Ulica Kalwaryjska w Krakowie

ulica w Krakowie

Ulica Kalwaryjska – główna, a jednocześnie najstarsza, ulica dzielnicy Podgórze w Krakowie. Biegnie od Rynku Podgórskiego do Ronda im. Antoniego Matecznego.

ulica Kalwaryjska
Podgórze
Ilustracja
Widok ogólny na ulicę od strony Ronda Matecznego w kierunku północnym
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Przebieg
ul. Celna, Rynek Podgórski
ul. Legionów Piłsudskiego, Plac Niepodległości
ul. W. Warneńczyka
ul. Stroma
ul. J. Długosza
ul. S. Smolki
ul. Śliska
ul. Podskale
Rondo A. Matecznego
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Kalwaryjska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Kalwaryjska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Kalwaryjska”
Ziemia50°02′27,0″N 19°56′34,1″E/50,040838 19,942802

Historia edytuj

Najwcześniejszy odcinek ulicy Kalwaryjskiej – od Rynku Podgórskiego do skrzyżowania z ulicą Smolki – został wytyczony w latach 1787–1789 jako odcinek drogi łączący miasto Podgórze z traktem biegnącym ze Lwowa do Wiednia. Z kolei od skrzyżowania z ul. Smolki do Ronda Matecznego jest częścią dawnego traktu Węgierskiego. Zabudowę ulicy rozpoczęto na początku XIX wieku po jej południowej stronie. Północną stronę drogi zabudowano w połowie XIX wieku po osuszeniu terenu[1].

Dawne nazwy edytuj

Zabudowa edytuj

Zabudowę ulicy stanowią głównie jedno- i dwupiętrowe kamienice z lat 1890-1910.

Ważniejsze budynki edytuj

  • kamienice nr 1, 4, 17, 29, 32 i 90, zaprojektowane przez S. Serkowskiego
  • kamienice nr 54 i 60, zaprojektowane przez J. Taborskiego
  • hala K.S. Korona z lat 1958-1960

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Supranowicz Elżbieta: Nazwy Ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 68. ISBN 83-85579-48-6.

Bibliografia edytuj

  • Kalwaryjska, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 355. ISBN 83-01-13325-2.