Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich
Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich (PBŚ) – największa i najstarsza państwowa uczelnia w Bydgoszczy.
![]() Napis Politechnika Bydgoska na terenie kampusu | |
Data założenia |
1 września 1951[1] |
---|---|
Typ |
publiczna |
Patron | |
Państwo | |
Województwo | |
Adres |
al. prof. S. Kaliskiego 7 |
Liczba pracowników • naukowych |
1300 |
Liczba studentów |
5 366[3] (12.2023) |
Rektor |
prof. dr hab. inż. |
Położenie na mapie Bydgoszczy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |

Politechnika Bydgoska jest najstarszą publiczną uczelnią bydgoską, której geneza sięga 1951 (nie licząc półakademickiej Akademii Rolniczej istniejącej w Bydgoszczy w latach 1920–1923). Uczelnia czterokrotnie zmieniała swój charakter, strukturę organizacyjną oraz nazwę:
- lata 1951–1964: Wieczorowa Szkoła Inżynierska z dwoma wydziałami – Mechanicznym i Chemicznym;
- lata 1964–1974: Wyższa Szkoła Inżynierska realizująca kształcenie na czterech wydziałach technicznych w systemie dziennym, wieczorowym i zaocznym;
- lata 1974–2006: Akademia Techniczno-Rolnicza, po połączeniu WSI z bydgoską Filią Akademii Rolniczej w Poznaniu;
- lata 2006–2021: Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy;
- od 1 września 2021: Politechnika Bydgoska[4].
Charakterystyka
edytujPolitechnika Bydgoska to uczelnia o dziewięciu wydziałach. Sześć wydziałów PBŚ posiada uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora, a 4 spośród nich także do nadawania stopnia doktora habilitowanego z możliwością przeprowadzania postępowania o nadanie tytułu naukowego profesora (wydziały: Inżynierii Mechanicznej, Rolnictwa i Biotechnologii, Hodowli i Biologii Zwierząt oraz Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska). Specyfiką uczelni jest nacisk na realizację prac badawczych w zakresie techniki i przyrody we współpracy z uczelniami krajowymi i zagranicznymi. Uczelnia współpracuje z miejscowymi przedsiębiorstwami oraz jest udziałowcem Bydgoskiego Parku Przemysłowego. Każdego roku jest organizatorem kilkudziesięciu konferencji naukowych. Proces dydaktyczny realizowany jest na studiach inżynierskich, magisterskich, podyplomowych i doktoranckich[5].
W 2022 uczelnia kształciła ok. 5 tys. studentów na 34 kierunkach[6], 90 specjalnościach. Mury uczelni opuściło ponad 70 tys. absolwentów. Absolwentami uczelni są m.in. projektant stadionu olimpijskiego w Sydney mgr inż. Edmund Obiała oraz kryptolog prof. Józef Pieprzyk. W ogólnopolskich rankingach uczelni wyższych w latach 2004–2010 UTP plasował się najwyżej z publicznych uczelni bydgoskich.
Politechnika Bydgoska prowadzi także inicjatywy ukierunkowane na lokalną społeczność, m.in. Bydgoski Festiwal Nauki, Uniwersytet Trzeciego Wieku, Politechnika Bydgoska Młodego Odkrywcy oraz liczne imprezy plenerowe: Akademicki Jarmark Bożonarodzeniowy, Akademicki Jarmark Wielkanocny.
Historia
edytujWieczorowa Szkoła Inżynierska 1951–1964
edytujPomysł zorganizowania Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy zrodził się w Oddziale Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich w Bydgoszczy. Projekt ten znalazł ogromne poparcie zarówno ówczesnych władz politycznych i administracyjnych, dostrzegających potrzebę kształcenia kadry kierowniczej dla rozwijającego się przemysłu, jak i społeczeństwa regionu, w którym brakowało dotychczas szkoły wyższej o profilu technicznym. Na mocy uchwały Prezydium Rządu z 23 czerwca 1951 powołano Wieczorową Szkołę Inżynierską, natomiast formalnie nastąpiło to 10 stycznia 1952[5].
Na początku istnienia szkoła obejmowała dwa wydziały[5]:
- Mechaniczny, z siedzibą w Bydgoszczy, w budynku Technikum Mechanicznego;
- Chemiczny, w którego skład wchodziły dwa oddziały: Oddział A w Mątwach koło Inowrocławia przy Zakładach Sodowych oraz B w Bydgoszczy-Łęgnowie przy Zakładach Chemicznych „ERG”.
