Ulica Zielona w Łodzi

ulica w Łodzi

Ulica Zielona w Łodziłódzka ulica mająca niespełna 2 kilometry długości, biegnie od ul. Piotrkowskiej do ul. Legionów.

ulica Zielona
Centrum, Stare Polesie
Ilustracja
Kamienica na rogu Zielonej i Spacerowej (obecnie al. Kościuszki) w 1896 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Długość

ok. 1,9 km

Przebieg
światła 0 m ul. Piotrkowska,
ul. prez. Gabriela Narutowicza
światła 190 m ul. Zachodnia,
al. Tadeusza Kościuszki
światła 310 m ul. Wólczańska
światła 500 m ul. Gdańska
610 m ul. Mała
660 m pl. Norberta Barlickiego
światła 710 m ul. Stefana Żeromskiego
830 m ul. Lipowa
950 m ul. kpt. Stefana Pogonowskiego
1080 m ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich
światła 1230 m ul. gen. Lucjana Żeligowskiego
1510 m ul. płk. dr. Stanisława Więckowskiego
1680 m al. 1 Maja
światła 1840 m ul. Legionów
światła 1940 m ul. Legionów,
ul. Marcina Kasprzaka
Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Zielona”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Zielona”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Zielona”
Ziemia51°46′09,5″N 19°26′32,0″E/51,769306 19,442222

W 1821 roku Rajmund Rembieliński – Prezes Komisji Województwa Mazowieckiego – rozpoczął działania zmierzające do regulacji (utworzenia) osady fabrycznej. Nowa osada, nazwana Nowym Miastem, powstała w latach 1821–1823 i znajdowała się na południe od „starej” wiejskiej Łodzi, czyli gruntów Starego Miasta[1]. W 1823 roku podjęto decyzję o powiększeniu obszaru przeznaczonego pod zakłady rękodzielnicze[2]. W związku z tym w latach 1824–1828 na południe od Nowego Miasta (na terenach miejskich oraz rządowych) utworzono kolejną osadę przemysłową, przeznaczoną pod osiedlenie przede wszystkim tkaczy lnu i bawełny, którą nazwano Łódka. Wraz z parcelacją gruntów i regulacją ulicy Piotrkowskiej wyznaczono siedem jej przecznic. Jedną z wówczas wyznaczonych została ulica Zielona, choć jej pierwsza nazwa to ulica Dzielna (nazwy przecznic były jednakowe po wschodniej i zachodniej stronie ulicy Piotrkowskiej)[3].

Po 1864 roku ulica nazwana została Zieloną. W 1934 roku nazwę zmieniono na Legionów. W czasie wojny zmieniono nazwę ulicy na Schlageterstrasse[4][5], a po wojnie powrócono do nazwy ulica Zielona.

Ulica zaznaczona jest na planie Oskara Flatta.

Na całej długości ulicy znajdują się tory tramwajowe. Ulica na odcinku od ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich do ul. Legionów posiada dwie jezdnie.

Zabytki edytuj

Przypisy edytuj

  1. Rynkowska 1970 ↓, s. 6.
  2. Janik i in. 2012 ↓, s. 39.
  3. Rynkowska 1970 ↓, s. 7.
  4. Zielona. [w:] Baza: Ulice Łodzi [on-line]. wimbp.lodz.pl. [dostęp 2014-06-03].
  5. Łódzkie ulice (Internet Archive). [dostęp 2012-03-24]. (pol.).

Bibliografia edytuj