Ulica Żytnia w Warszawie
Ulica Żytnia – ulica w warszawskiej dzielnicy Wola.
Młynów | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Żytnia przy Młynarskiej, widok w kierunku wschodnim. Po lewej mur cmentarza ewangelicko-reformowanego | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() |
HistoriaEdytuj
Ulica Żytnia to dawna droga narolna biegnąca pomiędzy polami Starej Warszawy a polami należącymi do sióstr brygidek z Nowolipia. W 1770 została przecięta okopem Lubomirskiego, a jej część wschodnia leżąca w obrębie wałów, została uregulowana i stała się ulicą[1]. Nadana w tym samym roku nazwa pochodzi od sąsiednich pól obsianych żytem[2].
W 1792 na działce przy ulicy Żytniej róg Młynarskiej założono cmentarz ewangelicko-reformowany[3].
Po 1875 ulicę uregulowano od Okopowej do Młynarskiej[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym ulicę dwukrotnie przedłużano w kierunku zachodnim: ok. 1928 od Młynarskiej do Tyszkiewicza, a ok. 1938 – do ulicy Płockiej[1].
W czasie powstania warszawskiego ulica była miejscem ciężkich walk obronnych zgrupowania „Parasol”. Została upamiętniona w tekście piosenki powstańczej Pałacyk Michla.
Większość zabudowy ulicy została zniszczona w 1944.
Po wojnie do 1979 przy ul. Żytniej w pobliżu ul. Okopowej działał Centralny Dworzec Autobusowy PKS[4]; zastąpił go otwarty w styczniu 1980 Dworzec Zachodni PKS[5]. Po 1956 ulicę przedłużono do ulicy Sokołowskiej[1].
Przy ulicy w bliskiej odległości od siebie działają trzy żeńskie zgromadzenia zakonne: Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia oraz Uczennice Boskiego Mistrza.
Ważniejsze obiektyEdytuj
- Pałacyk Bogusławskiego, siedziba Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, w nim kaplica Matki Bożej Częstochowskiej (ul. Żelazna 97, wejście od strony ul. Żytniej)
- Kościół Miłosierdzia Bożego i św. Faustyny (nr 1)
- Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia (nr 3/5)
- Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (skwer kard. Stefana Wyszyńskiego 9, róg Żytniej)
- Katolicka Agencja Informacyjna (skwer kard. Stefana Wyszyńskiego 9, róg Żytniej)
- Kaplica Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza (nr 11)
- Komisariat Policji Warszawa-Wola (nr 36)
- Cmentarz ewangelicko-reformowany (nr 42/44)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 274–275.
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 181. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 112. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1036. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1 I–31 III 1980. „Kronika Warszawy”. 3(43). s. 198.