Kadra naukowa uczelni początkowo wywodziła się spośród pracowników przemysłu, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Technikum Mechaniczno-Elektrycznego w Bydgoszczy. Pierwszym rektorem Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy został doc. dr Ernest Pischinger – chemik, pracownik UMK, a dziekanem Wydziału Mechanicznego – inż. Jan Kudelski, przewodniczący Oddziału Wojewódzkiego Naczelnej Organizacji Technicznej w Bydgoszczy. Pierwszymi dziekanami Wydziału Chemicznego byli: dr inż. Stefan Jajte (Oddziału w Mątwach), a oddziału bydgoskiego – w latach 1951–1953 mgr inż. Jerzy Olszewski, ówczesny dyrektor techniczny Zakładów Chemicznych „ERG” w Bydgoszczy, późniejszy minister przemysłu chemicznego[5].
Początkowo rektorat i Wydział Mechaniczny mieściły się przy ul. Zygmunta Augusta 20. W drugim roku działalności uczelnia otrzymała do dyspozycji pomieszczenia w budynku przy ul. Kordeckiego 20. Część zajęć odbywała się także w budynku Zespołu Szkół Mechanicznych przy ul. Św. Trójcy oraz w zakładach przemysłowych[7]. W 1954 na potrzeby naukowo-dydaktyczne uczelni przekazano cały budynek przy ul. Kordeckiego 20[5].
Działalność WSI w latach 50. napotykała na duże trudności. W 1957 zawiesił swoją działalność Wydział Chemiczny. W 1959 podjęto starania o przekształcenie szkoły w Wyższą Szkołę Inżynierską, przeznaczając na jej rzecz obszar przy ul. Kordeckiego 18–20, ul. Św. Trójcy i Kruszwickiej. Na tym terenie do 1982 wybudowano halę warsztatową, budynek audytoryjny i dom mieszkalny dla potrzeb kadry naukowej[5]. W kwietniu 1961 powołano Wydział Telekomunikacji na mocy porozumienia z ministerstwem łączności. 1 lutego 1962 rozpoczęło na nim studia pierwszych 104 pracowników resortu łączności, pochodzących ze wszystkich rejonów Polski. Dziekanem Wydziału został jego organizator mgr inż. Tadeusz Wysocki[5].
Wyższa Szkoła Inżynierska 1964–1974
edytuj12 września 1964 na mocy rozporządzenia Rady Ministrów uczelnia została przekształcona w Wyższą Szkołę Inżynierską z uprawnieniami do prowadzenia nauczania inżynierskiego w trybie studiów dziennych i studiów dla pracujących (wieczorowych i zaocznych)[5].
W 1964 powołano Wydział Telekomunikacji i Elektrotechniki (na bazie Wydziału Telekomunikacji), a w 1965 Wydział Ogólnotechniczny, na którym funkcjonowały 2 kierunki studiów: mechaniczny i elektryczny. Na studiach zaocznych i wieczorowych były 4 kierunki studiów: mechanika, chemia, elektrotechnika i budownictwo[8]. W maju 1966 reaktywowano Wydział Technologii Chemicznej, ulokowany w budynku przy ul. Seminaryjnej, który od 1973 uzyskał uprawnienia do naboru studentów na dzienne studia magisterskie. Podobną drogę rozwoju przeszedł powołany w 1967 Wydział Budownictwa Lądowego; otwarto na nim 2 kierunki studiów: budownictwa miejskiego i przemysłowego oraz budowy dróg i ulic. W 1968 otrzymał on na swoje potrzeby budynek przy ul Grodzkiej[5].
Ustawa o szkolnictwie wyższym z 1968 zrównała pod względem praw i obowiązków Wyższe Szkoły Inżynierskie ze szkołami akademickimi, na czym zyskała bydgoska uczelnia. W latach 1971–1974 uzyskała ona prawo prowadzenia jednolitych studiów magisterskich na kierunkach: budownictwo lądowe, technologia mechaniczna, telekomunikacja, technologia chemiczna i elektrotechnika[8].
Konsekwencją rozwoju uczelni był wzrost liczby studentów i pracowników. O ile w 1961 w WSI kształciło się ogółem 315 studentów, to w 1966 liczba studiujących wynosiła 1836, a w 1971 – 3456 osób. W 1971 w WSI zatrudnionych było ogółem 472 pracowników, w tym 163 nauczycieli akademickich. 18 listopada 1968 Wyższej Szkole Inżynierskiej w Bydgoszczy nadano imię Jana i Jędrzeja Śniadeckich[5].
