Upłaziańska Kopka

Upłaziańska Kopka – nieco wyróżniające się wzniesienie w długiej północno-zachodniej grani Ciemniaka oddzielającej Dolinę Kościeliską od Doliny Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Ma wysokość 1457 m n.p.m. (na niektórych mapach 1460 m) i znajduje się w dolnej części tego grzbietu, poniżej Pieca. Grzbietowe partie od Upłaziańskiej Kopki po Piec zajmuje trawiasta Wyżnia Upłaziańska Rówień. W masywie Upłaziańskiej Kopki znajdują się cztery grzędy oddzielające od siebie cztery dolinki i żleby: Żleb pod Wysranki, Upłaziański Żleb, Krowi Żleb i Szeroki Żleb. Najdłuższą z tych grzęd i mającą znaczenie dla turystów (prowadzi nią szlak turystyczny) jest Adamica, poprzez Upłaziański Wierszyk opadająca w widły Miętusiego Potoku i Kościeliskiego Potoku[1].

Upłaziańska Kopka
Ilustracja
Upłaziańska Kopka widoczna pod Giewontem. Pod nią polana Upłaz
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

1457 m n.p.m.

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Upłaziańska Kopka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Upłaziańska Kopka”
Ziemia49°15′01,1″N 19°53′13,4″E/49,250306 19,887056

Niegdyś cały masyw Upłaziańskiej Kopki stanowił tereny pastwiskowe Hali Upłaz, a częściowo również Hali Miętusiej. Stoki pomiędzy Upłaziańską Kopką i znajdującą się poniżej polaną Upłaz wskutek nadmiernego wypasu i przepędzania nimi owiec, były niemal bezleśne i silnie zerodowane[2]. Po zniesieniu wypasu trawiaste i zerodowane tereny stopniowo zarastają lasem. Znajduje się na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego, ale odbywa się tutaj gospodarcza wycinka drzew. Dawniej w masywie Upłaziańskiej Kopki znajdowało się kilka ścieżek, ale po zniesieniu wypasu zarosły one już lasem i obecnie jedyną drogą i ścieżką jest znakowany szlak turystyczny[3].

Szlaki turystyczne

edytuj
  – czerwony z Cudakowej Polany przez Adamicę, polanę Upłaz, Chudą Przełączkę i Twardy Grzbiet na Ciemniak. Czas przejścia: 3:25 h, ↓ 2:30 h[4].

Przypisy

edytuj
  1. Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
  2. Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  3. Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.
  4. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.