Uniwersytet w Orleanie

Uniwersytet w Orleanie
*Université d’Orléans*
University of Orleans
Data założenia	27 stycznia 1306
Państwo	Francja
Adres	Orlean
Liczba studentów	15 145
Rektor	Gérald Guillaumet
	Położenie na mapie Francji Uniwersytet w Orleanie
	47°51′02,39″N 1°56′02,31″E/47,850664 1,933975
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Uniwersytet w Orleanie (fr. Université d’Orléans) – francuski uniwersytet, jedna z najstarszych uczelni wyższych we Francji. Kampus uniwersytecki jest usytuowany w Orléans-la-Source, kilka kilometrów na południe od centrum Orleanu.

Historia

Uniwersytet w Orleanie, Wielki Hol

W 1235 roku Orlean uzyskał pozwolenie papieża Grzegorza IX na nauczanie prawa rzymskiego. Uniwersytet został utworzony 27 stycznia 1306 roku przez papieża Klemensa V, stając się czwartym uniwersytetem we Francji – wcześniej zostały już założone uniwersytety w Paryżu, Tuluzie i Montpellier. Uniwersytet znany był głównie z nauczania prawa cywilnego. W XVIII wieku nastąpił upadek uniwersytetu, który został zamknięty w roku 1793.

Początkowo usytuowany wokół kolegiaty Saint-Pierre-le-Puellier, w momencie odnowienia w 1960 roku został przeniesiony do Orléans-la-Source, kilka kilometrów na południe od Loary, gdzie posiada prawie 400 hektarów powierzchni do swojej dyspozycji.

Uniwersytet w Orleanie stopniowo powiększał się o wydziały: nauk ścisłych (1961), prawa (1968), nauk humanistycznych (1969), sportu (1992), Uniwersytecki Instytut Technologiczny w Orleanie (1967), w Bourges (1968), w Chatearoux (1992) i w Chartres (1996), Uniwersytet Czasu Wolnego (1997) i dwie szkoły inżynierskie (ESEM w 1982 r. i ESPEO w 1992 r.), które w 2003 r. zostały połączone w Ecole Polytechnique d’Orléans

Uniwersytet jest częścią Pôle Universitaire Centre Val de Loire

Słynni wykładowcy

Św. Iwo z Bretanii

Pothier, rzeźba w Izbie Reprezentantów USA

Robert-Joseph Pothier (1699–1722), prawnik, jeden z najwybitniejszych cywilistów francuskich
Daniel Jousse (1704–1781), prawnik

Słynni absolwenci

Św. Iwo z Bretanii († 1303), patron prawników
Étienne de Mornay, doradca Filipa IV Pięknego
Johannes Reuchlin (1455–1522), pionier studiów hebraistycznych
Guillaume Budé (1468–1540)
Jan Kalwin (1509–1564)
Étienne de La Boétie (1530–1563)
Agrippa d’Aubigné (1552–1630)
Théophraste Renaudot (1586–1653)
Pierre de Fermat (około 1601–1665) uzyskał tu licencjat z nauk prawnych 1631
Molière (1622–1673)
Charles Perrault (1628–1703)
Jean de La Bruyère (1645–1696)

Dydaktyka

W roku 2006 na uniwersytecie studiowało ok. 15 tysięcy studentów.

Wydziały (UFR)

Uniwersytet składa się z czterech wydziałów (UFR – Unités de formation et de recherche)

Nauk Humanistycznych, Filologii i Nauk Społecznych,
Prawa, Ekonomii i Zarządzania,
Nauk Ścisłych,
Nauk i Technik Kultury Fizycznej.

Centra badawcze (IUT)

W skład uniwersytetu wchodzą również cztery centra badawcze IUT Regionu Centralnego:

Orlean, składający się z czterech oddziałów:
- Chemiczny,
- Inżynierii mechanicznej i produkcyjnej,
- Informatyki,
- Jakości, logistyki przemysłowej i organizacji,
- Zarządzania przedsiębiorstwami i instytucjami.
Bourges,
Chartres,
Indre.

Działalność naukowo-dydaktyczna w Polsce

Uniwersytet w Orleanie ściśle współpracuje z Uniwersytetem Jagiellońskim, co przyczyniło się do uruchomienia następujących programów:

Szkoła Prawa Francuskiego (prowadzona przez wykładowców obu uniwersytetów);
Program Master en Droit Privé, prowadzący do uzyskania francuskiego państwowego dyplomu magisterskiego z zakresu nauk prawnych (prawo prywatne) o specjalności francuskie i międzynarodowe prawo gospodarcze;

Uczestnicy programu magisterskiego posiadają status studentów Uniwersytetu w Orleanie, otrzymują francuską legitymację studencką oraz indywidualne konta uniwersyteckie. Zajęcia prowadzone są w Krakowie przez wykładowców Uniwersytetu w Orleanie, przy zachowaniu francuskich wymagań dotyczących prowadzenia studiów magisterskich, włącznie z liczbą godzin akademickich oraz wymogami egzaminacyjnymi. Programy zakończone są obroną pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem opiekuna naukowego z Uniwersytetu w Orleanie.

Inne

Uniwersytet posiada kilka laboratoriów CNRS oraz szkołę inżynierską (Polytech’ Orléans).

W roku 2008 został do niego przyłączony Uniwersytecki Instytut Szkolenia Kadry Dydaktycznej (Institut universitaire de formation des maîtres).

Mistrz Francji i Europy w uniwersyteckich rozgrywkach piłki nożnej w roku 2007.