W 1966 ukończono prace projektowe, zakładające rozbudowę uczelni na terenie dzielnicy Błonie między ulicami: Szubińską, Koszarową, Wysoką i Seminaryjną. Ostatecznie w tym rejonie wybudowano tylko dwa domy studenckie, gdyż od 1969 toczyła się dyskusja dotycząca lokalizacji bydgoskiego Ośrodka Szkół Wyższych. W jej wyniku, w 1972 wybrano i zatwierdzono do realizacji wariant budowy ośrodka na obszarze 120 ha w obrębie nowej bydgoskiej dzielnicy Fordon[5].
Równolegle z rozwojem studiów technicznych, w połowie lat 60. utworzono w Bydgoszczy filię Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Opierała się ona m.in. na dorobku Instytutów Rolniczych, istniejących w Bydgoszczy od 1906. Pozycja naukowa filii powoli wzrastała; decydowała o tym przede wszystkim spora liczba samodzielnych pracowników nauki i ich zaangażowanie w problematykę naukowo-badawczą[8]. W 1972, na marginesie rozwoju WSI, nastąpiło przekształcenie Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu w Akademię Rolniczą, a jednocześnie filia tej uczelni w Bydgoszczy uzyskała status samodzielnej jednostki organizacyjnej jako Zamiejscowy Wydział Rolniczy z Oddziałem Zootechnicznym. Funkcję pierwszego dziekana wydziału powierzono doc. dr hab. Wojciechowi Cieśli. Jednostki organizacyjne tej uczelni mieściły się w obiektach zlokalizowanych przy ulicach: Bernardyńskiej 6, Mazowieckiej 28, Hetmańskiej 28 oraz w Osielsku[5].
W 1974 rektor WSI prof. Stanisław Kielan zainicjował połączenie Wyższej Szkoły Inżynierskiej oraz bydgoskiej Filii Akademii Rolniczej w Poznaniu w jedną uczelnię. WSI miała wówczas 4 wydziały i zatrudniała 284 nauczycieli akademickich, w tym 29 samodzielnych pracowników nauki, zaś Filia Akademii Rolniczej w Poznaniu z siedzibą w Bydgoszczy, obejmująca Wydział Rolniczy z Oddziałem Zootechnicznym, zatrudniała 80 nauczycieli akademickich, w tym 17 samodzielnych pracowników nauki[5].
Akademia Techniczno-Rolnicza 1974–2006
edytujPołączenie Wyższej Szkoły Inżynierskiej oraz bydgoskiej Filii Akademii Rolniczej nastąpiło w sierpniu 1974. Nowa uczelnia zyskała nazwę Akademii Techniczno-Rolniczej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Rektorem ATR został doc. dr hab. Jerzy Roszak, który uprzednio był dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej[5].
Równocześnie z utworzeniem ATR rozpoczęto budowę ośrodka szkół wyższych w Nowym Fordonie. 19 lipca 1974 odbyło się uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego. Zakładano, że budowa zostanie zrealizowana w trzech etapach. W pierwszym miały powstać obiekty, w których planowano lokalizację Wydziału Telekomunikacji i Elektrotechniki, Wydziału Budownictwa Lądowego i Zespołów Międzywydziałowych, a także dwa domy studenckie, stołówkę na 1200 miejsc oraz Hotel Asystencki. Jednymi z projektantów obiektów byli: Zdzisław Kostrzewa (gen. projektant), współpracownicy Rafał Kostrzewa, Andrzej Modrzejowski.[4]
W 1977 oddano do użytku pierwszy obiekt – Dom Studencki F1 na 640 miejsc oraz kilka budynków uczelnianych, z przeznaczeniem dla Wydziału Telekomunikacji i Elektrotechniki. 10 października 1977 na terenie nowych obiektów ATR odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 1977/1978.
Pogarszająca się sytuacja gospodarcza Polski powodowała osłabnięcie tempa budowy kolejnych obiektów. Do 1981 oddano do użytku kilka następnych budynków w stanie surowym, w których znalazła miejsce m.in. Biblioteka Główna, wzniesiono Dom Studencki F2 i stołówkę akademicką. W latach 1977–1980 rozbudowano również zaplecze naukowo-dydaktyczne w Osielsku dla kierunku mechanizacja rolnictwa[5].
