Wikipedia

Uniwersytety we Włoszech

lista w projekcie Wikimedia

Uniwersytety we Włoszech – szkoły wyższe należące do pierwszych tego typu instytucji w Europie Zachodniej. Włochy są krajem, gdzie kształtowały się średniowieczne uniwersytety, które były przykładem funkcjonowania dla innych powstających europejskich uczelni.

Historia edytuj

Do najstarszych uczelni należą: Uniwersytet w Salerno powstały w IX wieku i Uniwersytet Bolonii założony w 1088 roku. Kolejnymi uczelniami były Uniwersytet w Padwie założony w 1222 i Uniwersytet w Neapolu (1224), ufundowany przez Fryderyka II, Uniwersytet Florencji (1308), oraz uniwersytety w Pizie, Pawii i Turynie.

Rodzaje uczelni edytuj

We Włoszech działa obecnie 95 szkół wyższych. Większość uniwersytetów jest publiczna i określana zwykle nazwą miejscowości lub regionu. Istnieje również kilka uniwersytetów niepublicznych, między innymi mediolański Uniwersytet Bocconiego, specjalizujący się w ekonomii, oraz Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca. Istnieją także dwie elitarne uczelnie wyłączone z ogólnego systemu szkolnictwa wyższego i wzorowane na francuskich tak zwanych wielkich szkołach Scuola Normale di Pisa i Scuola Superiore di Sant’Anna. Obydwie cieszą się dużym międzynarodowym prestiżem.

Autonomia uniwersytetów edytuj

Autonomia uniwersytetów jest gwarantowana przepisami konstytucji oraz ustawy nr 240 z dnia 30 grudnia 2010 r. o zasadach organizacji uniwersytetów, pracowników naukowych i rekrutacji, jak również o kompetencjach Rządu w zakresie podniesienia jakości i efektywności systemu uniwersyteckiego[1].

Autonomia finansowa uniwersytetów jest niewielka. Za jej elementy należy uznać: zobowiązanie władz publicznych do zapewnienia uczelniom publicznym środków finansowych niezbędnych do wykonywania ich zadań oraz prawo przenoszenia niewykorzystanych środków publicznych na kolejny rok. Uczelnie we Włoszech nie posiadają prawa prowadzenia działalności gospodarczej niezależnie od działalności edukacyjnej i naukowej. Nie mogą zbywać aktywów[2].

Instytucje przedstawicielskie i kontrolne edytuj

Instytucjami przedstawicielskimi uniwersytetów są: Konferencja Rektorów Uniwersytetów Włoskich (Conferenza dei rettori delle universita italiane) oraz Państwowa Rada Uniwersytecka (Consiglio Universitario Nazionale). Organem właściwym w zakresie zewnętrznego zapewnienia jakości uniwersytetów jest utworzona w 2010 r. Państwowa Agencja do spraw Oceny Systemu Uniwersyteckiego i Badań Naukowych (Agenzia Nazionale di valutazione del sistema universitario e della ricerca)[1].

Struktura studiów edytuj

Struktura studiów oparta jest na trzech cyklach (Laurea, Laurea Specialistica/Magistrale, Dottorato di Ricerca).

Organizacja roku akademickiego edytuj

Rok podzielony jest na dwa semestry. Każdy kurs trwa nie dłużej niż semestr, zaś egzaminy są przeprowadzane na początku (wrzesień), w środku (od połowy stycznia do końca lutego) i na końcu roku szkolnego (od połowy maja do połowy lipca). Stopnie są w skali od 1 do 30, przy czym 18 jest wymaganym minimum dla zdania egzaminu.

Lista uniwersytetów edytuj

  • Apulia (Puglia)
    • Bari: Università degli Studi di Bari
    • Lecce: Università degli Studi di Lecce
  • Basilicata
    • Università degli Studi della Basilicata
  • Kampania (Campagna)
    • Neapol
      • Uniwersytet w Neapolu (Università degli Studi „Federico II” di Napoli)
      • Università degli Studi di Napoli „Parthenope”
      • Istituto Universitario Orientale
    • Salerno: Università degli Studi di Salerno
    • Benewent: Università degli Studi del Sannio
  • Sycylia (Sicilia)
    • Katania: Università degli Studi di Catania
    • Messyna: Università degli Studi di Messina
    • Palermo: Università degli Studi di Palermo

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Stachowiak-Kudła M., Autonomia szkół wyższych a instytucjonalne mechanizmy zapewnienia jakości w Polsce i wybranych państwach europejskich, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012.
  2. ↑ Monika Stachowiak-Kudła, Janusz Kudła, Financial regulations and the diversification of funding sources in Higher education institutions: Selected European experiences, „Studies in Higher Education”, DOI: 10.1080/03075079.2015.1119109.

Bibliografia edytuj

  • Białecki I., Projektowana reforma szkolnictwa wyższego we Włoszech, [w:] Szkolnictwo Wyższe w wybranych krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych, red. Komorowski Z., Warszawa 1973.
  • Sawicka-Wilgusiak S., Włoski system szkolnictwa, Warszawa 2003.
  • Stachowiak-Kudła M., Autonomia szkół wyższych a instytucjonalne mechanizmy zapewnienia jakości w Polsce i wybranych państwach europejskich, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012.


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uniwersytety_we_Włoszech&oldid=69915046”