Ulica Księcia Janusza w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Księcia Janusza – ulica w dzielnicy Wola w Warszawie.

Ulica Księcia Janusza w Warszawie
Koło
Ilustracja
ul. Księcia Janusza na wysokości ul. Brożka
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

1230 m

Poprzednie nazwy

Trakt Kiejstuta

Przebieg
0m al. Obrońców Grodna,
ul. Księcia Bolesława ↑
30m linia kolejowa 509
światła 375m ← ul. Dywizjonu 303, ul. Obozowa
540m ul. Newelska
660m ul. Romańska
840m ul. J. Brożka
1020m ← ul. Traktorzystki, ul. Astronomów →
1100m ul. D. Siedzikówny „Inki”
światła 1230m ul. Górczewska →,
ul. Jana Olbrachta
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ulica Księcia Janusza w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Księcia Janusza w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Księcia Janusza w Warszawie”
Ziemia52°14′36,0″N 20°56′26,0″E/52,243333 20,940556

Opis edytuj

Ulica rozpoczyna się przy skrzyżowaniu z ul. Górczewską jako przedłużenie ul. Jana Olbrachta a kończy się w połowie wiaduktu przechodzącym nad Aleją Obrońców Grodna, przechodząc w ul. Księcia Bolesława.

Rozporządzeniem z dnia 8 kwietnia 1916 roku generał-gubernator warszawski Hans Hartwig von Beseler poszerzył granice Warszawy, z mocą wsteczną od 1 kwietnia 1916 roku, ustanawiając przebieg zachodniej granicy miasta wzdłuż obecnej ulicy Księcia Janusza, nazwanej w rozporządzeniu drogą wojskową[1]. Włączono wtedy do Warszawy posesje znajdujące się po wschodniej stronie ulicy.

Po włączeniu ulicy do Warszawy nazywano ją Traktem Kiejstuta[2]. Obecna nazwa, upamiętniająca Janusza I Starszego, została nadana w 1921 roku[3].

2 grudnia 1928 roku oddano do użytku pętlę tramwajową „Ulrychów” znajdującą się na rogu ulic Księcia Janusza i Górczewskiej[4]. 22 października 1933 roku zakończono trwającą 17 miesięcy budowę linii tramwajowej łączącej pętlę „Ulrychów” z Boernerowem, której początkowy jednotorowy odcinek przebiegał wzdłuż ulicy Księcia Janusza. Dzięki linii ulica stała się główną trasą komunikacyjną łączącą Boernerowo z Warszawą. Rolę tę pełniła do 9 października 1938 roku, gdy tramwaje dzienne wycofano z ulicy Księcia Janusza, kierując je na oddaną do użytku rok wcześniej nową trasę wzdłuż ulicy Obozowej[5][6]. Ulicą nadal kursowała nocna linia tramwajowa 90, do czasu zawieszenia komunikacji tramwajowej w wyniku bombardowania Warszawy w dniu 8 września 1939 roku. Po rozpoczęciu okupacji komunikacji tramwajowej wzdłuż ulicy Księcia Janusza nigdy nie wznowiono, zaś znajdujące się wzdłuż niej torowisko stało się jedynym odcinkiem sieci tramwajowej w mieście trwale wycofanym z eksploatacji wraz z wybuchem wojny[7].

Pętla tramwajowa „Ulrychów”, po przerwie związanej z koniecznością naprawy zniszczeń wojennych, funkcjonowała ponownie od 17 marca 1940 roku do rozpoczęcia Powstania Warszawskiego[8], zaś po wojnie nie została odbudowana[9].

15 maja 1951 roku ponownie poszerzono granice administracyjne Warszawy włączając do miasta posesje znajdujące się po zachodniej stronie ulicy[10].

24 listopada 1961 roku zmieniono nazwę 180-metrowego południowego odcinka ulicy Księcia Janusza od skrzyżowania z ulicą Górczewską do skrzyżowania z ulicami Batalionu Parasol[a] i Jana Olbrachta nadając mu nazwę ulica Jana Olbrachta[11]. Po skróceniu ulicy numery adresowe niższe niż 8 po stronie parzystej i niższe niż 15 po stronie nieparzystej pozostały niewykorzystane.

4 kwietnia 2020 roku oddano do użytku stację metra Księcia Janusza znajdującą się pod skrzyżowaniem z ulicą Górczewską[12].

Ważniejsze obiekty edytuj

Uwagi edytuj

  1. Ulicy Batalionu Parasol w 2012 roku nadano nazwę ulica Batalionu AK „Parasol”.

Przypisy edytuj

  1. Rozporządzenie dotyczące rozszerzenia warszawskiego okręgu miejskiego i wykonania planu dla zabudowania miasta Warszawy z dnia 8 kwietnia 1916 r., „Dziennik rozporządzeń dla Jenerał-Gubernatorstwa Warszawskiego” (29), Warszawa, 17 kwietnia 1916, s. 1-4.
  2. Spis ulic przemianowanych m.st. Warszawy. „Dziennik Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy”. nr 60, s. 6-12, 5 lipca 1921. 
  3. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 357. ISBN 83-86619-97X.
  4. Linia tramwajowa zwykła 9. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2022-12-04]. (pol.).
  5. Linia tramwajowa zwykła B. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2022-12-04]. (pol.).
  6. Linia tramwajowa zwykła 16. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2022-12-04]. (pol.).
  7. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom II. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 27. ISBN 83-907574-00.
  8. Linia tramwajowa zwykła 16. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2022-12-04]. (pol.).
  9. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom II. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 39. ISBN 83-907574-00.
  10. Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 199
  11. Uchwała nr 28 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 24 listopada 1961 r. w sprawie zmiany nazw ulicom. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”. nr 22, poz. 96, s. 1-8, 1961-11-24. 
  12. Stacje otwarte, ludzi mało. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 6 kwietnia 2020.