Ustawa Hepburna (ang. Hepburn Act) – amerykańska ustawa z 1906 roku. Na jej mocy wszystkie sprawy dotyczące taryf przewozowych zostały oddane w ręce Międzystanowej Komisji ds. Handlu. Pociągnęło to za sobą spadek wartości akcji spółek kolejowych[1]. Pomiędzy wrześniem 1906 r. a marcem 1907 r. rynek akcji stracił na wartości 7,7%[2]. Pomiędzy 9 i 26 marca akcje spadły o kolejne 9,8%[3] (marcowe spadki są czasem określane mianem „paniki bogacza”)[4]. Ustawa ta wpłynęła na panikę bankową z 1907 roku.

Przypisy edytuj

  1. Edwards, 1907, s. 66.
  2. Zmierzone indeksem wszystkich notowanych spółek, według Bruner, Carr, 2007, s. 19.
  3. Bruner, Carr, 2007, s. 20.
  4. Kindleberger, Aliber, 2005, s. 102.

Bibliografia edytuj

  • Michałek K., Na drodze ku potędze. Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki 1861-1945, wyd. 3, Warszawa 1999, s. 180.
  • Adolph Edwards, The Roosevelt Panic of 1907 [PDF], Anitrock Pub. Co, 1907.
  • Robert F. Bruner, Sean D. Carr: The Panic of 1907: Lessons Learned from the Market’s Perfect Storm. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons, 2007. ISBN 978-0-470-15263-8.
  • Charles P. Kindleberger, Robert Aliber: Manias, Panics, and Crashes: A History of Financial Crises (5th ed.). Hoboken: John Wiley & Sons, 2005. ISBN 978-0-471-46714-4.