W latach 1975–1984 Akademia Techniczno-Rolnicza posiadała strukturę składającą się z instytutów spełniających funkcję wydziałów[5]:
- Budownictwa Lądowego,
- Rolniczego,
- Telekomunikacji i Elektrotechniki,
- Technologii i Inżynierii Chemicznej,
- Technologii i Eksploatacji Maszyn,
- Zootechnicznego,
oraz siedem jednostek międzywydziałowych.
Liczba studentów wzrosła w tym okresie do 7 tys., a liczba nauczycieli akademickich przekraczała 600 osób, w tym 162 doktorów, docentów i profesorów. W 1975 Wydział Rolniczy jako pierwszy na uczelni uzyskał uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora. W 1978 podobne uprawnienia uzyskał Wydział Zootechniczny. W 1977 powstał pierwszy zamiejscowy punkt konsultacyjny ATR we Włocławku[5].
Niezwykle trudne dla uczelni były lata 80. XX w. Okresowo wstrzymano rekrutację na niektóre kierunki wydziałów: Budownictwa, Mechanicznego i Rolniczego, co spowodowało w 1986 spadek liczby studentów do 2,9 tys., a nauczycieli akademickich do 533. W 1984 przywrócono uczelni strukturę wydziałową, zaś w tym samym roku Wydział Rolniczy uzyskał jako pierwszy uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego[5]. W 1987 zorganizowano przy ATR pierwsze Krajowe Sympozjum Telekomunikacji, które w ciągu kolejnych lat znacznie się rozwinęły gromadząc corocznie kilkuset specjalistów w branży telekomunikacyjnej.
Zła sytuacja ekonomiczna kraju w latach 80. spowodowała wstrzymanie budowy dalszych zaplanowanych obiektów uczelni. W związku z tym wprowadzono korekty w zagospodarowaniu obiektów istniejących. W połowie lat 80. rozpoczęła się dyslokacja niektórych wydziałów do obiektów w Fordonie, m.in. Mechanicznego i Rolniczego. Proces ten kontynuowano w latach 90. W 1992 rozpoczęto przenosiny Wydziału Budownictwa z budynku przy ul. Grodzkiej, a w 1998 po ukończeniu hali technologicznej, zakończono przenosiny Wydziału Mechanicznego z budynku przy ul. Kordeckiego. W pierwszej połowie lat 90. w ośrodku ATR w Fordonie mieściły się trzy wydziały, dwa instytuty międzywydziałowe, Studium Języków Obcych oraz Biblioteka Główna[5]. W 1992 z Osielska do Fordonu została przeniesiona Katedra Maszyn Rolniczych i Pojazdów, a w 1994 dawny Wydział Budownictwa zmienił nazwę na Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska[5].
W latach 90. XX w. znacznie wzrosła liczba kierunków studiów, a poszczególne wydziały uzyskiwały prawa doktoryzowania (1993 – Wydział Mechaniczny, 1998 – Wydział Telekomunikacji i Elektrotechniki, 1999 – Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, 2003 – Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej) lub nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego (1998 – Wydział Zootechniczny, 2002 – Wydział Mechaniczny). Od 1996 na uczelni funkcjonowało także studium doktoranckie (Wydział Rolniczy) W 2000 liczba kierunków studiów wynosiła 14, specjalności 37, a kierunków dyplomowania 57[5].
W efekcie tych działań, od 1991 do 2000 nastąpił trzykrotny wzrost liczby studentów z 3,3 do 10,0 tys., a nauczycieli akademickich z 526 do 677. Liczba profesorów i doktorów habilitowanych wzrosła z 84 w 1991 do 107 w 1996. W 1996 odbyła się pierwsza w dziejach uczelni uroczystość nadania doktora honoris causa, którą otrzymał prof. dr hab. Stanisław Grabarczyk[5].
Od 1998 wzrosła inwestycyjna aktywność uczelni. W tym roku oddano halę technologiczną, która znacznie wzbogaciła bazę laboratoryjno-dydaktyczną, szczególnie Wydziału Mechanicznego. Natomiast w 2001 uczelnia wzbogaciła się o kompleks dydaktyczny w Fordonie, obejmujący salę audytoryjną na 550 miejsc oraz 4 sale dydaktyczne. Kolejna duża inwestycja, to finansowane z udziałem funduszy unijnych Regionalne Centrum Innowacyjności.
Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy 2006–2021
edytujW 2005 Senat uczelni podjął uchwałę w sprawie przekształcenia ATR w Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. 15 października 2006 Sejm przyjął ustawę o nadaniu nowych nazw niektórym publicznym uczelniom akademickim. 30 października 2006 prezydent Lech Kaczyński w auli ATR uroczyście podpisał tę ustawę. Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw z 2006 nr 202, poz. 1483 z dnia 8 listopada 2006[9].
W 2007 otwarto Regionalne Centrum Innowacyjności – kompleks jednostek informacyjnych i szkoleniowych, pełniących funkcję ośrodka pośredniczącego między sferą badawczą a przedsiębiorstwami. Realizacja drugiego etapu RCI trwała do 2013 i objęłą powstanie 28 nowoczesnych laboratoriów badawczych w ramach struktur wszystkich wydziałów uczelni. W tym samym roku otwarto Wydział Zarządzania, a w kolejnych latach uczelnia wzbogaciła ofertę edukacyjną o architekturę i urbanistykę oraz inżynierię biomedyczną realizowaną we współpracy z Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy.
Według Webometrycznego Rankingu Uniwersytetów Świata ze stycznia 2015, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w istnieniu w sieci Web, uczelnia zajmuje 16. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 2412. pośród wszystkich typów uczelni[10].
W nocy z 14 na 15 października 2015 w czasie tradycyjnych otrzęsin na uczelni zginęły dwie studentki w wieku 20 i 24 lat oraz 19-letni student, którzy zostali stratowani przez tłum[11].
W początku 2019 uczelnia uzyskała pozwolenie na budowę nowego, trzykondygnacyjnego, podpiwniczonego budynku dydaktyczno-administracyjnego o geometrycznej, nowoczesnej bryle z elewacją ze szkła i gładkich płyt betonowych. Obiekt o powierzchni użytkowej ponad 4,5 tys. m² powstanie na planie litery C przy głównej arterii wjazdowej z Kaliskiego na teren uniwersytecki, bezpośrednio za Auditorium Novum, z którym będzie połączony łącznikiem. Gmach składać się będzie z dwóch segmentów. Część A, z pomieszczeniami dydaktyczno-laboratoryjnymi, będzie można dowolnie aranżować, a w części B zaplanowano arenową salę audytoryjną na 520–600 osób, z możliwością podziału na dwie lub cztery niezależne, mniejsze sale[12]. W podziemiach znajdą się magazyny oraz pomieszczenia techniczne. Przetarg na realizację obiektu rozpisano w kwietniu 2020, w październiku 2020 podpisano umowę na realizację z wykonawcą (Budimex), kamień węgielny wmurowano 22 stycznia 2021, a oddanie do użytku przewidywane jest między czerwcem a wrześniem 2022. Koszt realizacji inwestycji wynosi niespełna 37 mln zł[13][14][15][16].
29 kwietnia 2021 podpisano umowę z firmą Budimex, przewidującą zaprojektowanie w 2021 i budowę do 2023 na pozyskanych od miasta gruntach u zbiegu ulic Akademickiej i Kaliskiego[17] Akademickiego Centrum Sportu. Nowy budynek dysponował będzie wielofunkcyjnymi boiskami do koszykówki, siatkówki, piłki ręcznej czy badmintona oraz ścianką wspinaczkową. Na drugiej kondygnacji zlokalizowane będą siłownie, sala cardio oraz strefa sauny. W obiekcie funkcjonować będą również sale do fitnessu, tańca, aerobiku, baletu czy rehabilitacji ruchowej. Koszt realizacji inwestycji to ponad 20 mln zł[18][19]. Kamień węgielny pod budowę wmurowano 8 kwietnia 2022[20].
