939. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2010. ISSN 8387847208.
  4. ↑ Zarząd Transportu Miejskiego: Mapa sieci połączeń ZTM Poznań. ztm.poznan.pl, 2019-01-09. [dostęp 2019-01-25]. (pol. • ang.).
  5. ↑ Zarząd Transportu Miejskiego: Mapa sieci połączeń nocnych ZTM Poznań. ztm.poznan.pl, 2019-01-09. [dostęp 2019-01-25]. (pol. • ang.).

Bibliografia edytuj

  • Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000. Poznań: CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, 2008. ISBN 978-83-7445-018-8.
  • Praca zbiorowa: Atlas architektury Poznania. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008. ISBN 978-83-7503-058-7.
  • Praca zbiorowa: Poznań – spis zabytków architektury. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2004. ISBN 83-89525-07-0.
  • Marcin Libicki: Poznań – przewodnik. Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997. ISBN 83-902028-4-0.
  • Jan Skuratowicz: Architektura Poznania 1890–1918. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991. ISBN 83-232-0313-X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Świętego_Czesława_w_Poznaniu&oldid=70973105”