Ulica Stefana Banacha w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Stefana Banacha – jedna z ulic warszawskiej Ochoty biegnąca od ul. Żwirki i Wigury do ul. Grójeckiej[2].

Ulica Stefana Banacha w Warszawie
Rakowiec, Stara Ochota
Ilustracja
Ulica Stefana Banacha na wysokości ul. Wolnej Wszechnicy
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

790 m[1]

Poprzednie nazwy

Opaczewska

Przebieg
światła 0 m ul. Żwirki i Wigury
170 m ul. S. Binieckiego
310 m ul. J. Nielubowicza
380 m ul. L. Pasteura
500 m ul. Wolnej Wszechnicy
520 m ul. A. Pawińskiego
630 m ul. Metrykantów
światła 790 m ←→ ul. Grójecka

↓ ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r.

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Stefana Banacha w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Stefana Banacha w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Stefana Banacha w Warszawie”
Ziemia52°12′37,9″N 20°58′56,5″E/52,210528 20,982361

Opis edytuj

Odcinek pomiędzy ul. Pasteura a ul. Grójecką był pierwotnie częścią ul. Opaczewskiej. Wygięta ku północy na zachodnim końcu i przedłużona do ul. Żwirki i Wigury ulica została oddana do użytku we wrześniu 1959. Nazwę upamiętniającą Stefana Banacha nadano w 1960.

W styczniu 1980 funkcje znajdującego się przy ulicy dworca autobusowego PKS przejął dworzec Warszawa Zachodnia[3].

Ważniejsze obiekty edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2020-11-26].
  2. Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 18.
  3. Kronika wydarzeń w Warszawie 1 I–31 III 1980. „Kronika Warszawy”. 3(43). s. 198.