Politechnika Bydgoska – od 2021
edytujW lutym 2021 wśród kadry dydaktycznej uczelni przeprowadzono referendum ws. przekształcenia jej w Politechnikę Bydgoską im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich[21]; koncepcję tę poparła zdecydowana większość głosujących[22] (83,2 proc. przy frekwencji 75 proc. wśród nauczycieli akademickich i 60 proc. wśród pozostałych pracowników uczelni). 26 lutego 2021 minister edukacji i nauki zaakceptował wniosek i skierował go na drogę ustawową[23]. 6 kwietnia 2021 projekt odpowiedniej ustawy przyjął Komitet Stały Rady Ministrów[24], a 28 kwietnia 2021 Rada Ministrów[25]. Odpowiednia ustawa została przyjęta przez Sejm 20 maja 2021[26] i podpisana przez Prezydenta RP 24 czerwca 2021[27]. 9 stycznia 2023 otwarto Dziekanat Centralny, który przejął obsługę słuchaczy z dotychczasowych dziekanatów[28]. 28 października 2023 Politechnika Bydgoska otrzymała zgodę na utworzenie kierunku lekarskiego[29], w tym celu wyrażono zgodę o przejęciu przez uczelnię Wielospecjalistycznego Szpitala Miejskiego należącego dotychczas do miasta Bydgoszcz[30]. 1 grudnia 2023 nastąpiło uroczyste otwarcie nowej jednostki w strukturze Uczelni - Wydziały Medycznego PBŚ[31]. 24 kwietnia 2024 Rada Miasta Bydgoszczy wyraziła zgodę na przekazanie uczelni Wielospecjalistycznego Szpitala Miejskiego im. dr. Emila Warmińskiego w Bydgoszczy, przejęcie ma odbyć się na przełomie II i III kwartału 2024[32][33].
Władze uczelni
edytujW kadencji 2020–2024[34]:
Stanowisko | Imię i nazwisko |
---|---|
Rektor | prof. dr hab. inż. Marek Adamski |
Prorektor ds. kształcenia i spraw studenckich | dr hab. inż. Małgorzata Gotowska |
Prorektor ds. nauki i ewaluacji | dr hab. inż. Łukasz Skowroński |
Prorektor ds. rozwoju | dr hab. inż. Szymon Różański |
Poczet rektorów
edytujNa podstawie[35]:
- prof. dr Ernest Pischinger (1951–1967)
- prof. dr hab. Józef Słomiński (1967–1971)
- prof. Stanisław Kielan (1971–1974)
- prof. dr hab. inż. Jerzy Roszak (1974–1981)
- prof. dr hab. inż. Stanisław Grabarczyk (1981–1982)
- prof. dr inż. Józef Sałaciński (1982–1984)
- prof. dr hab. inż. Wojciech Cieśla (1984–1990)
- prof. dr hab. inż. Józef Szala (1990–1993)
- prof. dr hab. Jerzy Pączkowski (1993–1996)
- prof. dr hab. inż. Janusz Sempruch (1996–2002)
- prof. dr hab. inż. Zbigniew Skinder (2002–2008)
- prof. dr hab. inż. Antoni Bukaluk (2008–2016)
- prof. dr hab. inż. Tomasz Topoliński (2016–2020)
- prof. dr hab. inż. Marek Adamski (od 2020)
Doktorzy honoris causa
edytujDoktorzy honoris causa UTP[36]:
- prof. dr hab. inż. Stanisław Grabarczyk (1996)
- prof. dr hab. inż. Andrzej Dubas (2001)
- prof. dr hab. Janusz Zaluska (2005)
- prof. dr hab. Andrzej Faruga (2005)
- prof. zw. dr hab. Jan Harasymowicz (2007)
- prof. zw. dr hab. Bolesław Wojciechowicz (2007)
- prof. dr inż. Jerzy Sypniewski (2008)
- prof. dr hab. Wojciech Budzyński (2008)
- prof. dr hab. inż. Józef Szala (2009)
- prof. dr hab. Marian Różycki (2010)
- prof. Gerhard Ertl (2011)
- prof. dr hab. Jerzy Ziółko (2013)
- mgr Tomasz Zaboklicki (2015)
- prof. dr hab. Stanisław Kalembasa (2018)
- prof. dr hab. Andrzej Rutkowski (2019)
- mgr Marek Małecki (2019)
- prof. dr. hab. inż. Ryszard Tadeusiewicz (2020)
Wydziały i kierunki
edytujW chwili obecnej Politechnika Bydgoska posiada 9 wydziałów:
- Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
- Hodowli i Biologii Zwierząt
- Inspekcja weterynaryjna
- Bezpieczeństwo produktów zwierzęcych
- Zoofizjoterapia
- Zootechnika
- Inżynierii Mechanicznej
- Inżynieria biomedyczna
- Inżynieria odnawialnych źródeł energii
- Mechanika i budowa maszyn
- Mechatronika
- Transport
- Wzornictwo
- Przetwórstwo tworzyw sztucznych – studia dualne
- Rolnictwa i Biotechnologii
- Sztuk Projektowych
- Architektura wnętrz
- Komunikacja wizualna
- Wzornictwo
- Technologii i Inżynierii Chemicznej
