Unia szwedzko-norweska
Unia szwedzko-norweska, oficjalna nazwa połączonego państwa: Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii (szw. Förenade konungarikena Sverige och Norge) – istniejąca formalnie od 14 stycznia 1814 do 7 czerwca 1905 unia personalna pomiędzy Królestwem Szwecji i Królestwem Norwegii. Kraje te były połączone osobą monarchy. Pierwszym wspólnym królem Szwecji i Norwegii był Karol XIII. Jako że król rezydował w Sztokholmie, był w Norwegii reprezentowany przez wicekróla, którym zostawał zawsze następca obydwu tronów (urząd istniał w latach 1814–1891).
| 1814–1905 | |||||
| |||||
| |||||
| Język urzędowy | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Ustrój polityczny | |||||
| Typ państwa | |||||
| Pierwszy król | |||||
| Ostatni król | |||||
| Powierzchnia • całkowita |
| ||||
| Liczba ludności (1905) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||||
| Waluta |
Riksdaler (Szwecja) | ||||
| Traktat kiloński Wybór Karola XIII na króla Norwegii |
|||||
| Data likwidacji | |||||
.svg)
Szwecja i Norwegia były już wcześniej w uniach personalnych, np. w unii kalmarskiej. Po jej rozpadzie Norwegia stała się częścią Danii.
Norwegia nie od razu zgodziła się z postanowieniami traktatu kilońskiego i wybrała własnego króla – Chrystiana Fryderyka, ogłaszając przy tym powstanie suwerennego Królestwa Norwegii. Szwecja zajęła jednak kraj i doprowadziła tym samym do zawarcia unii.
Akt unii edytuj
Akt unii wszedł w życie w obu krajach w różnych terminach. W Norwegii był częścią prawa konstytucyjnego Rigsakten, a w Szwecji – serią przywilejów będących ponad regularnym prawem, zwaną Riksakten. Kongres wiedeński nie miał zdania w sprawie unii szwedzko-norweskiej.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Independence and union with Sweden in 1814 [online], www.royalcourt.no [dostęp 2023-12-10] (ang.).
- ↑ W tym 5 260 000 w Szwecji i 2 300 000 w Norwegii.