Ulrich Schrade

Polski filozof

Ulrich Schrade (ur. 21 lipca 1943 w Patrykach, zm. 15 listopada 2009 w Warszawie) – prof.[1] dr hab., filozof, teoretyk wychowania, etyk – badacz twórczości Henryka Elzenberga[2] i teoretyk myśli konserwatywnej.

Ulrich Schrade
Ilustracja
prof. dr hab. Ulrich Schrade
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1943
Patryki

Data i miejsce śmierci

15 listopada 2009
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozof
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

2004

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

1974–2009

Kierownik Zakładu Filozofii Wydziału Administracji i Nauk Społecznych
Wydział

Wydział Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej

Skarbnik Zarządu Głównego
Towarzystwo Naukowe

Polskie Towarzystwo Filozoficzne

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Brązowa Odznaka im. Janka Krasickiego

Życiorys edytuj

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Olsztynie (1961).

W latach 1961-66 studiował pod kierunkiem prof. Bolesława Kasprowicza na Wydziale Morskim WSE w Sopocie; w latach 1966-69 pracował przy budowie Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych; w latach 1969-1974 odbywał studia doktoranckie pod kierunkiem prof. Bogusława Wolniewicza na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1974 roku związany był z Politechniką Warszawską, a w szczególności z Wydziałem Administracji i Nauk Społecznych. Na tej uczelni uważany jest za współtwórcę szkoły filozofii nauki i techniki oraz teoretyka dydaktyki szkoły wyższej. Do końca życia pełnił funkcje: Kierownika Zakładu Filozofii Wydziału Administracji i Nauk Społecznych PW, Kierownika Seminarium Pedagogicznego oraz Podyplomowych Studiów Pedagogicznych w PW[3].

Był członkiem Komisji Dyscyplinarnej Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz pełnił funkcję skarbnika Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Filozoficznego.

Trzonem jego zainteresowań naukowych były problemy szeroko ujętej antropologii i aksjologii oraz pedagogiki. Był profesorem Politechniki Warszawskiej; wykładał również na Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[4].

Pochowany na cmentarzu w Klebarku Wielkim[5].

Odznaczenia edytuj

Wybrane publikacje edytuj

  • Idea humanizmu w świetle aksjologii Henryka Elzenberga, 1986.
  • Etyka. Główne systemy, 1992.
  • Nurty filozofii współczesnej, trzy wydania – 1997, 2003, 2010.
  • Międzywojenna polska myśl narodowa. Od patriotyzmu do globalizmu, 2004.
  • Dydaktyka szkoły wyższej. Wybrane problemy. (red.), 2010.

Przypisy edytuj