- Analityka chemiczna i spożywcza
- Inżynieria materiałowa
- Technologia chemiczna
- Technologia żywności i żywienie człowieka
- Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki
- Elektronika i telekomunikacja
- Elektrotechnika
- Energetyka
- Informatyka stosowana
- Teleinformatyka
- Zarządzania
- Finanse i rachunkowość
- Zarządzanie
- Zarządzanie i inżynieria produkcji
- Medyczny
Baza lokalowa
edytujNiektóre budynki w gestii uczelni, obecnie i w minionym okresie:
Obiekt | Rok wzniesienia budynku | Lata użytkowania przez UTP | Uwagi | Zdjęcie |
---|---|---|---|---|
al. Prof. S. Kaliskiego 7 | 1977 | od 1977 | Siedziba Rektoratu, Siedziba Wydziałów: Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki, Inżynierii Mechanicznej, Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, mieści także jednostki Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii, Instytut Matematyki i Fizyki, Studium Języków Obcych oraz Bibliotekę Główną | |
al. Prof. S. Kaliskiego 7 | 2001 | od 2001 | Auditorium Novum; mieści salę audytoryjną na 550 miejsc oraz pomieszczenia dydaktyczne | |
al. Prof. S. Kaliskiego 7 | 2007 | od 2007 | Regionalne Centrum Innowacyjności | |
ul. Kordeckiego 20 | 1902 | 1952–2019 | W latach 1952–2019 mieścił się tu Wydział Rolnictwa i Biotechnologii, Wydział Hodowli i Biologii Zwierząt, Studium Wychowania Fizycznego. W 2017 uzgodniono sprzedaż obiektu samorządowi wojewódzkiemu[37], który jednak wycofał się z tej transakcji[38]. W czerwcu 2020 obiekt przejęło Wojsko Polskie[39]. | |
ul. Św. Trójcy 37 | 1911 | 1952–1953 | Odbywały się w nim zajęcia studentów Wydziału Mechanicznego w początkowym okresie istnienia uczelni | |
ul. Seminaryjna 3 | 1907 | od 1966 | Siedziba Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej | |
ul. Bernardyńska 6/8 | 1872 | od 1967 | Siedziba Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii, mieści także jednostki Wydziału Hodowli i Biologii Zwierząt | |
ul. Mazowiecka 28 | od 1968 | Siedziba Wydziału Hodowli i Biologii Zwierząt | ||
ul. Grodzka 18–22 | 1858 | 1968–2007 | Przez kilkadziesiąt lat mieściła się w nim siedziba Wydziału Budownictwa. | |
ul. Fordońska 430 | siedziba Wydział Zarządzania |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 1952 r. w sprawie utworzenia Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy (Dz.U. z 1952 r. nr 3, poz. 21).
- ↑ http://www.perspektywy.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=8&Itemid=24&uczelniaId=91 dostęp 2011-07-14.
- ↑ Szkolnictwo wyższe w roku akademickim 2023/2024 [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2024-07-01] .
- ↑ a b Był UTP, a teraz będzie PBŚ. Dlaczego taka nazwa Politechniki Bydgoskiej?
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Historia szkolnictwa wyższego w Bydgoszczy. Praca zbiorowa pod red. Zygmunta Mackiewicza. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-917322-7-4.
- ↑ Grażyna Rakowicz , Rzecznik PBŚ: - Im wyższe oceny, tym lepszy rozwój uczelni, Express Bydgoski, 12 sierpnia 2022, s. 2 .
- ↑ M.in. w. Pomorskich Zakładach Budowy Maszyn, Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego, Zjednoczonych Zakładach Rowerowych, Zakładach Chemicznych „ERG” i Zakładach Sodowych w Mątwach k. Inowrocławia.
- ↑ a b c Bednarski Henryk: Szkolnictwo wyższe i środowisko naukowe, [w:] Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945–1980, praca zbiorowa pod red. Stanisława Michalskiego. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988, s. 215–224.
- ↑ (treść ogłoszonej ustawy (Dz.U. z 2006 r. nr 202, poz. 1483)).
- ↑ Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC.
- ↑ Sprawa byłego prorektora UTP w Bydgoszczy wraca na wokandę.
- ↑ UTP rozpoczyna budowę. Takiego gmachu nie ma jeszcze żadna uczelnia.
- ↑ UTP rozbudowuje kampus. Szuka wykonawcy nowoczesnego budynku.
