Ulica Psie Budy we Wrocławiu

ulica we Wrocławiu
(Przekierowano z Ulica Psie Budy)

Ulica Psie Budy – ulica we Wrocławiu, na zachód od Placu Solnego, jeden z nielicznych zachowanych do dziś zaułków w ścisłym centrum Starego Miasta. Do 1945 roku nosiła niemiecką nazwę Krull Straße[1].

ulica Psie Budy
Stare Miasto
Ilustracja
widok w kierunku pn.-zach., w oddali skrzyżowanie z ul. Ruską
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Długość

0,14 km

Przebieg
ul. Ruska
pl. Bohaterów Getta
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Psie Budy”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Psie Budy”
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Psie Budy”
Ziemia51°06′35,0″N 17°01′39,0″E/51,109722 17,027500
Hinterhäuser na mapie z 1837 (po lewej) przedstawiającej fragment Miejskiej Oławy

Równoległa do linii dawnej wewnętrznej fosy miejskiej (Czarnej Oławy; dziś przebiega po tej linii trasa W-Z) wytyczona w przestrzeni po zewnętrznej stronie pierwszych murów miejskich, między murem a fosą. Zaczynała się od Bramy Ruskiej (dziś skrzyżowanie z ul. Ruską) na północnym zachodzie, a kończyła Końskim Targiem (dzisiejsza ul. Szajnochy, dawniej Rosmarck, później Rossmarkt, będąca przedłużeniem Psich Bud) na południowym wschodzie. Pomiędzy Targiem Końskim a Psimi Budami od roku 1297 znajdował się Młyn Siedmiu Kół[2] zlokalizowany na dzisiejszym pl. Bohaterów Getta, który dziś rozdziela obie ulice.

W 1394 zaułek określany był nazwą uff dem rosmarkte undir hunthewzern; później nosił miano Hundhäuser, Unterhäuser, wreszcie Hinterhäuser (odpowiednio "Psie", "Dolne" i wreszcie "Tylne Domy"). Już od 1382 potwierdzone jest istnienie drobnej zabudowy ("psich bud") w przestrzeni pomiędzy murem a fosą, niektóre z nich stanowiły oficyny posesji przy Placu Solnym oraz przy ul. Ruskiej, gdzie znajdowały się murowane renesansowe i gotyckie budynki. Zabudowa ta początkowo znajdowała się tylko przy północno-wschodniej pierzei zaułka; przylegająca do fosy pierzeja południowo-zachodnia pojawiła się dopiero w XV wieku.

Około roku 1911 patronem ulicy został J. G. Krull; ma ona około 140 metrów długości i dziś zachowały się kamienice tylko na pierzei od strony południowo-zachodniej, tj. tej, której zabudowa pojawiła się później.

Następujące kamienice przy ulicy wpisane są do rejestru zabytków województwa dolnośląskiego:[3]

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Johann Georg Krull był żyjącym w osiemnastym wieku kupcem wrocławskim, założycielem towarzystwa opieki nad ubogimi rzemieślnikami
  2. napędzany był wodami Czarnej Oławy, która w średniowieczu odgrywała rolę wewnętrznej fosy miejskiej
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 233-234 [dostęp 2024-02-13].
  4. Śladami Eberharda Mocka [online], VisitWroclaw.eu [dostęp 2023-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-29] (pol.).
  5. Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2023-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-29].

Linki zewnętrzne

edytuj