Ulica Żeglarska w Toruniu

	ulica Żeglarska
	ulica Żeglarska
	Stare Miasto
	; Południowy odcinek ulicy z Bazyliką katedralną świętych Janów, lato 2017 rok
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Toruń
Długość	225 m
	Plan
Przebieg
	Położenie na mapie Torunia ulica Żeglarska
	Położenie na mapie Polski ulica Żeglarska
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ulica Żeglarska
	53,009232°N 18,605723°E/53,009232 18,605723
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Żeglarska w Toruniu – jedna z ulic na terenie Zespołu Staromiejskiego, dawny Trakt Królewski.

CharakterystykaEdytuj

Ulica Żeglarska prowadzi od południowo-wschodniego narożnika Rynku Staromiejskiego do Bramy Żeglarskiej, ma długość ok. 220 m i przebieg południkowy. W średniowieczu odcinek od Rynku do dzisiejszej ul. Kopernika nosił nazwę ul. Kurzej (Hunergasse), odcinek od Kopernika do Rabiańskiej był nazywany różnie, najczęściej w odniesieniu do wieży kościoła św. Janów („naprzeciwko wieży św. Jana”, „pod wieżą św. Jana”), a odcinek od Rabiańskiej do bramy Żeglarskiej był nazywany tak jak dzisiaj – ul. Żeglarską^[1].

HistoriaEdytuj

W średniowieczu była to jedna z najważniejszych ulic miasta, a także jedno z miejsc, gdzie najwcześniej stawiano domy murowane w Toruniu. Stąd najstarsza nazwa zachowana w źródłach – Ziglergasse mogła nawiązywać do murowanego charakteru ulicy („ceglarska”). Żeglarska należy do najszerszych ulic na Starym Mieście. W okresie nowożytnym ulica stanowiła część Via Regia, „Drogi Królewskiej”, którą do miasta wjeżdżali królowie Polski^[2].

Wybrane obiektyEdytuj

Bazylika katedralna św. św. Janów - gotycki, ceglany kościół, dawna fara Starego Miasta
nr 5 – dawny dom kompanijny kupców bractwa Mariackiego, jedna z najstarszych kamienic murowanych w mieście pochodząca z końca XIII w.; wewnątrz zachowane gotyckie polichromie z XIV w., przedstawiające sceny Nawiedzenia, Zwiastowania, Pokłonu Trzech Króli, Koronacji Najświętszej Marii Panny oraz Walkę św. Jerzego ze smokiem,
nr 7 – kamienica gotycka z końca XIV-XV w., przebudowana w 1. poł. XVIII w.; zachowane barokowe drewniane schody oraz polichromowane stropy; w trakcie adaptacji na Muzeum Diecezjalne,
nr 8 – Pałac Dąmbskich (błędnie nazywany pałacem biskupów kujawskich) – barokowy pałac miejski zbudowany na zrębie dwóch gotyckich kamienic w końcu XVII w., z fasadą o stiukowej dekoracji; obecnie Wydział Sztuk Pięknych UMK;
nr 9 – kamienica gotycka z XV w., przebudowana w XIX w., regotyzowana po 1970 roku
nr 10 – kamienica gotycka z 2. poł. XIV i XV w., przebudowana w XIX w.,
nr 13 – kamienica gotycka z XV w., przebudowywana m.in. w XIX w.; w latach 1992-1994 restaurowana; wewnątrz zachowane elementy gotyckie (wnęka z misą do umywania rąk i obrotowym hakiem, kominki) i fragmenty nowożytnych malowideł ściennych;
nr 22 – dawny pałac burmistrza Riessa, pierwotnie rokokowy z XVIII w., przebudowany w XIX w.^[3]