- ↑ UTP rozbudowuje swój kampus w Fordonie.
- ↑ UTP podpisało umowę na wzniesienie nowego budynku dydaktycznego. Prace ruszą jeszcze w tym miesiącu.
- ↑ Kampus UTP w Fordonie szybko urośnie. Nowy budynek z aulą dla 600 osób.
- ↑ Nowe inwestycje w Bydgoszczy. Politechnika ma działki. Akademia Muzyczna z umową na kampus.
- ↑ Akademickie Centrum Sportu powstanie w Fordonie. Budimex podpisał umowę z UTP.
- ↑ Umowa podpisana. Na UTP powstanie Akademickie Centrum Sportu.
- ↑ Politechnika Bydgoska nie zatrzymuje się. Teraz buduje Akademickie Centrum Sportu.
- ↑ Politechnika Bydgoska? Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy rozpoczął referendum.
- ↑ Politechnika Bydgoska zamiast UTP. Tego chce większość pracowników uczelni.
- ↑ Będzie Politechnika Bydgoska. Minister Czarnek składa projekt ustawy.
- ↑ Politechnika Bydgoska coraz bliżej. Projekt ustawy przyjęty przez Komitet Stały Rady Ministrów.
- ↑ Politechnika Bydgoska. Rząd przyjmuje projekt ustawy w sprawie przekształcenia UTP.
- ↑ Politechnika Bydgoska staje się faktem. Niemal jednogłośna decyzja Sejmu.
- ↑ Politechnika Bydgoska powołana. Jest podpis prezydenta Andrzeja Dudy.
- ↑ Politechnika Bydgoska wprowadza nowość. Centrum obsługi studenta. "Panie z dziekanatów" w jednym miejscu
- ↑ Wojciech Borakiewicz , Politechnika Bydgoska z kierunkiem lekarskim. Jest zgoda ministerstwa. 60 miejsc na pierwszym roku [online], Bydgoszcz Informuje, 28 października 2023 [dostęp 2023-11-04] (pol.).
- ↑ Szpital Miejski w Bydgoszczy zmieni właściciela [online], PolitykaZdrowotna.com, 26 kwietnia 2023 [dostęp 2023-11-04] (pol.).
- ↑ Wydział Medyczny Politechniki Bydgoskiej stał się faktem [online], wm.pbs.edu.pl [dostęp 2023-12-30] (pol.).
- ↑ Wojciech Borakiewicz , Kierunek lekarski na Politechnice Bydgoskiej. Radni przekazali uczelni szpital na Kapuściskach [online], Bydgoszcz Informuje, 24 kwietnia 2024 [dostęp 2024-05-05] (pol.).
- ↑ Radni zdecydowali. Szpital Miejski dla Politechniki [online], www.bydgoszcz.pl [dostęp 2024-05-05] (pol.).
- ↑ PBŚ – Władze rektorskie. [dostęp 2023-07-27].
- ↑ PBŚ – Rektorzy w historii. [dostęp 2023-07-27].
- ↑ Doktorzy Honoris Causa [online], Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy [dostęp 2020-03-27] .
- ↑ UTP sprzedaje budynki w centrum. 16 milionów od władz województwa.
- ↑ Adam Pakieła Marszałek jednak nie kupi budynków UTP przy Kordeckiego.
- ↑ UTP sprzedało budynek przy ul. Kordeckiego. Teraz rządzi tam wojsko.
Bibliografia
edytuj- Bednarski Henryk. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe (1959–1979). Studium historyczno-socjologiczne. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria F, nr 12. Bydgoszcz 1979. ISBN 83-917322-7-4.
- Bednarski Henryk: Szkolnictwo wyższe i środowisko naukowe, [w:] Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945–1980. Praca zbiorowa pod red. Stanisława Michalskiego. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988, s. 215–224
- Historia szkolnictwa wyższego w Bydgoszczy. Praca zbiorowa pod red. Zygmunta Mackiewicza. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-917322-7-4.
- Krystyna Kwaśniewska , Naukowcy Bydgoszczy – słownik biograficzny 1997, Mieczysław Rak, wyd. 2, Bydgoszcz: Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, 1997, s. 357–381, ISBN 83-85860-48-7, OCLC 802102178 .
- Rulka Janusz: Szkolnictwo wyższe w Bydgoszczy, [w:] Bydgoszcz w latach 1920–1970. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Popularnonaukowe nr 6. Bydgoszcz 1972
- Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).